28 Φεβρουαρίου 2007

Air-CIA; Αγρόν αγοράζουν Καραμανλής και σία.

Στο τελευταίο τεύχος του Time υπάρχει ένα αρθράκι το οποίο αναφέρεται στις μυστικές πτήσεις της CIA. Πιο συγκεκριμένα, με τίτλο «Η Ευρώπη χτυπάει τη CIA» κάνει λόγο για την επίμαχη αναφορά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία επικρίνει την Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιταλία και άλλες 11 Ευρωπαϊκές χώρες για τις πιθανολογούμενες συμμετοχές τους στο περίφημο πρόγραμμα πτήσεων της CIA. Με κριτική απέναντι στη αμερικάνικη πρακτική της μυστικής μεταφοράς υπόπτων τρομοκρατίας από τη μια χώρα στην άλλη, η τελική αναφορά θεωρεί ότι η CIA πραγματοποίησε περισσότερες από 1245 πτήσεις στον Ευρωπαϊκό εναέριο χώρο, στο χρονικό διάστημα 2001-2005. Ταυτόχρονα κατηγορεί πολλές χώρες ότι κάνανε τα «στραβά μάτια», και σε μερικές περιπτώσεις συμμετείχαν ενεργά. Η αναφορά ανακεφαλαιώνει την επί ένα χρόνο έρευνα από τα δεδομένα πτήσεων, δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη μυστικών φυλακών αλλά υποστηρίζει ότι αυτές οι προσωρινές φυλακές μπορεί να υπάρχουν σε στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ που εδρεύουν σε Ευρωπαϊκές χώρες.

Ιδιαίτερη μνεία στην Ελλάδα κάνει η έκθεση, η παράγραφος 127 η οποία έχει ως εξής:

« (Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) εκφράζει τη σοβαρή ανησυχία του σχετικά με τις 64 στάσεις που πραγματοποίησαν σε ελληνικούς αερολιμένες αεροσκάφη που χρησιμοποιούνταν από τη CIA και, σε πολλές περιπτώσεις, προέρχονταν ή είχαν προορισμό χώρες που σχετίζονται με κυκλώματα έκτακτων παραδόσεων και μεταφορές κρατουμένων· εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για τις στάσεις που πραγματοποίησαν στην Ελλάδα αεροσκάφη που έχει αποδειχθεί ότι χρησιμοποιήθηκαν από τη CIA, σε άλλες περιπτώσεις, για τις έκτακτες παραδόσεις των Ahmed Agiza, Mohammed El-Zari, Bisher Al-Rawi, Jamil El-Banna, Abou Elkassim Britel, Khaled El-Masri, Binyam Mohammed και Maher Arar»

Στις 17 Φεβρουαρίου, Ιταλικό δικαστήριο άσκησε δίωξη σε 26 Αμερικανούς, οι περισσότεροι στελέχη της CIA, με την κατηγορία της απαγωγής του Αιγύπτιου ιμάμη Osama Moustafa Hassan Nasr, που αρπάχτηκε στο Μιλάνο το 2003 και μεταφέρθηκε στο Κάιρο όπου πιθανόν βασανίστηκε. Η πρώτη δίκη έχει προγραμματιστεί για τον Ιούνιο.

Στις 31 Ιανουαρίου, Γερμανοί εισαγγελείς εξέδωσαν εντάλματα συλλήψεως για 13 στελέχη της CIA για την απαγωγή του Khaled al-Masri, Γερμανού υπηκόου με Λιβανέζικη καταγωγή, ενώ ήταν σε διακοπές στα Σκόπια. Ο al-Masri μεταφέρθηκε στο Αφγανιστάν όπου κρατήθηκε για 5 μήνες σε μυστική φυλακή και κατόπιν αφέθηκε σε απόμερο μέρος στην Αλβανία.

Στις 5 Φεβρουαρίου, η Πορτογαλία ξεκίνησε ποινική έρευνα για τις πτήσεις της CIA οι οποίες χρησιμοποίησαν Πορτογαλικά αεροδρόμια για την παράνομη μεταφορά υπόπτων τρομοκρατίας.

Στη Σουηδία κοινοβουλευτική έρευνα κατέληξε στο ότι Αμερικανοί πράκτορες παραβίασαν τους Σουηδικούς νόμους το 2001, καθώς απήγαγαν δύο Αιγυπτίους και τους μετέφεραν αεροπορικώς από τη Στοκχόλμη στο Κάιρο.

Όσο αφορά την Ελλάδα, παραμένουμε στη λογική του USA thank you. Απαγωγές Πακιστανών καταγγέλθηκαν, η αναφορά της ΕΕ είναι κόλαφος, το τηλέφωνο του πρωθυπουργού παρακολουθούνταν, και η κυβέρνηση κάνει σα να μην έγινε τίποτα. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Και όχι μόνο αυτό. Κανένας από την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη δεν τόλμησε να ανοίξει το παιχνίδι με έρευνες. Μήπως τελικά οι διασυνδέσεις του κατεστημένου πολιτικού κόσμου με τη δικαστική εξουσία είναι τόσο δυνατές, που δεν τολμούν να ανακοινώσουν έρευνες για την Air-CIA; Μήπως τελικά με το φόβο των ασύμμετρων απειλών και των τρομοκρατικών ενεργειών έχει μειωθεί και το δικό μας δημοκρατικό ανακλαστικό; Που στην πραγματικότητα δεν είναι απλώς θέμα δημοκρατίας, αλλά θέμα υπεράσπισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, του σεβασμού στο συνάνθρωπο.

26 Φεβρουαρίου 2007

Εκδήλωση

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι Γεωτεχνικοί του ΣΥΝ Θεσσαλονίκης σας προσκαλούν στην εκδήλωση-συζήτηση που θα γίνει την

Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου και ώρα 7.30 μ.μ. στο Mediteranean Palace (8ος όροφος – Σαλαμίνος 3)

με θέμα:

«Η προτεινόμενη αναθεώρηση του άρθρου 24 του συντάγματος».

Θα μιλήσουν:

Μιχαήλ Δεκλερής Επ. Αντιπρόεδρος του ΣτΕ-Πρόεδρος Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος κ’ Βιωσιμότητας

Θεοχάρης Ζάγκας Αναπλ. Καθηγητής Α.Π.Θ.- Πρόεδρος Ελληνικής Δασολογικής Εταιρείας

Ασημίνα Ξηροτύρη Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΝ

Μιχάλης Παπαγιαννάκης Μέλος Π.Γ του ΣΥΝ-Υπεύθυνος Τμήματος Οικολογίας

23 Φεβρουαρίου 2007

Εκτέλεση

Σαν σήμερα, πριν από 63 χρόνια, λίγο προτού οι Γερμανοί αποχωρήσουν από την Ελλάδα, αποφάσισαν να κάνουν μια τελευταία γυροβολιά στα μέρη της Χαλκιδικής. Το σκεφτήκαν από δω, το σκεφτήκαν από κει. "Πρέπει να κάνουμε κάτι για να θυμούνται αυτοί οι αγροίκοι την Άρια φυλή μας". Έτσι λοιπόν τα τάγματα που υπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυγύρου, των Μουδανιών και του Παλιουρίου μαζευτήκαν στο πρώτο πόδι για να επιδείξουν την πυγμή του ναζιστικού καθεστώτος. Βρέθηκαν όμως με ένα ερωτηματικό. "Εντάξει, είπαν, αποφασίσαμε να μαζέψουμε και να καθαρίσουμε μερικούς. Αλλά ποιούς; Ποιός θα μας δώσει πληροφορίες;" Και η απάντηση βρέθηκε γρήγορα. "Μα οι Έλληνες φίλοι μας". Μπήκαν λοιπόν οι κουκούλες και άρχισε το παιδομάζωμα. Πιάσανε κόσμο από το Κασσανδρινό, την Άφυτο, τη Βάλτα, το Μάλτεπε. Τους πήγανε γρήγορα, γρήγορα στο ρέμα της Βάλτας. Μέσα σ΄όλους αυτούς κι ένας 19άρης βοσκός, ο οποίος έβλεπε εδώ και δύο χρόνια να μεγαλώνει γλυκά ο γιός του. Το καταλάβαινε ότι δεν θα προλάβαινε να τον δει να γίνεται τρανός. Το ένιωθε ότι η ζωή του θα κοβόταν αυτό το φλεβαριάτικο πρωινό.
Τους στήσανε όλους σε μια σειρά. Η κουκούλα είχε κάνει καλά τη δουλειά της και καθότανε στην άκρη να ξεκουραστεί. Απέναντί τους οι ηττημένοι πλέον κατακτητές. Ξημέρωμα ήταν. Είχε πολύ υγρασία μέσα στο λάκκο. Τρυπούσε το κόκκαλο. Το μυαλό όμως καθάριο και ήσυχο. Στο χωριό επικρατούσε μια βουβή αναστάτωση. Τα γυναικόπαιδα ήδη θρηνούσαν στα σπίτια τους.
Η πρώτη ριπή ακούστηκε εκκωφαντική μέσα στο λάκκο. Τα κορμιά έπεσαν λαβωμένα. Όλα; Όχι όλα. Ο 19άρης έμεινε όρθιος. "Δεν θα ξεμπερδέψετε έτσι εύκολα μαζί μου", σκέφτηκε. Δεύτερη ριπή σκίζει τον αέρα. Ο νέος έπεσε στα γόνατα. Παρέμενε εκεί σταθερός και καταματωμένος. Ο Γερμανός επικεφαλής αξιωματικός βγάζει το πιστόλι και σημαδεύει κατακούτελα. "Γιόκα μου...". Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη σκέψη του. Πέταξε το πουλάκι μου.
Ο αξιωματικός βρίζοντας δίνει εντολή στους στρατιώτες να πετάξουν τα πτώματα στο ρέμα. Αυτοί συνηθισμένοι σε τέτοιες δουλειές, εκτελούν με συνέπεια τη διαταγή. Η κουκούλα άφωνη από το θέαμα, σηκώνεται και με βαριά βήματα επιστρέφει στο χωριό. Καθήκον εξετελέσθη.
Τα χρόνια περάσαν. Η κουκούλα έγινε νομοταγής και ευυπόληπτος πολίτης. Περιουσία έκανε, τιμές δέχθηκε, σύνταξη παρέλαβε. Ονομάστηκε και μια πλατεία στο χωριό "πλατεία Γράμμου-Βίτσι". Ο καιρός μια είχε τις καλές του, μια τις μαύρες του. Ώσπου εκεί, κάπου στη αρχή της δεκαετίας του '80 έπιασε μεγάλο μπουρίνι. Και το ρέμα κατέβασε πολύ νερό. Και αποκαλύφθηκαν τα απομεινάρια των παλικαριών. Τότε ο γιος του νέου απαίτησε μαζί με άλλους έναν ελάχιστο φόρο τιμής για τους αδικοχαμένους. Η πολιτεία δεν μπορούσε να πει όχι, παρά τις αντιρρήσεις της.
Έτσι κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, μαζευόμαστε για να τιμήσουμε τη μνήμη αυτών. Κάθε χρόνο είμαστε λιγότεροι. Αλλά ποτέ δεν θα είναι κανένας. Πάντα κάποιος θα υπάρχει που θα θυμάται.
Αχ ρε παππού...

20 Φεβρουαρίου 2007

Take five

Ανομολόγητα πράγματα θέλουν να εξομολογηθώ φίλοι καλοί του Διαδικτύου. Κι αναρωτιέμαι "μα γι' αυτό δεν υπάρχουν τα blogs;". Δεν είναι μια τακτική κατάθεση ψυχής μέσα από ένα τόσο άψυχο αντικείμενο όπως το PC; Ναι λοιπόν. Είναι. Πολλοί όμως κυκλοφορούν στα ιντερνετικά σοκάκια με μάσκες κρυφές, σα μάσκες του θανάτου. Αυτές τις μάσκες προσπαθούν να βγάλουν φίλοι με τη μορφή της πρόκλησης-πρόσκλησης της πυραμίδας. Συμμετέχω κι εγώ στη χιονοστιβάδα των πέντε πράγματων που έχουν σχέση με το διαχειριστή του blog.

1) Ερωτευμένος με τη γυναίκα μου, το παιδί μου, τη μουσική. Ερωτευμένος με τη γυναίκα εδώ και 12 συναπτά έτη. Ερωτευμένος με το παιδί εδώ και 23 μήνες (9+14). Ερωτευμένος με τη μουσική εδώ και 33 χρόνια. Με τη γυναίκα μου γνωρίστηκα σ' ένα ταξίδι στην Ισπανία. Χορεύτρια αυτή, μουσικός εγώ. Τραγουδήσαμε, χορέψαμε, κλάψαμε, γελάσαμε, κυλιστήκαμε στα σεντόνια του πάθους. Και τελικά, οποία έκπληξις, παντρευτήκαμε. Με το γιο μου γνωρίστηκα ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι. Τότε αποφάσισε ο μπαγάσας να συνδράμει στη ζωή μου. Να δώσει νέο ορισμό στην έννοια ευτυχία. Αλλά και να με βάλει στον πειρασμό της απαλλαγής μου από την ευθυνοφοβία. Η μουσική με συντροφεύει σε κάθε βήμα. Από τότε που άκουσα για πρώτη φορά το μαγικό ήχο ενός κατάμαυρου βινυλίου, αποφάσισα να ενδώσω στα κάλλη της. Έτσι έχω τη δυνατότητα αυτή τη στιγμή να επιλέγω το soundtrack της μέρας μου μέσα από 1200 βινύλια και 800 cd.

2) Μου τη δίνουν οι "δήθεν", οι ξερόλες και οι πολυπράγμονες. Δεν τους μπορώ, δεν τους αντέχω. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε άποψη για όλα. Και δεν αναφέρομαι σε μια αίσθηση που πιθανόν να μπορεί κάποιος να αποκομίζει από συγκεκριμένα γεγονότα. Αλλά για την εξειδικευμένη, υποτίθεται, γνώση που άλλοι τρώνε χρόνια για να την αποκτήσουν και να τη εφαρμόσουν.

3) Τον παππού μου τον εκτελέσαν οι Γερμανοί το 1944. Τον πατέρα μου τον απέβαλαν απ' όλα τα Γυμνάσια της χώρας λόγω αριστερών φρονημάτων. Τον μπάρμπα του πατέρα μου (μεγάλος μαθηματικός, έχω και το όνομά του) τον στείλαν στον Αη Στράτη εξορία. Η μάνα μου έφαγε ξύλο από τους φύλακες της εξουσίας (έχει και παράσημο στο ζυγωματικό). Εγώ συμμετείχα στις καταλήψεις του '91. Μόνο που δεν κεφαλαιοποίησα αυτή τη συμμετοχή όπως κάποιοι άλλοι. Όλα αυτά σας δίνουν να καταλάβετε ότι έχω αριστερό παρελθόν και παρακαταθήκη. Μέλλον δε ξέρω τι έχω. Μάλλον ούτε η Αριστερά δεν ξέρει τι μέλλον έχει.

4) Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος. Υπεύθυνος παραγωγής σε εργοστάσιο τροφίμων. Για πολλούς δε σημαίνει τίποτα αυτό. Για μένα σημαίνει την ευθύνη για 110 εργαζόμενους και την απρόσκοπτη πορεία της παραγωγής. Δεν συμμετέχω στα παιχνίδια των πωλήσεων. Δεν ασπάζομαι τον καιροσκοπισμό του marketing. Προσπαθώ να δημιουργώ καθημερινά, να δίνω προοπτική στα παιδιά που συνεργάζομαι, να εκθέτω τον ευατό μου σε κάθε δύσκολη κατάσταση, να παίρνω την ευθύνη για το σήμερα και το αύριο. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω...

5) Μ' αρέσει να περπατάω στις πόλεις που πηγαίνω. Μόνο έτσι καταλαβαίνω τον αέρα τους. Έτσι αισθάνομαι την ανάσα των κατοίκων τους. Έτσι αντιλαμβάνομαι το διαφορετικό που αποπνέει η κάθε πόλη. Και δεν χρησιμοποιώ ποτέ ταξί σ' αυτές τις επισκέψεις μου. Μόνο μέσα μαζικής μεταφοράς.

Αυτά τα ολίγα. Βράσε όρυζα δηλαδή... Αν καταλαβαίνει κάποιος το ποιόν ενός ανθρώπου από το blog-ο-πρόσωπό του τότε θα ήταν πολύ εύκολα τα πράγματα. Έλα όμως που όλοι έχουμε τον Dr. Jekyl μας και τον Mr. Hyde μας.

Αποκαλύψεων συνέχεια:

Λεξίδια

Ioannisk

Μαθηματικούς

και όλους τους Φραπεδιάρηδες


ΥΓ Το παρόν ποστίδιο γράφτηκε με μουσική υπόκρουση το Take Five.

16 Φεβρουαρίου 2007

Τρόφιμα και Διατροφή

Μερικές ειδησούλες που έχουν σχέση με τα τρόφιμα και την διατροφή μας.

1) Κατά μισή ποσοστιαία μονάδα αύξησε το 2005 τον τζίρο της η εγχώρια αγορά εστίασης μέσω οργανωμένων αλυσίδων. Κατά την ICAP το διάστημα 1999-2005 υπήρξε αύξηση 17,3%. "Η τάση που επικρατεί είναι η σταδιακή αντικατάσταση των συνοικιακών καταστημάτων από σημεία πώλησης οργανωμένων αλυσίδων που διαθέτουν καλύτερη οργάνωση και αναγνωρισιμότητα μεταξύ των καταναλωτών.

Fast food 41.8%
Snack-cafe 25.9%
Πιτσαρίες 21,8%
Ψητοπωλεία-Ethnic 8,9%
Κρεπερί-Gelaterias 1.5%

Σχόλιο : Εάν τα συνοικιακά μαγαζιά δεν αντιληφθούν την "επίθεση" που θα δεχτούν από τις οργανωμένες αλυσίδες, και δεν επενδύσουν στην ποιότητα, την ασφάλεια και την προσωπική επαφή, τότε θεωρώ ότι σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα θα μιλάμε για μια αγορά που θα εκλείψει.

2) Η μόδα που θα κυριαρχήσει στην αμερικάνικη βιομηχανία τροφίμων για τα επόμενα πέντε χρόνια αφορά σε πρώτες ύλες που συμμετέχουν στην παραγωγή τελικών προϊόντων συμβατών με τις οδηγίες υγιεινής διατροφής. Η διεθνής εταιρεία μελετών Mintel διαπίστωσε ότι το 70% των ενήλικων Αμερικανών προσπαθεί να καταναλώσει πιο υγιεινές τροφές, να χάσει βάρος και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής.

Σχόλιο : Αφού στην παιδική ηλικία καταναλώνουν μετά μανίας απίστευτες ποσότητες burgers από τα McDonalds - και όχι μόνο - όταν ενηλικιωθούν κάνουν υγιεινή διατροφή. Αυτό όμως δεν είναι σύνδρομο μόνο των Αμερικάνων αλλά - δυστυχώς - και των κατοίκων μιας μικρής, πλην όμως εξαίσιας σε εδέσματα, χώρας. Λέγε με Ελλάδα.

Τι δεν είναι σοσιαλισμός.

