Τι δεν είναι σοσιαλισμός.

Tο ακόλουθο κείμενο του πολωνού φιλοσόφου Λέζεκ Κολακόφσκι γράφτηκε ακριβώς πριν από πενήντα χρόνια, στις αρχές του 1957, και προοριζόταν για το περιοδικό της πολωνικής αριστεράς «Pro prostu», αλλά η λογοκρισία της κυβέρνησης Γκομούλκα απαγόρευσε τη δημοσίευσή του.

Θα σας πούμε τι είναι ο σοσιαλισμός. Οφείλουμε όμως πριν απ' όλα να σας πούμε τι δεν είναι σοσιαλισμός.

Ο σοσιαλισμός λοιπόν δεν είναι:

Μια κοινωνία στην οποία όποιος δεν έχει διαπράξει εγκλήματα μένει στο σπίτι του περιμένοντας την αστυνομία.

Μια κοινωνία στην οποία αποτελεί έγκλημα το να είσαι αδελφός, αδελφή, γιος ή σύζυγος ενός εγκληματία.

Μια κοινωνία στην οποία κάποιος είναι δυστυχής επειδή λέει αυτό που σκέφτεται και κάποιος άλλος είναι ευτυχής επειδή δεν λέει αυτό που σκέφτεται.

Μια κοινωνία στην οποία κάποιος είναι ακόμη καλύτερα επειδή δεν σκέφτεται καθόλου.

Ενα κράτος οι στρατιώτες του οποίου εισβάλλουν πρώτοι στο έδαφος μιας άλλης χώρας.

Ενα κράτος στο οποίο όποιος πλέκει το εγκώμιο των ηγετών βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση.

Ενα κράτος στο οποίο μπορεί κανείς να καταδικαστεί χωρίς δίκη.

Μια κοινωνία στην οποία οι ηγέτες διορίζονται από μόνοι τους στα αξιώματά τους.

Μια κοινωνία στην οποία δέκα άνθρωποι ζουν σε ένα μόνο δωμάτιο.

Μια κοινωνία που έχει αναλφάβητους και υποφέρει από επιδημίες ευλογιάς.

Ενα κράτος που δεν επιτρέπει τα ταξίδια στο εξωτερικό.

Ενα κράτος που έχει περισσότερους χαφιέδες από όσες παραμάνες και περισσότερους ανθρώπους στις φυλακές από όσους έχει στα νοσοκομεία.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να προσφεύγουν στα ψεύδη.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να γίνονται κλέφτες.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να διαπράττουν εγκλήματα.

Ενα κράτος που διαθέτει αποικίες.

Ενα κράτος του οποίου οι γείτονες καταριούνται τη γεωγραφία.

Ενα κράτος που παράγει εξαιρετικά αεριωθούμενα και άθλια παπούτσια.

Ενα κράτος στο οποίο όποιος είναι τεμπέλης ζει καλύτερα από όποιον έχει θάρρος.

Ενα κράτος στο οποίο οι δικηγόροι συμφωνούν σχεδόν πάντοτε με τον εισαγγελέα.

Ενα κράτος στο οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν Θεό για να βρουν μια παρηγοριά στην αθλιότητά τους.

Ενα κράτος που δίνει βραβεία σε ψευτο-συγγραφείς και για τη ζωγραφική γνωρίζει περισσότερα από όσα γνωρίζουν οι ζωγράφοι.

Ενα έθνος που καταπιέζει άλλα έθνη.

Ενα κράτος που θέλει όλοι οι πολίτες του να έχουν την ίδια γνώμη στη φιλοσοφία, την εξωτερική πολιτική, τη λογοτεχνία και την ηθική.

Ενα κράτος στο οποίο η κυβέρνηση είναι αυτή που ορίζει τα δικαιώματα των πολιτών, ενώ οι πολίτες δεν ορίζουν τις δικαιοδοσίες της κυβέρνησης.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τους προγόνους τους.

Ενα κράτος στο οποίο ένα μέρος του πληθυσμού παίρνει μισθούς σαράντα φορές μεγαλύτερους από τους μισθούς των άλλων.

Ενα κράτος μοναδικό, απομονωμένο.

Μια ομάδα καθυστερημένων χωρών.

Ενα κράτος που χρησιμοποιεί εθνικιστικά συνθήματα.

Ενα κράτος του οποίου οι κυβερνήσεις θεωρούν ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την εξουσία τους.

Ενα κράτος που συμβιβάζεται με το έγκλημα και προσαρμόζει έπειτα την ιδεολογία του σε αυτόν τον συμβιβασμό.

Ενα κράτος που δυσκολεύεται να εδραιώσει μια διάκριση ανάμεσα σε υποδούλωση και απελευθέρωση.

Ενα κράτος στο οποίο οι ρατσιστές δημεγέρτες απολαμβάνουν πλήρη ελευθερία.

Ενα κράτος στο οποίο υπάρχει ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.

Ενα κράτος που θεωρείται σταθερά σοσιαλιστικό επειδή κατάργησε την ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.

Ενα κράτος που δυσκολεύεται να διακρίνει μια κοινωνική επανάσταση από μιαν ένοπλη επίθεση.

Ενα κράτος που δεν πιστεύει ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι πιο ευτυχισμένοι στον σοσιαλισμό.

Μια κοινωνία που είναι η ίδια η θλίψη.

Ενα σύστημα με κάστες.

Ενα κράτος που γνωρίζει πάντα τη βούληση των ανθρώπων πριν ακόμη τους ρωτήσει γι' αυτήν.

Ενα κράτος που μπορεί να κακομεταχειρίζεται ατιμώρητα αυτή τη βούληση.

Ενα κράτος στο οποίο μια αντίληψη της ιστορίας είναι νόμος.

Ενα κράτος στο οποίο φιλόσοφοι και συγγραφείς λένε πάντοτε τα ίδια πράγματα με τους στρατηγούς και τους υπουργούς αλλά πάντοτε μετά από αυτούς.

Ενα κράτος στο οποίο οι χάρτες των πόλεων είναι κρατικό μυστικό.

Ενα κράτος στο οποίο τα αποτελέσματα των κοινοβουλευτικών εκλογών μπορούν να προαναγγελθούν.

Ενα κράτος στο οποίο υπάρχει η καταναγκαστική εργασία.

Ενα κράτος στο οποίο υπάρχουν φεουδαλικά δεσμά.

Ενα κράτος που έχει το παγκόσμιο μονοπώλιο της επιστημονικής προόδου.

Ενα κράτος στο οποίο ένας ολόκληρος πληθυσμός, κόντρα στη θέλησή του, μπορεί να μεταφερθεί αλλού.

Ενα κράτος στο οποίο οι εργαζόμενοι δεν ασκούν καμιάν επιρροή στην κυβέρνηση.

Ενα κράτος το οποίο πιστεύει ότι είναι το μόνο που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα.

Ενα κράτος που θεωρεί ότι έχει πάντοτε δίκιο.

Ενα κράτος στο οποίο η ιστορία είναι υπηρέτρια της πολιτικής.

Ενα κράτος στο οποίο οι πολίτες δεν μπορούν να διαβάζουν τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας, ούτε να θαυμάζουν τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης ζωγραφικής ούτε και να ακούνε τα μεγάλα έργα της σύγχρονης μουσικής.

Ενα κράτος που αποφασίζει ποιος μπορεί να του ασκήσει κριτική και πώς.

Αυτό είναι το πρώτο μέρος. Και τώρα, προσοχή! Θα σας πούμε τι είναι ο σοσιαλισμός. Ε, λοιπόν, ο σοσιαλισμός είναι καλό πράγμα.