29 Νοεμβρίου 2006

Σύμπαν ν- διαστάσεων;


Ένα πολύ ωραίο αστείο που το συνέλεξα από το blog των Χαμένων Μαθηματικών:

Διάλεξη θεωρητικής Φυσικής (δηλαδή Μαθηματικών) με θέμα ένα 12-διάστατο συμπαντικό μοντέλο (με στόχο την ενοποίηση των Θεωριών).
Κοινό: Φυσικοί και Μαθηματικοί

Ο ομιλητής «μιλάει με το Θεό» και κάποιοι (έσχατος εγώ) κρυφακούν όσο μπορούν. Μέγας μάγιστρος Μαθηματικός κουνάει το κεφάλι δείχνοντας να καταλαβαίνει. Στο διάλειμμα τον πλησιάζει γνωστός Φυσικός και του λέει:
Καλά εσύ πώς μπορείς να καταλάβεις κάτι που έχει δώδεκα διαστάσεις;
Κι' εκείνος απαντά:
Το σκέφτομαι για n διαστάσεις και μετά θέτω n=12

28 Νοεμβρίου 2006

Πικρία


Ξύπνησα με μια ασαφή διάθεση. Δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω. Είναι καλή; Μπα... Θα την έλεγες κακή; Επίσης μπα... Όλες αυτές τις μέρες γίνονται διάφορα. Απομυθοποιούνται πρόσωπα και καταστάσεις. Νέα ήθη βγαίνουν στο κουρμπέτι. Ο Όργουελ επιβεβαιώνεται καθημερινά. Άνθρωποι σκοτώνονται σα σφαχτάρια. Τεχνοκράτες ρυθμίζουν τη ζωή μας.
Με κουράζουν πλέον οι άνθρωποι που τα γνωρίζουν όλα.
Με αγανακτεί η πολυμέρειά τους.
Με απογοητεύουν οι ψευδο-διανοούμενοι που μπαίνουν ή πρόκειται να μπουν στα γρανάζια του γραφειοκρατικού μηχανισμού.
Με αηδιάζει η ίντριγκα.
Βαριέμαι αφόρητα τα κλειστά μυαλά και τις ατέρμονες συζητήσεις.
Αναζητώ...

22 Νοεμβρίου 2006

Ισότητα ή μύθος;


Σε έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για την ισότητα αναφέρεται ότι η Ελλάδα καταλαμβάνει την 69 θέση σε θέματα συμμετοχής των γυναικών σε θέματα παιδείας, πολιτικής και οικονομίας. Το εντυπωσιακό είναι ότι η Γαλλία με το φαινόμενο Σεγκολέν Ρουαγιάλ κατέχει την 70η θέση.
Το πιο σημαντικό είναι όμως ότι η αύξηση της συμμετοχής των γυναικών βοήθησε περισσότερο την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη απ' ότι η Κίνα. Ας το σκεφτούνε οι "ειδήμονες" πολιτικοί και ας εφαρμόσουν κοινωνικές πολιτικές ευρείας συμμετοχής των γυναικών στο κοινωνικό γίγνεσθαι και όχι μόνο αναποτελεσματικές ποσοστώσεις.
Και μην ξεχνάμε ότι η 25η Νοεμβρίου είναι η μέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών.

Αγανακτισμένοι πολίτες


Πέρα από τη φιλολογία που αναπτύσσεται γύρω από τα επεισόδια στο ΑΠΘ κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου, και σε συνάρτηση με τον άγριο ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή. Η επιστολή του κ.Μάργαρη στην Ελευθεροτυπία είναι απολύτως κατατοπιστική. Βλέπε εδώ.

14 Νοεμβρίου 2006

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ

Η υποθαλάσσια αρτηρία πληγώνει την πόλη μας

Θεσσαλονίκη είναι οι πολίτες της

και η κοινωνία της

Οι εργολάβοι πολιτικοί την μετατρέπουν σε μάντρα

αυτοκινήτων και κατοίκων .

ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 8μ.μ Δημοτικό θέατρο Σταυρούπολης

Εκδήλωση – Συζήτηση για την υποθαλάσσια και το μέλλον της πόλης

Κίνηση Πολιτών Δυτικής Θεσσαλονίκης

13 Νοεμβρίου 2006

Διαφορά ύφους

Βλέποντας την ταινία" Goodnight and Good Luck" του George Clooney, πέραν των πολιτικών και κοινωνικών μηνυμάτων που λαμβάνει ο θεατής, εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το εξής:
Οι τότε μεγαλοδημοσιογράφοι της TV για να χαλαρώσουν και να διασκεδάσουν, πηγαίνανε και ακούγανε jazz σε μικρά clubs. Οι σημερινοί τηλεδημοσιογράφοι - τηλεδικαστές πηγαίνουν σε σκυλομάγαζα της συμφοράς για να ακούσουνε την αοιδό με το μεγάλο στήθος και το μικρό φορεματάκι (εάν φοράει).
Διαφορά ήθους και ύφους.

11 Νοεμβρίου 2006

Ανθολόγιο 4


Αλκυόνη Παπαδάκη - Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή

Κι όταν σε ρώτησα, μια νύχτα, τι 'μαι για σένα,
σκέφτηκες λίγο και μ' απάντησες αδιάφορα, χαζεύοντας
μια πεταλούδα που είχε παγιδευτεί στο φώς της λάμπας σου.
"Τι είσαι, είπες; ... Μια νυχιά, στο τίποτα της ζωής μου".

10 Νοεμβρίου 2006

Πολίτες κατά της υποθαλάσσιας

Περί προβατοποίησης


Μία φωτογραφία αφιερωμένη σε ένα post της αγαπητής Μάγισας. Κάντε κλικ στο πλαίσιο της εικόνας.

Σκίτσα



Τρία σκίτσα του Αρκά. Έτσι για να γελάσουμε και λίγο με το μαύρο χιούμορ του. Κάντε αριστερό κλικ πάνω στις εικόνες για να τις δείτε καλύτερα.

Αλλαγή template

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι αφού ο Β. Βενιζέλος έχει το ίδιο template με το δικό μου τότε θα το αλλάξω. Έκανα μια προσπάθεια της οποίας το αποτέλεσμα το βλέπετε. Πήρα σημαντική βοήθεια από το Blogspace. Τους ευχαριστώ.

09 Νοεμβρίου 2006

Θέλω μια πόλη


Με αφορμή τη μεγάλη κουβέντα που γίνεται για τη υποθαλάσσια αρτηρία μου γεννάται ευθύς εξαρχής το βασικό ερώτημα «τι είδους πόλη θέλουμε;»

Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας βλέπουμε κάποιες μεγάλες αντικειμενικότητες. Αυτές έχουν να κάνουν με τον τρόπο ζωής μας και φυσικά με τις πόλεις που ζούμε. Ο ιστορικός κύκλος της πόλης της βιομηχανικής επανάστασης πιστεύω ότι έκλεισε. Αντίθετα η κρατούσα άποψη μιλάει για επέκταση πάνω στην επέκταση με άμεσο αποτέλεσμα το γιγαντισμό. Η κρατούσα άποψη αναφέρεται σε πόλεις του μέλλοντος που θα είναι υπερσυγκεντρωτικές, που θα είναι μεγαθήρια, που θα δίνουν κατά κύριο λόγο την δυνατότητα της ιδιώτευσης απέναντι στο δημόσιο αγαθό. Κινητήρια δύναμη σε αυτές τις απόψεις δίνουν οι έννοιες της ευτυχίας και άνεσης.

Ζητάμε όλο και περισσότερη άνεση με το αυτοκίνητό μας. Ζητάμε όλο και πιο πολύ ευτυχία με την απόκτηση άχρηστων τις περισσότερες φορές καταναλωτικών αγαθών. Σήμερα οι πόλεις χαρακτηρίζονται από επάρκεια και από άμεση σύνδεση με οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Έτσι οραματίζονται κάποιοι και τη Θεσσαλονίκη. Μεγάλες λεωφόροι, υποθαλάσσιες αρτηρίες, επέκταση και προς τα δυτικά και προς τα ανατολικά, εισροή πληθυσμού, ring roads κ.α.

Εγώ θέλω μια πόλη ανάσα για τη ζωή μου, όχι μια πόλη μάντρα. Θέλω μια πόλη που θα σέβεται τη φύση αλλιώς δεν θα μας σεβαστεί αυτή. Θέλω η πόλη να ανήκει στο δήμο της όπου ο δήμος είμαστε εμείς. Θέλω μια πόλη με πρόσωπο και όχι με σιδερένια μάσκα. Θέλω μια πόλη της γειτονιάς με απρόβλεπτη συνεύρεση ανθρώπων. Θέλω….