Tο ακόλουθο κείμενο του πολωνού φιλοσόφου Λέζεκ Κολακόφσκι γράφτηκε ακριβώς πριν από πενήντα χρόνια, στις αρχές του 1957, και προοριζόταν για το περιοδικό της πολωνικής αριστεράς «Pro prostu», αλλά η λογοκρισία της κυβέρνησης Γκομούλκα απαγόρευσε τη δημοσίευσή του.

Θα σας πούμε τι είναι ο σοσιαλισμός. Οφείλουμε όμως πριν απ' όλα να σας πούμε τι δεν είναι σοσιαλισμός.

Ο σοσιαλισμός λοιπόν δεν είναι:

Μια κοινωνία στην οποία όποιος δεν έχει διαπράξει εγκλήματα μένει στο σπίτι του περιμένοντας την αστυνομία.

Μια κοινωνία στην οποία αποτελεί έγκλημα το να είσαι αδελφός, αδελφή, γιος ή σύζυγος ενός εγκληματία.

Μια κοινωνία στην οποία κάποιος είναι δυστυχής επειδή λέει αυτό που σκέφτεται και κάποιος άλλος είναι ευτυχής επειδή δεν λέει αυτό που σκέφτεται.

Μια κοινωνία στην οποία κάποιος είναι ακόμη καλύτερα επειδή δεν σκέφτεται καθόλου.

Ενα κράτος οι στρατιώτες του οποίου εισβάλλουν πρώτοι στο έδαφος μιας άλλης χώρας.

Ενα κράτος στο οποίο όποιος πλέκει το εγκώμιο των ηγετών βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση.

Ενα κράτος στο οποίο μπορεί κανείς να καταδικαστεί χωρίς δίκη.

Μια κοινωνία στην οποία οι ηγέτες διορίζονται από μόνοι τους στα αξιώματά τους.

Μια κοινωνία στην οποία δέκα άνθρωποι ζουν σε ένα μόνο δωμάτιο.

Μια κοινωνία που έχει αναλφάβητους και υποφέρει από επιδημίες ευλογιάς.

Ενα κράτος που δεν επιτρέπει τα ταξίδια στο εξωτερικό.

Ενα κράτος που έχει περισσότερους χαφιέδες από όσες παραμάνες και περισσότερους ανθρώπους στις φυλακές από όσους έχει στα νοσοκομεία.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να προσφεύγουν στα ψεύδη.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να γίνονται κλέφτες.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να διαπράττουν εγκλήματα.

Ενα κράτος που διαθέτει αποικίες.

Ενα κράτος του οποίου οι γείτονες καταριούνται τη γεωγραφία.

Ενα κράτος που παράγει εξαιρετικά αεριωθούμενα και άθλια παπούτσια.

Ενα κράτος στο οποίο όποιος είναι τεμπέλης ζει καλύτερα από όποιον έχει θάρρος.

Ενα κράτος στο οποίο οι δικηγόροι συμφωνούν σχεδόν πάντοτε με τον εισαγγελέα.

Ενα κράτος στο οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν Θεό για να βρουν μια παρηγοριά στην αθλιότητά τους.

Ενα κράτος που δίνει βραβεία σε ψευτο-συγγραφείς και για τη ζωγραφική γνωρίζει περισσότερα από όσα γνωρίζουν οι ζωγράφοι.

Ενα έθνος που καταπιέζει άλλα έθνη.

Ενα κράτος που θέλει όλοι οι πολίτες του να έχουν την ίδια γνώμη στη φιλοσοφία, την εξωτερική πολιτική, τη λογοτεχνία και την ηθική.

Ενα κράτος στο οποίο η κυβέρνηση είναι αυτή που ορίζει τα δικαιώματα των πολιτών, ενώ οι πολίτες δεν ορίζουν τις δικαιοδοσίες της κυβέρνησης.

Ενα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τους προγόνους τους.

Ενα κράτος στο οποίο ένα μέρος του πληθυσμού παίρνει μισθούς σαράντα φορές μεγαλύτερους από τους μισθούς των άλλων.

Ενα κράτος μοναδικό, απομονωμένο.

Μια ομάδα καθυστερημένων χωρών.

Ενα κράτος που χρησιμοποιεί εθνικιστικά συνθήματα.

Ενα κράτος του οποίου οι κυβερνήσεις θεωρούν ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την εξουσία τους.

Ενα κράτος που συμβιβάζεται με το έγκλημα και προσαρμόζει έπειτα την ιδεολογία του σε αυτόν τον συμβιβασμό.

Ενα κράτος που δυσκολεύεται να εδραιώσει μια διάκριση ανάμεσα σε υποδούλωση και απελευθέρωση.

Ενα κράτος στο οποίο οι ρατσιστές δημεγέρτες απολαμβάνουν πλήρη ελευθερία.

Ενα κράτος στο οποίο υπάρχει ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.

Ενα κράτος που θεωρείται σταθερά σοσιαλιστικό επειδή κατάργησε την ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.

Ενα κράτος που δυσκολεύεται να διακρίνει μια κοινωνική επανάσταση από μιαν ένοπλη επίθεση.

Ενα κράτος που δεν πιστεύει ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι πιο ευτυχισμένοι στον σοσιαλισμό.

Μια κοινωνία που είναι η ίδια η θλίψη.

Ενα σύστημα με κάστες.

Ενα κράτος που γνωρίζει πάντα τη βούληση των ανθρώπων πριν ακόμη τους ρωτήσει γι' αυτήν.

Ενα κράτος που μπορεί να κακομεταχειρίζεται ατιμώρητα αυτή τη βούληση.

Ενα κράτος στο οποίο μια αντίληψη της ιστορίας είναι νόμος.

Ενα κράτος στο οποίο φιλόσοφοι και συγγραφείς λένε πάντοτε τα ίδια πράγματα με τους στρατηγούς και τους υπουργούς αλλά πάντοτε μετά από αυτούς.

Ενα κράτος στο οποίο οι χάρτες των πόλεων είναι κρατικό μυστικό.

Ενα κράτος στο οποίο τα αποτελέσματα των κοινοβουλευτικών εκλογών μπορούν να προαναγγελθούν.

Ενα κράτος στο οποίο υπάρχει η καταναγκαστική εργασία.

Ενα κράτος στο οποίο υπάρχουν φεουδαλικά δεσμά.

Ενα κράτος που έχει το παγκόσμιο μονοπώλιο της επιστημονικής προόδου.

Ενα κράτος στο οποίο ένας ολόκληρος πληθυσμός, κόντρα στη θέλησή του, μπορεί να μεταφερθεί αλλού.

Ενα κράτος στο οποίο οι εργαζόμενοι δεν ασκούν καμιάν επιρροή στην κυβέρνηση.

Ενα κράτος το οποίο πιστεύει ότι είναι το μόνο που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα.

Ενα κράτος που θεωρεί ότι έχει πάντοτε δίκιο.

Ενα κράτος στο οποίο η ιστορία είναι υπηρέτρια της πολιτικής.

Ενα κράτος στο οποίο οι πολίτες δεν μπορούν να διαβάζουν τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας, ούτε να θαυμάζουν τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης ζωγραφικής ούτε και να ακούνε τα μεγάλα έργα της σύγχρονης μουσικής.

Ενα κράτος που αποφασίζει ποιος μπορεί να του ασκήσει κριτική και πώς.

Αυτό είναι το πρώτο μέρος. Και τώρα, προσοχή! Θα σας πούμε τι είναι ο σοσιαλισμός. Ε, λοιπόν, ο σοσιαλισμός είναι καλό πράγμα.

14 Φεβρουαρίου 2007

Ανθολόγιο 7


Κωνσταντίνος Καβάφης - Κάτω απ' το σπίτι

Χθες περπατώντας σε μια συνοικία
απόκεντρη, πέρασα κάτω από το σπίτι
που έμπαινα σαν ήμουν νέος πολύ.
Εκεί το σώμα μου είχε λάβει ο Έρως
με την εξαίσια του ισχύν.

Και χθες
σαν πέρασ' απ' τον δρόμο τον παληό,
Αμέσως ωραϊσθηκαν απ' την γοητεία του έρωτος,
τα μαγαζιά, τα πεζοδρόμια, η πέτρες,
και τοίχοι, και μπαλκόνια, και παράθυρα
τίποτα άσχημο δεν έμεινεν εκεί.

Και καθώς στεκόμουν, κ' εκύτταζα την πόρτα,
και στεκόμουν, κ΄εβράδυνα κάτω απ΄το σπίτι,
η υπόστασίς μου όλη απέδιδε
την φυλαχθείσα ηδονική συγκίνησι.


ΥΓ1 Με αφορμή τη σημερινή ημέρα και θεωρώντας ότι ο έρωτας έχει πολλά πρόσωπα που για πολλούς είναι και αποκρουστικά.
ΥΓ2 Ζητώ συγνώμη που δεν μπόρεσα να διατηρήσω το πολυτονικό σύστημα.

09 Φεβρουαρίου 2007

Συντηρήστε τους καυστήρες

Ένα σημαντικό πρόγραμμα που τρέχει αυτή τη στιγμή στο Δήμο Σταυρούπολης και δεν έχει την ανταπόκριση που θα έπρεπε να είχε. Αν σκεφτούμε βεβαίως και τα δύο περιστατικά πυρκαγιών στην Θεσσαλονίκη από ελλιπή συντήρηση καυστήρων, θεωρείται επιβεβλημένη η συνδρομή όλων μας στο πρόγραμμα.

