09 Ιανουαρίου 2007

Μερικές σκέψεις για το Άρθρο 16

α) Οι δομές που επιβάλλουν την ύπαρξη ιδιωτικών ή δημόσιων πανεπιστημίων, νοσοκομείων, γηροκομείων δεν είναι μόνο κοινωνικές αλλά και οικονομικές. Στη σημερινή κοινωνία το οικονομικό κίνητρο είναι τις περισσότερες φορές πολύ πιο δυνατό , από οποιαδήποτε κοινωνική ανάγκη (τα παραδείγματα άλλωστε είναι πολλά).
β) Το Σύνταγμα υπάρχει για να δημιουργεί γενικές αρχές και κανόνες.Δηλαδή απαγορεύσεις, δεσμεύσεις, υποχρεώσεις. Είναι πολιτική επιλογή της κάθε χώρας να έχει εκείνο το Σύνταγμα το οποίο θα εκφράζει τις ανάγκες του τόπου. Με αυτήν την έννοια θεωρώ πολιτική μπαρούφα την έκφραση περί παγκόσμιας πρωτοτυπίας.
γ) Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι όπως δεν αναβαθμίστηκαν τα δημόσια νοσοκομεία με την λειτουργία των ιδιωτικών έτσι πιθανόν δεν θα αναβαθμιστούν και τα δημόσια πανεπιστήμια. Γιατί άραγε οι υπέρμαχοι της αναθεώρησης του άρθρου 16 πιστεύουν ότι αυτό θα γίνει; Αυτή είναι άλλη μια νομοτελειακή (λενινιστική) άποψη από τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού.
δ) Διάβασα σχόλια περί της αύξησης της σωματικής περιμέτρου των καθηγητών στα δημόσια πανεπιστήμια. Δλδ στο ιδιωτικό θα έχουμε ή fitness καθηγητές ή κακοπληρωμένους καθηγητές.

Σε μια ευνομούμενη δημοκρατική κοινωνία δεν επιτρέπεται η παιδεία, όπως και υγεία και η κοινωνική πρόνοια να έχουν ταξικό χαρακτήρα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη διακύβευση του δημόσιου χαρακτήρα (προσοχή όχι κρατικού αλλά δημόσιου. Για όσους γνωρίζουν η διαφορά είναι πολύ μεγάλη).
Σύμφωνα με το Σύνταγμα κάθε Έλληνας πολίτης (μηδέ εξαιρουμένου τους μετανάστες, μιας και μιλάμε για πολίτες) δικαιούται να έχει τις ίδιες δυνατότητες πρόσβασης στη γνώση. Αυτό είναι κοινωνική δικαιοσύνη.

Στο άρθρο 16 δεν αναφέρεται πουθενά ότι απαγορεύεται η οικονομική ενίσχυση των ΑΕΙ από ιδιώτες. Άρα η οικονομική δυνατότητα του κάθε ΑΕΙ μπορεί να έχει και ιδιωτικούς πόρους.

Πολύ φοβούμαι ότι η προσπάθεια που γίνεται θα δημιουργήσει ένα στρατό ημιμαθών απασχολήσιμων επιστημόνων, οι οποίοι και θα κατευθύνονται και θα οδηγούνται.

Προσωπικά επιθυμώ την αναθεώρηση του άρθρου 16. Όχι όμως για τους λόγους που πιθανόν πιστεύετε. Άλλα για να διορθωθεί η διφορούμενη δεύτερη πργ: "2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες." Επίσης είναι σημαντικό ο εκτελεστικός νόμος να δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις για πραγματική αυτοτέλεια των ΑΕΙ. Με αυτοαξιολόγηση, αλλά και με ετερο-αξιολόγηση (αδόκιμος όρος).

Το παρόν post προϋπήρξε ως σχόλιο στη συζήτηση που γίνεται στο δείμο του πολίτη.

2 σχόλια:

ioannisk είπε...

Α) Αυτονόητο.
Β) "Το Σύνταγμα υπάρχει για να δημιουργεί γενικές αρχές και κανόνες." Σωστά όμως "Δηλαδή απαγορεύσεις, δεσμεύσεις, υποχρεώσεις" δεν είναι γενικές αρχές αλλά συγκεκριμένες εντολές. Όχι δεν είμαι συνταγματολόγος :) "Με αυτήν την έννοια θεωρώ πολιτική μπαρούφα την έκφραση περί παγκόσμιας πρωτοτυπίας" Είναι "παγκόσμια πρωτοτυπία" αν δεν υπάρχει τέτοιο άρθρο σε σύνταγμα άλλης χώρας, αυτό δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό per se και δεν σημαίνει πως καταλαβαίνω το στερεότυπο "παγκόσμιας πρωτοτυπία".
Γ) Δεν αναβαθμίστηκαν τα δημόσια νοσοκομεία αλλά όλοι (όσοι μπορούν δηλαδή) πηγαίνουν στα ιδιωτικά, αυτό δεν σημαίνει κάτι; ΆΛλωστε όσοι μπορούν στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία.
Δ) Το συγκεκριμένο σχόλιο δεν το έχω διαβάσει. Ευτυχώς;

