Take five

Ανομολόγητα πράγματα θέλουν να εξομολογηθώ φίλοι καλοί του Διαδικτύου. Κι αναρωτιέμαι "μα γι' αυτό δεν υπάρχουν τα blogs;". Δεν είναι μια τακτική κατάθεση ψυχής μέσα από ένα τόσο άψυχο αντικείμενο όπως το PC; Ναι λοιπόν. Είναι. Πολλοί όμως κυκλοφορούν στα ιντερνετικά σοκάκια με μάσκες κρυφές, σα μάσκες του θανάτου. Αυτές τις μάσκες προσπαθούν να βγάλουν φίλοι με τη μορφή της πρόκλησης-πρόσκλησης της πυραμίδας. Συμμετέχω κι εγώ στη χιονοστιβάδα των πέντε πράγματων που έχουν σχέση με το διαχειριστή του blog.

1) Ερωτευμένος με τη γυναίκα μου, το παιδί μου, τη μουσική. Ερωτευμένος με τη γυναίκα εδώ και 12 συναπτά έτη. Ερωτευμένος με το παιδί εδώ και 23 μήνες (9+14). Ερωτευμένος με τη μουσική εδώ και 33 χρόνια. Με τη γυναίκα μου γνωρίστηκα σ' ένα ταξίδι στην Ισπανία. Χορεύτρια αυτή, μουσικός εγώ. Τραγουδήσαμε, χορέψαμε, κλάψαμε, γελάσαμε, κυλιστήκαμε στα σεντόνια του πάθους. Και τελικά, οποία έκπληξις, παντρευτήκαμε. Με το γιο μου γνωρίστηκα ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι. Τότε αποφάσισε ο μπαγάσας να συνδράμει στη ζωή μου. Να δώσει νέο ορισμό στην έννοια ευτυχία. Αλλά και να με βάλει στον πειρασμό της απαλλαγής μου από την ευθυνοφοβία. Η μουσική με συντροφεύει σε κάθε βήμα. Από τότε που άκουσα για πρώτη φορά το μαγικό ήχο ενός κατάμαυρου βινυλίου, αποφάσισα να ενδώσω στα κάλλη της. Έτσι έχω τη δυνατότητα αυτή τη στιγμή να επιλέγω το soundtrack της μέρας μου μέσα από 1200 βινύλια και 800 cd.

2) Μου τη δίνουν οι "δήθεν", οι ξερόλες και οι πολυπράγμονες. Δεν τους μπορώ, δεν τους αντέχω. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε άποψη για όλα. Και δεν αναφέρομαι σε μια αίσθηση που πιθανόν να μπορεί κάποιος να αποκομίζει από συγκεκριμένα γεγονότα. Αλλά για την εξειδικευμένη, υποτίθεται, γνώση που άλλοι τρώνε χρόνια για να την αποκτήσουν και να τη εφαρμόσουν.

3) Τον παππού μου τον εκτελέσαν οι Γερμανοί το 1944. Τον πατέρα μου τον απέβαλαν απ' όλα τα Γυμνάσια της χώρας λόγω αριστερών φρονημάτων. Τον μπάρμπα του πατέρα μου (μεγάλος μαθηματικός, έχω και το όνομά του) τον στείλαν στον Αη Στράτη εξορία. Η μάνα μου έφαγε ξύλο από τους φύλακες της εξουσίας (έχει και παράσημο στο ζυγωματικό). Εγώ συμμετείχα στις καταλήψεις του '91. Μόνο που δεν κεφαλαιοποίησα αυτή τη συμμετοχή όπως κάποιοι άλλοι. Όλα αυτά σας δίνουν να καταλάβετε ότι έχω αριστερό παρελθόν και παρακαταθήκη. Μέλλον δε ξέρω τι έχω. Μάλλον ούτε η Αριστερά δεν ξέρει τι μέλλον έχει.

4) Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος. Υπεύθυνος παραγωγής σε εργοστάσιο τροφίμων. Για πολλούς δε σημαίνει τίποτα αυτό. Για μένα σημαίνει την ευθύνη για 110 εργαζόμενους και την απρόσκοπτη πορεία της παραγωγής. Δεν συμμετέχω στα παιχνίδια των πωλήσεων. Δεν ασπάζομαι τον καιροσκοπισμό του marketing. Προσπαθώ να δημιουργώ καθημερινά, να δίνω προοπτική στα παιδιά που συνεργάζομαι, να εκθέτω τον ευατό μου σε κάθε δύσκολη κατάσταση, να παίρνω την ευθύνη για το σήμερα και το αύριο. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω...

5) Μ' αρέσει να περπατάω στις πόλεις που πηγαίνω. Μόνο έτσι καταλαβαίνω τον αέρα τους. Έτσι αισθάνομαι την ανάσα των κατοίκων τους. Έτσι αντιλαμβάνομαι το διαφορετικό που αποπνέει η κάθε πόλη. Και δεν χρησιμοποιώ ποτέ ταξί σ' αυτές τις επισκέψεις μου. Μόνο μέσα μαζικής μεταφοράς.

Αυτά τα ολίγα. Βράσε όρυζα δηλαδή... Αν καταλαβαίνει κάποιος το ποιόν ενός ανθρώπου από το blog-ο-πρόσωπό του τότε θα ήταν πολύ εύκολα τα πράγματα. Έλα όμως που όλοι έχουμε τον Dr. Jekyl μας και τον Mr. Hyde μας.

Αποκαλύψεων συνέχεια:

Λεξίδια

Ioannisk

Μαθηματικούς

και όλους τους Φραπεδιάρηδες


ΥΓ Το παρόν ποστίδιο γράφτηκε με μουσική υπόκρουση το Take Five.