Επιχειρηματική ηθική στο σύγχρονο κόσμο

Με αφορμή τη χθεσινή τηλεοπτική συνέντευξη-αγιογραφία του προέδρου του ΣΕΒ και εκ των μετόχων του ομίλου Vivartia Δημήτρη Δασκαλόπουλου, μου γεννήθηκαν ερωτηματικά τα οποία πάντα με βασάνιζαν αλλά ποτέ δεν μπήκα στον πειρασμό να τα αναλύσω λίγο περισσότερο. Το κυριότερο ερώτημα είναι για το αν διακατέχεται ο επιχειρηματικός κόσμος από ηθικούς κανόνες. Κάποιοι έχουν έτοιμη την απάντηση. «Σιγά να μην έχει ηθικούς φραγμούς το κεφάλαιο». Στην πράξη όμως ο χώρος της σύγχρονης προβληματικής της ηθικής έχει ορίσει διαφορετικά πρότυπα θεώρησης αυτού του προβληματισμού.

Ο Bernard Mandeville υποστήριξε τον περίφημο «αμοραλισμό των επιχειρήσεων». Σύμφωνα με αυτή τη θέση πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ της έννοιας της αρετής και του εμπορίου. Δηλαδή το άνοιγμα της αγοράς και η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου οδηγεί τις επιχειρήσεις να κρατήσουν κατώτερες ηθικές στάσεις, πράγμα που αντιτίθεται στον ενάρετο άνθρωπο. Έτσι για να μπορέσει μία επιχείρηση να πετύχει τους στόχους της οδηγείται σε πρακτικές μη συμβατές με την έννοια της ηθικής.

Ο Milton Friedman υιοθέτησε κατά μία έννοια τον παραπάνω συλλογισμό και του έδωσε την απαραίτητη εξέλιξή του στην εποχή μας. Πιο συγκεκριμένα αποδέχεται ότι είναι απαράδεκτη η προώθηση μιας «αρετολογικής» στάσης από μεριάς των εταιρικών οργανισμών, καθώς μια τέτοια στάση έρχεται σε αντίθεση με τους σκοπούς της εταιρίας και το συμφέρον των μετόχων της. Η έννοια «εταιρική κοινωνική ευθύνη», κατά τον Friedman, απευθύνεται μόνο σε οργανισμούς κοινής ωφέλειας ή φιλανθρωπικές οργανώσεις.

Η σημερινή επιχειρηματική πραγματικότητα έρχεται να αναθεωρήσει αυτή την άποψη και να υποστηρίξει ότι μπορούν να υιοθετηθούν μη οικονομικοί στόχοι για την προώθηση ενός κοινωνικού χαρακτήρα του οργανισμού. Κι αυτό γιατί μπορεί η εταιρία να είναι ένα απρόσωπο «ον» και να στερείται υποχρεώσεων και δικαιωμάτων αντίστοιχων με ένα φυσικό πρόσωπο, εντούτοις αποτελείται από πρόσωπα που διέπονται από ηθικούς κανόνες και κάνουν συγκεκριμένες ηθικές επιλογές. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι ο κάθε επαγγελματίας «φέρει ηθική ευθύνη» για τον τρόπο διευθέτησης των σχέσεων μεταξύ εργαζομένων και επιχείρησης. Είναι δηλαδή εξ ορισμού αναγκαία η υιοθέτηση του όρου «εταιρική κοινωνική ευθύνη».

Εγωιστικό πρότυπο

Ο manager θα πρέπει να προβεί σε εκείνες τις ενέργειες οι οποίες θα κοιτάζουν πρώτα την εξυπηρέτηση των προσωπικών του συμφερόντων – και κατ’ επέκταση και της εταιρείας. Πολλές φορές αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σύγκρουση ανάμεσα στο προσωπικό και στο εταιρικό συμφέρον.

Ωφελιμιστικό πρότυπο

Ο manager λαμβάνει αποφάσεις που προωθούν και το κοινωνικό αλλά και το εταιρικό καλό, ανεξάρτητα αν αυτές οι αποφάσεις έχουν άμεση επίδραση στο προσωπικό του συμφέρον. (Πραξιολογικός Ωφελιμισμός-Κανονολογικός Ωφελιμισμός). Και στις δύο περιπτώσεις εντός της παρένθεσης ο manager λαμβάνει την ίδια απόφαση. Η πρακτική εφαρμογή όμως έχει διαφορετικά αποτελέσματα. Στην πρώτη περίπτωση, σε μια υπόθεση απόλυσης, θα απολυόντουσαν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία για να μειωθεί η ζημιά στην εταιρεία, ενώ στη δεύτερη οι νεότεροι σε ηλικία εργαζόμενοι, λαμβάνοντας υπόψη τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις στην κοινωνία. Δεχόμαστε δηλαδή, σε αυτήν την περίπτωση κάποιες αρχές δικαιοσύνης.

Αρετολογικό πρότυπο

Το βασικό χαρακτηριστικό είναι η έμφαση που δίνεται στην ποιότητα του χαρακτήρα ενός προσώπου και όχι μόνο στην ορθότητα των πράξεών του. Η εξέταση κάθε κατάστασης ξεχωριστά δίνει την δυνατότητα για την αποφυγή μιας απόλυτης, δεοντοκρατικής στάσης που δεν μπορεί να εφαρμοσθεί στον ιδιόμορφο τομέα των επιχειρήσεων.