06 Νοεμβρίου 2006

Αποτίμηση αυτοδιοικητικών εκλογών

Για τα αποτελέσματα των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών πολλά λέγονται, ακόμα περισσότερα εννοούνται, λίγα όμως στην πραγματικότητα γίνονται. Ας τα πάρουμε με τη σειρά έτσι ώστε να μπορούμε να κρίνουμε πιο εύκολα.

Στο νομό Θεσσαλονίκης επιβεβαιώθηκε η παντοδυναμία Ψωμιάδη. Η λαϊκίστικη, «μαυρογιαλουρίστικη» άσκηση της πολιτικής έδειξε πως μπορείς να υποτάξεις το κοινό αίσθημα, και να το οδηγήσεις εκεί που θέλεις. Ο βρεγμένος Ψωμιάδης με τις μπότες γεμάτο λάσπη, ο γιαουρτωμένος Ψωμιάδης που μπορεί παρά τη στεναχώρια του να τραγουδάει Καζαντζίδη, ο αίλουρος Ψωμιάδης που κατεβαίνει στα θεμέλια νεόκτιστων σχολείων (για να ελέγξει – και καλά – ο ίδιος τα έργα), ο παντοτινός φίλος Ψωμιάδης που δεν πουλάει τους φίλους του (να τους χαίρεται), ο Ξανθόπουλος της πολιτικής. Όλα αυτά δείχνουν έναν απατεωνίσκο της πολιτικής, από την άλλη όμως φανερώνουν και την ικανότητα του συγκεκριμένου στην εκμετάλλευση των ΜΜΕ προς όφελός του.

Σ’ αυτές τις εκλογές δεν κρίθηκε η ανυπαρξία της Νομαρχίας στα μεγάλα θέματα του Νομού. Δεν κρίθηκε το στυγνό έγκλημα της Κορώνειας. Δεν αποτιμήθηκε η τραγωδία των Ταγαράδων. Δεν καταδικάστηκε η ανάλγητη συμπεριφορά του Νομάρχη απέναντι στους οικονομικούς μετανάστες και τον ΟΚΑΝΑ. Δεν σχολιάστηκε αρνητικά η αναπτυξιακή στασιμότητα του Νομού. Δεν κρίθηκαν οι λύσεις και τα οράματα.

Είναι αλήθεια ότι το μόνο που παίχτηκε είναι η αντιπαλότητα Αθήνας – Θεσσαλονίκης. Μια αντιπαλότητα που τη γεννήσανε οι λογικές Ψωμιάδη. Αυτήν την εικονική πραγματικότητα, την καλλιεργούν χρόνια τώρα, κύκλοι συντηρητικοί, οπισθοδρομικοί, ανεύθυνοι. Επιχειρηματικοί, θρησκευτικοί, πολιτικοί παράγοντες αναδεικνύονται από τη Θεσσαλονίκη, με κύριο «προσόν» τους τον τσαμπουκά τους απέναντι στο «κατεστημένο» των Αθηνών.

Από την άλλη όλα τα κόμματα εγκλωβισμένα στη λογική της κομματικής καταγραφής οδηγήθηκαν σε λάθος, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα, στρατηγικές. Χωρίς να έχουν βάλει συγκεκριμένους στόχους αλλά με τη γενικότητα περί αλλαγής πολιτικής στο Νομό, κατέληξαν σε ιδιαίτερα κακές επιλογές. Το χειρότερο βέβαια είναι ότι κανένας μα κανένας δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος της αποτυχίας του.

Το ΠΑΣΟΚ εγκλωβισμένο στους μηχανισμούς εξουσίας και στα παραμάγαζα των βουλευτών δεν απομόνωσε το βαρύ κυβερνητικό παρελθόν του, δεν μπήκε καν στο κόπο να τονώσει τα τοπικά χαρακτηριστά των αυτοδιοικητικών εκλογών. Με την εντολή – διαταγή του ηγέτη χρισματοδότησε μια επιεικώς ανύπαρκτη πολιτικά προσωπικότητα. Αυτό προφανώς και δεν είναι το κόμμα του 21ου αι. που διακηρύσσει τη συμμετοχικότητα, την αξιοκρατία μπλα, μπλα. Περισσότερο για κόμμα του περασμένου αιώνα φάνηκε με τις επιλογές του. Που είναι η κοινωνία των πολιτών; Που είναι η αυτοδιοικητική λογική;

Για την Αριστερά επιφυλάσσομαι κάποια άλλη φορά..