Να που και ο Anthony Giddens μιλάει για ριζοσπαστισμό. Συγκεκριμένα προτείνει ο νέος αρχηγός των Εργατικών να είναι ο Μπράουν και αναφέρεται στα χαρακτηριστικά που πρέπει να προσλάβει ο υποψήφιος πρωθυπουργός, αλλά και ο λόγος των Εργατικών. Έτσι λοιπόν σταχυολογώ ότι ο Μπράουν πρέπει να γίνει πράσινος, να προωθηθεί ως μοντέλο ανάπτυξης της Μεγάλης Βρετανίας το σκανδιναβικό σύστημα, να αποχωρήσουν τα βρετανικά στρατεύματα από το Ιράκ και ότι "καμία Εργατική κυβέρνηση στο μέλλον δεν θα πρέπει να επιτραπεί να είναι τόσο στενός σύμμαχος με ένα δεξιό αμερικανικό καθεστώς". Γενικότερα καταθέτει ότι είναι αναγκαία μια στροφή σε σοσιαλδημοκρατικές σταθερές, χωρίς όμως να υποστηρίζει την επιστροφή στο παρελθόν.
Όλο το άρθρο υπάρχει εδώ.
Επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά, το μεγάλο πρόβλημα της προσωπικότητας της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Οι αντιφάσεις που διέπουν το κοινωνικό προφίλ με την νεοφιλελεύθερη πρακτική των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, είναι τόσο έντονες που ακόμη και ο Giddens οδηγείται σε ένα ξεκαθάρισμα του τοπίου. Ο ίδιος άνθρωπος που υποστήριξε τον Blair στην επέμβαση στο Ιράκ, τώρα προτείνει (φυσικά κάτω από άλλες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες) την αποδέσμευση της Βρετανίας από τον πόλεμο. Με εξοργίζει όμως το γεγονός ότι όλη αυτή η πρόταση κατατίθεται με απώτερο σκοπό (όπως λέει και ο ίδιος) την επανεκλογή των Εργατικών στη διακυβέρνηση της χώρας. Δηλαδή προεκλογικά είναι καλό για τους Εργατικούς να στηρίξουν ένα τέτοιο πρόγραμμα. Μετεκλογικά όμως;
Το επόμενο που μου έρχεται στο μυαλό έχει να κάνει με τους όρους που χρησιμοποιούνται πλέον ευρέως και φυσικά με την αμφισημία τους. "Ριζοσπαστισμός" είναι ένας απ' αυτούς. Τον όρο τον χρησιμοποιεί και ένα κομμάτι της ελληνικής Αριστεράς, ορίζοντας μ' αυτόν τον τρόπο το πεδίο δράσης και ιδεολογικής σύγκρουσης. Βλέπουμε όμως ότι και ο Giddens χρησιμοποιώντας τον παραπάνω όρο σηματοδοτεί μια κατεύθυνση που είναι όμως διαφορετική από την αριστερή (ή αριστερίστικη) σκοπιά. Ριζοσπαστισμός για τον Giddens είναι η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων που υιοθέτησε η κυβέρνηση Blair σε σχέση με τη μείωση του κοινωνικού κράτους.
Πάντως για να μη μειώσω τη σημασία της γνώμης του Giddens, θεωρώ ότι εάν ακολουθηθούν αυτές οι προτάσεις θα είναι μια θετική εξέλιξη για τα ευρωπαϊκά πολιτικά δρώμενα. Ανεξάρτητα από το ότι για τα θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αναφέρει ούτε μία λέξη.
4 σχόλια:
Aπό την Κϋπρο πότε θα αποχωρήσουν τα βρετανικά στρατεύματα?
Ορισμένες έννοιες έχουν ταυτιστεί όχι με πολιτικές σκοπιές, αλλά με τη ριζική αλλαγή. Έτσι, ο ριζοσπαστισμός τείνει πια να πάψει να σημαίνει το αριστερό, το προοδευτικό, αλλά απλά το διαφορετικό. Στο δικό μας χέρι να αποδείξουμε ότι ο ριζοσπαστισμός είναι ίδιον της αριστεράς. Αριστερά και συντηρητισμός δεν ταυτίζονται. Είναι έννοιες ανώνυμες.
Έχω την αίσθηση ότι στη βρετανική (ίσως και ευρύτερα, στην δυτικοευρωπαϊκή) πνευματική παράδοση ο ριζοσπαστισμός (radical) δεν ταυτίζεται με την επαναστατική διαδικασία (και την αριστερά) αλλά με φιλοσοφικά ρεύματα που προκρίνουν τις εκ βάθρων, τις ριζικές (από τη ρίζα), μεταρρυθμίσεις παραδοσιακών θεσμών.
Τάσο δεν ξέρω καν αν θέλουν οι Κυπριακές κυβερνήσεις να αποχωρήσουν τα βρετανικά στρατεύματα.
Δείμο, υπάρχουν έννοιες που έχουν λοιδωρηθεί ούτως ή άλλως. 'Έννοιες όπως ο μεταρρυθμισμός και ο εκσυγχρονισμός. Περισσότερο από την πολιτική πρακτική και όχι απ΄ την εννοιολογική τους διάσταση.
Λάμπρο δεν έχεις άδικο. Περισσότερο ήθελα να τονίσω τη διαφορετική χρήση του όρου παρά να υποβαθμίσω την όποια σημασία εκπέμπει αυτό σε διαφορετικά κοινωνικά επίπεδα και κουλτούρες.
Δημοσίευση σχολίου