Ορισμοί

Επειδή γίνεται μια συγκεκριμένη κουβέντα στο μπλοκοχωριό για την έννοια της ύλης, του υλισμού και του υλιστή θα μου επιτραπεί να παραθέσω μερικούς ορισμούς που έχουν σχέση με το θέμα. Οι ορισμοί έχουν παρθεί από το "Λεξικό Φιλοσοφίας" του κ. Θεοδόση Πελεγρίνη.

Ύλη : Ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος στο πλαίσιο της ατομοκρατίας που εισηγήθηκαν, θεώρησαν ως ύλη το σύνολο των μικρών σωματιδίων, των ατόμων, όπως τα αποκάλεσαν, από τα οποία αποτελούνται τα αισθητά πράγματα. Αργότερα ο Επίκουρος υιοθετεί τη διδασκαλία της ατομοκρατίας και διακρίνει δύο στοιχεία στο σύμπαν: την ύλη, η οποία σύγκειται από τα άτομα, και το κενό, τον άδειο χώρο, εντός του οποίου κινούνται τα άτομα της ύλης. Κατά τον Επίκουρο, η ύλη, η οποία ως προς την ατομική σύστασή της, ούτε γεννιέται, ούτε φθείρεται, είναι, όπως ο κενός χώρος, άπειρη. Ο Πλάτων θεώρησε την ύλη ως συστατικό της δημιουργίας του κόσμου των αισθητών πραγμάτων. Την περιέγραψε ως εκμαγείον. Ο Αριστοτέλης εξέλαβε την ύλη, ως κάτι άμορφο και ακαθόριστο, το οποίο αποτελεί την πηγή από την οποία δημιουργούνται τα αισθητά πράγματα. Η ύλη, ορισμένως, αποτελεί το πρώτο από τα τέσσερα αίτια των όντων. Μπορεί μεν η καθεαυτό ύλη να μην μπορεί να οριστεί - και από αυτή την άποψη, να μην υπάρχει πράγματι -, αλλά μπορεί να υποστεί μορφοποίηση. Η ύλη υπάρχει ως δυνάμει όν, ως δυνατότητα να γίνει οτιδήποτε ανάλογα με τη μορφή που θα της δοθεί. Για τον Πλωτίνο η ύλη δεν υπάρχει ούτε ως δυνατότητα. Είναι παντελής στέρηση και, ως τέτοια, είναι το πραγματικά, το απόλυτο κακό.
Ο Ντεκάρτ, κατά τον 17ο αι., εισηγήθηκε τη διδασκαλία της διαρχίας, σύμφωνα με την οποία ο κόσμος σύγκειται από δύο κατηγορίες όντων: από εκείνα τα οποία υπάγονται σε ότι αποκάλεσε νοούν πράγμα και από εκείνα που ανήκουν σε ότι αποκάλεσε εκτατό πράγμα. Εκτατό πράγμα είναι κάθε υλικό ον. Αναπόσπαστη ιδιότητα της ύλης είναι η έκταση, πράγμα που, κατά τον Ντεκάρτ, σημαίνει πως ότι έχει έκταση ανήκει στον υλικό κόσμο, έχει υλική σύσταση, είναι ύλη. Η ανεπάρκεια του συγκεκριμένου ορισμού (μιας και η σκιά έχει έκταση χωρίς να είναι ύλη) οδήγησε στο να περιληφθεί στους διαφόρους ορισμούς της ύλης και η μάζα. Ως ύλη λοιπόν ορίζεται οτιδήποτε διαθέτει μάζα και καταλαμβάνει έκταση στο χώρο.

Βέβαια με τις θεωρίες της κβαντομηχανικής οδηγούμαστε στον ορισμό του ηλεκτρονίου για παράδειγμα, ως πιθανότητα (εξίσωση Schrodinger). Αυτό οδηγεί σε έναν κόσμο πιθανοτήτων και όχι βεβαιοτήτων. Να που ο ορθολογισμός καταρρέει τις βεβαιότητές του.

Υλισμός : Η διδασκαλία σύμφωνα με την οποία όλα τα όντα και όλα τα γεγονότα - συμπεριλαμβανομένων και των πνευματικών - εξηγούνται δια της αναγωγής τους στην ύλη, την αποκλειστική πηγή και τη μοναδική αρχή της πραγματικότητας. η διδασκαλία του υλισμού, από τη στιγμή που οι οπαδοί της θεωρούν ως υπέρτατη αρχή του κόσμου την ύλη, είναι συνυφασμένη μετην αθεϊα, τη δοξασία στο πλαίσιο της οποίας αποκλείεται η εκδοχή της δημιουργίας του κόσμου από κάποιο Θεό ή από μια απρόσωπη δύναμη, η οποία υπερβαίνει την ύλη.

Ενέργεια : Η ικανότητα παραγωγής έργου. Η έννοια εισήχθη από τον Αριστοτέλη ο οποίος τη συνδύασε με τη δύναμη, η οποία σημαίνει την αρχή της κίνησης ή της μεταβολής.