"Σύμφωνα με το Σύνταγμα κάθε Έλληνας πολίτης (μηδέ εξαιρουμένου τους μετανάστες, μιας και μιλάμε για πολίτες)". Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τη ιθαγένεια (που σημαίνει δικαίωμα ψήφου κλπ). Οι μετανάστες δεν την έχουν αλλιώς θα ήταν Έλληνες και όχι μετανάστες. Και το σύνταγμα της χώρας μας δεν τους επιτρέπει να γίνουν εύκολα Έλληνες πολιτες. Δυστυχώς!

"Στο άρθρο 16 δεν αναφέρεται πουθενά ότι απαγορεύεται η οικονομική ενίσχυση των ΑΕΙ από ιδιώτες.". Για αυτό δεν υπάρχουν και οι δωρέες, όπως του Σημίτη στην Πάντειο. Δεν ειρωνεύομαι που γνωστοί-άγνωστοι έφαγαν τα χρήματα.

"Πολύ φοβούμαι ότι η προσπάθεια που γίνεται θα δημιουργήσει ένα στρατό ημιμαθών απασχολήσιμων επιστημόνων, οι οποίοι και θα κατευθύνονται και θα οδηγούνται.". Ότι γίνεται τώρα, μία από τα ίδια δηλαδή :)

"την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης" Mon dieu!!! Αυτό είναι ο ορισμός του απολυταρχισμού, να το πω πάρα πολύ ευγενικά, άσε που είπες "Το Σύνταγμα υπάρχει για να δημιουργεί γενικές αρχές και κανόνες."

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ είπε...

Νομίζω ότι η κυρίως διαφωνία μεταξύ των υποστηρικτών της αναθεώρησης και αυτών που αντιστέκονται σ' αυτή, έχει να κάνει με την ιεράρχηση των δικαιωμάτων του πολίτη. Εννοώ δλδ ότι οι υποστηρικτές των ιδιωτικών πανεπιστημίων αναφέρονται κατά κύριο λόγο στο δικαίωμα επιλογής ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό. Αντίθετα εγώ υποστηρίζω ότι προεξάρχοντος αυτού του δικαιώματος είναι το δικαίωμα στη γνώση από όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες.

Φυσικά και όσοι μπορούν πηγαίνουν στα ιδιωτικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δέχονται καλύτερες ιατρικές υπηρεσίες. Δεν αναφέρομαι στο περιβάλλον του κάθε νοσοκομείου, ούτε στα δωμάτια-σουίτες, ούτε στις όμορφες νοσοκόμες. Αναφέρομαι στην ετοιμότητα του ιατρικού και νοσοκομειακού προσωπικού στο δημόσιο και στο ιδιωτικό. Παρεπιπτόντως η αναφορά μου στα νοσοκομεία ήταν για να αντιπαραθέσω επιχείρημα στο επιχείρημα περί αναβάθμισης του δημόσιου πανεπιστήμιου λόγω του ανταγωνισμού με τα ιδιωτικά.

Κάτι επίσης το οποίο δεν έχει συζητηθεί αρκετά. Τα ιδιωτικά θα διδάσκουν και θεωρητικές-μη άμεσα αποδοτικές επιστήμες; Δλδ αρχαιολογία, φιλοσοφία, κοινωνιολογία, καλές τέχνες κα; Θα συμφέρει κάποιον να χρηματοδοτήσει κάτι τέτοιο ή επειδή η αγορά δεν έχει ανάγκη από φιλόσοφους θα τους μετατρέψει σε Πλατωνικούς μαρκετινίστες;

Προσωπικά πιστεύω ότι την παθογένεια του ελληνικού πανεπιστημίου δεν τη λύνουμε με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αντίθετα πρέπει να μπει το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο και να ξεριζωθούν τα όποια δείγματα διαφθοράς και παρασιτισμού (και δεν είναι και λίγα). Αυτή είναι μια πραγματική μεταρρύθμιση στο χώρο της παιδείας. Αναφέρομαι άλλωστε και στο post. Αυτοτέλεια με αυτο-αξιολόγηση αλλά και ετερο-αξιολόγηση, τμημάτων και διδασκόντων (αλλά όχι με όρους αγοράς). Επαναπροσδιορισμός της ανάγκης ύπαρξης τόσο πολλών τμημάτων στην περιφέρεια ελάσσονος σημασίας. Επαναπροσδιορισμός του ρόλου των ΤΕΙ στην εκπαιδευτική διαδικασία. Πραγματική σύνδεση των ΑΕΙ με την κοινωνία (αλλά και με την επιχειρηματική έρευνα) σε επίπεδο έρευνας, προγραμματισμού και συνεργασιών.