Συνεχίζεται αργότερα…

08 Φεβρουαρίου 2007

Υπάρχουν λύσεις για το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Θεσσαλονίκης;



Η Μ Ε Ρ Ι Δ Α
Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2007, ώρα 18.30
Κτίριο ΕΔΟΘ, 4Ος όροφος (προξένου Κορομηλά 51)

Οργάνωση:
- ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ για την ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, Παράρτημα Κ. Μακεδονίας
- ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
- ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Κι άλλο happening για την υποθαλάσσια

Αγαπητοί Πολίτες της Θεσσαλονίκης,

Το θέμα της υποθαλάσσιας εισέρχεται σε τελική ευθεία.

Την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2007, αρχίζει η συζήτηση του θέματος στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Οι Πολίτες κατά της Υποθαλάσσιας που εδώ και καιρό έχουν κινητοποιηθεί ενάντια στην κατασκευή αυτού του έργου, μιας και θεωρούν ότι αποτελεί ιδιαίτερα καταστροφική επέμβαση στην πόλη χωρίς να βοηθάει στη λύση του κυκλοφοριακού, συνεχίζουν τις αντιδράσεις τους και οργανώνουν την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2007, στις 12 το μεσημέρι στην πεζογέφυρα της Νέας Παραλίας κινητοποίηση διαμαρτυρίας.

Στην υπαίθρια αυτή εκδήλωση θα παρουσιαστούν οι προσομοιώσεις που δείχνουν πως θα είναι δυτικά και ανατολικά η πόλη μας μετά την κατασκευή της υποθαλάσσιας.

Επίσης θα σημανθούν με κόκκινη ταινία τα τμήματα από τα πάρκα που θα καταστραφούν. Θα αναρτηθούν πανό που θα εκφράζουν την αντίθεση των πολιτών σε αυτό το έργο, θα συμβούν happenings και θα παρουσιαστεί η καμπάνια για την υιοθέτηση των δέντρων που θα κοπούν, λόγω της νέας αρτηρίας.

Σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης διαμαρτυρίας θα γίνεται ελεγχόμενη διακοπή της κυκλοφορίας στην παραλιακή οδό.

Σας καλούμε να συμμετάσχετε σε αυτή την κινητοποίηση,

δηλώνοντας την αντίθεση σας στην υλοποίηση αυτού του έργου

και την καταστροφή της πόλης μας!

05 Φεβρουαρίου 2007

Εκδήλωση

Εκδήλωση της Επιτροπής Πολιτικής Πρωτοβουλίας του ΣΥΝ Θεσ/νίκης την Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2007 στις 8 μ.μ. στο Ξενοδοχείο Mediterranean Palace (Σαλαμίνος 3-απέναντι από την πύλη 6 του λιμανιού) με θέμα Ο Συνασπισμός μπροστά στις προκλήσεις του αύριο με ομιλητές τους Λυκούδη Σπύρο, Πιτσιώρλα Στέργιο, Χατζησωκράτη Δημήτρη.

02 Φεβρουαρίου 2007

Να είστε ουτοπιστές: Απαιτείστε το πραγματικό

Ένα από τα πιο σημαντικά συνθήματα του Μάη του ’68 ήταν το «Να είστε ρεαλιστές: Απαιτείστε το ουτοπικό». Ο Robert Pollin μέσα από το άρθρο του «Be Utopian: Demand the Realistic» προτείνει την αναβίωση του συνθήματος αλλά αντίστροφα. Ξεκινώντας από την παραδοχή ότι πρέπει η σύγχρονη Αριστερά να συλλάβει εκ νέου τη δύναμη των οραμάτων του Μάη του ’68, εκφράζει την άποψη ότι το που πραγματικά βρίσκεται σήμερα ο κόσμος είναι το κινητήριο επιχείρημα για τη σύγχρονη Αριστερά και όχι το που θα θέλαμε να βρίσκεται. Με άλλα λόγια δηλαδή να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για το εφικτό. Για νίκες εφικτές, για δράσεις πολιτικές μέσα στα όρια της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας. Καταλήγοντας αναρωτιέται: «Μπορούμε να βρούμε άλλον τρόπο για να οργανώσουμε μια δίκαιη κοινωνία πέρα από το να κάνουμε ένα βήμα προς τα μπρος κάθε φορά; Η απάντηση μου είναι ότι δεν μπορούμε.»

Ανθολόγιο 6


Νίκος Καρούζος - Ο Άσκοπος Διαβάτης

Στα σπλάχνα του σκιρτούσε το αδιέξοδο.
Δεν ένιωθε τις αποστάσεις περπατώντας.
Και τραγουδούσε ολομόναχο το στόμα του.
Παράμ παμ παμ
παρίμ παμ πομ...
Ο θάνατος θέλει τα πουλιά και τα βαρίδια.
Παράμ παμ παμ
παρίμ παμ πομ...
Υπάρχει αύριο
υπάρχει και μεθαύριο.
Καινούργιο φέρετρο η καινούργια μέρα.