Δύο συμβάντα από την καθημερινότητά μου. Το πρώτο εξελίσσεται κατά τη διάρκεια περιοδείας για ενημέρωση των πολιτών για το θέμα του ΑΓΝΟ. Η απάντηση που πέρνουμε είναι του στυλ "και τι μας ενδιαφέρει το ΑΓΝΟ; Είναι μακριά...". Η απόσταση ήταν περίπου 500 μέτρα. Όντως πάρα πολύ μακριά.
Το δεύτερο έχει να κάνει με την γνωστή αλλά τόσο δύσκολη σε απάντηση απλή ερώτηση: "Μετά τις εκλογές θα είστε εδώ;".
Τί σημαίνουν αυτά; Κατά τη γνώμη μου τους σημερινούς Έλληνες τους έχει κυριεύσει μια ατομικίστικη πρακτική αντιμετώπισης των κοινών. Δηλαδή αφού δεν είναι κάτι του άμεσου ενδιαφέροντος του καθενός τότε δεν δίνει σημασία σε αυτό. Με αυτή τη λογική γίνονται αποδεκτοί οι πόλεμοι σε όλον τον κόσμο, έτσι δεν δίνουν σημασία στο παιδί του γείτονα που έχει πέσει στο βούρκο των ναρκωτικών, στα παιδιά των φαναριών, δεν τους ενδιαφέρει η τρύπα του όζοντος και οι φωτιές στις χωματερές, δεν ασχολούνται με τη μαφία και τον εξτρεμισμό των γηπέδων.
Από την άλλη υπάρχει η λογική που λέει "όλοι είναι διεφθαρμένοι, όλοι είναι σάπιοι, όλοι είναι ίδιοι".Δυσκολεύομαι, ειλικρινά, να διαφωνήσω. Εντούτοις πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι για να αλλάξει το σκηνικό πρέπει να συμμετέχουμε στο παιχνίδι. Να συμμετέχουμε όμως με τις αρχές μας, έτσι ώστε να αλλάξουμε τους κανόνες του παιχνιδιού. Από τη απέξω είναι καλά να κριτικάρουμε αλλά δεν είναι καθόλου εποικοδομητική αυτή η κριτική. Ούτε για την κοινωνία αλλά, κυρίως, ούτε για μας τους ίδιους. Με αυτή την έννοια πιστεύω στη συμμετοχή των πολιτών. Έτσι ώστε να μην αφήσουμε να γίνουν οι θεσμοί της κοινωνίας μας τσιφλίκια κανενός. Να μπορέσουμε να τραβήξουμε το πέτο των υπευθύνων και να τους πούμε "τι κάνατε εδώ;".
Μπορεί μετά τις εκλογές, κανένας από τους υποψηφίους να μην είναι εδώ.Κανένας από τους υποψηφίους να μην γνωρίζει τον προσωπικό Γολγοθά του καθενός. Γι' αυτό είναι υποχρέωση, και ταυτόχρονα η μεγάλη δύναμη του πολίτη να ζητήσει εξηγήσεις.
Φίλοι μου απαιτήστε για το κοινό καλό. Για όλους μας. Για μας και τα παιδιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου