Ένα από τα πιο σημαντικά συνθήματα του Μάη του ’68 ήταν το «Να είστε ρεαλιστές: Απαιτείστε το ουτοπικό». Ο Robert Pollin μέσα από το άρθρο του «Be Utopian: Demand the Realistic» προτείνει την αναβίωση του συνθήματος αλλά αντίστροφα. Ξεκινώντας από την παραδοχή ότι πρέπει η σύγχρονη Αριστερά να συλλάβει εκ νέου τη δύναμη των οραμάτων του Μάη του ’68, εκφράζει την άποψη ότι το που πραγματικά βρίσκεται σήμερα ο κόσμος είναι το κινητήριο επιχείρημα για τη σύγχρονη Αριστερά και όχι το που θα θέλαμε να βρίσκεται. Με άλλα λόγια δηλαδή να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για το εφικτό. Για νίκες εφικτές, για δράσεις πολιτικές μέσα στα όρια της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας. Καταλήγοντας αναρωτιέται: «Μπορούμε να βρούμε άλλον τρόπο για να οργανώσουμε μια δίκαιη κοινωνία πέρα από το να κάνουμε ένα βήμα προς τα μπρος κάθε φορά; Η απάντηση μου είναι ότι δεν μπορούμε.»
6 σχόλια:
Ένα από τα πιο σημαντικά συνθήματα του Μάη του ’68 ήταν το «Να είστε ρεαλιστές???
Aντώνη ο "Μάης του 68", "Το Πολυτεχνείο", Ο Τσε Γκεβάρα, Το οικολογικό κίνημα, κινούνται στο ρεύμα του "ρομαντισμού"
που τόσα πολλά έχει προσφέρει στη σύγχρονη διανόηση.
Ας ήμαστε λοιπόν και πολιτικά "ρομαντικοί" "με όνειρα πόθους, δράση..." με "φαντασία για την εξουσία" έτσι ώστε και εμείς να έχομε τη συμβολή μας σε σύγχρονο νεορομαντικό ρέυμα
περισσότερα βλέπε "Σύγχρονη επαναστατικη διανόηση" - Γιώργος Ρούσης - Γκοβόστη
σελ. 347,351,353...
Ναι Τάσο. Ένα από τα συνθήματα του Μάη ήταν "Να είστε ρεαλιστές:Απαιτήστε την ουτοπία".
Η ρομαντική διάθεση που διέπει την πορεία της Αριστεράς δεν πρέπει να μένει μόνο στα σύμβολα αλλά να επικυρώνεται με την καθημερινή πολιτική πρακτική αλλά και με ένα πραγματοποιήσιμο σχέδιο - γιατί όχι - διακυβέρνησης.
"...αλλά να επικυρώνεται με την καθημερινή πολιτική πρακτική..."
αρκεί να μη γίνουμε επαγγελματίες πολιτικοί αμοιβόμενοι είτε απο κομματικά (η άλλα) η κρατικά χρήματα
Αφού καταλαβαίνεις ότι δεν αναφέρομαι στους "επαγγελματίες". Πάντως επικροτώ σε μεγάλο βαθμό την άποψή σου. Να σου πω δε ότι είμαι ενεργό μέλος ενός κόμματος με το οποίο διαφωνώ εντούτοις σε πολλά, είμαι όμως και ιδιωτικός υπάλληλος με καθημερινή 10ωρη παρουσία στην εργασία μου.
Θέλω να πω δλδ ότι για να είμαστε ενεργοί πολίτες δεν είναι απαραίτητο να είμαστε και επαγγελματίες της πολιτικής.
Πολύ έξυπνη η αντιστροφή του Pollin. Αναρωτιέμαι όμως μήπως σηματοδοτεί την παραδοχή μιας ήττας του επαναστατικού πνεύματος και την στροφή στο ρεβιζιονισμό...
Μα εκεί είναι η ουσία, πιστεύω, του άρθρου. Να πραγματώσουμε την κοινωνία που θέλουμε με ένα διαρκή κοινωνικό, πολιτικό, προοδευτικό μεταρρυθμισμό. Πέρα από τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού και τις αντιφάσεις της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Στην πράξη όντως μιλάμε για ήττα του επαναστατικού πνεύματος, όχι όμως σαν συνείδηση ή στάση ζωής, αλλά σαν εργαλείο μετασχηματισμού της κοινωνίας.
ΥΓ Αναφέρομαι πάντα στις σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες της Δύσης.
Δημοσίευση σχολίου