Αειφόρος ανάπτυξη. Μύθος ή εργαλείο για το μέλλον;

Αειφορική ανάπτυξη : Η ανάπτυξη που στοχεύει στην ικανοποίηση των αναγκών της παρούσας γενιάς χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν και αυτές τις ανάγκες τους


Ο ορισμός της αειφόρου ανάπτυξης είναι χαρακτηριστικός για το τι μέλλον θέλουμε για τις πόλεις μας και το αστικό περιβάλλον. Δηλαδή τα οφέλη της ανάπτυξης να μπορούν να τα απολαύσουν και οι επόμενες γενιές. Δεν μιλούμε για μια ανάπτυξη που θα οδηγήσει σε ευημερία της σημερινής γενιάς και οι επόμενοι "να πληρώσουν τα σπασμένα". Στόχος πρέπει να είναι η εφαρμογή πολιτικών που θα οδηγούν σε μια ανάπτυξη που θα συνδέεται άμεσα με το περιβάλλον, θα καλύπτει τις βασικές μελλοντικές ανάγκες, θα διασφαλίζει και θα βελτιώνει την ποιότητα ζωής, θα προσφέρει ισότητα στις ευκαιρίες και θα στηρίζεται στην αρχή της πρόληψης. Ένα βασικό εργαλείο για την προώθηση αυτής της λογικής είναι η Τοπική Ατζέντα 21.
Η Τοπική Ατζέντα 21 γεννήθηκε το 1992 στη Διάσκεψη Κορυφής του ΟΗΕ στο Ρίο. Είναι μια διαδικασία σύμφωνα με την οποία οι τοπικές αρχές καλούνται να εργαστούν σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς και τους πολίτες. Βασικές δράσεις είναι ο καθοριστικός ρόλος των τοπικών αρχών, η συμμετοχή στη ευθύνη, το μοίρασμα των ιδεών, γνώσεων και εμπειριών, η ευρεία συμμετοχή των πολιτών, η ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και οικονομικών στοιχείων σε τοπικό επίπεδο.
Τα χαρακτηριστικά ενός αειφόρου οικισμού είναι:

• Οι πόροι χρησιμοποιούνται αποκλειστικά και τα άχρηστα ελαττώνονται μέσα από κλειστούς κύκλους.
• Η ρύπανση είναι μειωμένη σε επίπεδα που τα οικοσυστήματα μπορούν να αφομοιώσουν τα ρυπαντικά φορτία
• Κάθε πολίτης έχει πρόσβαση σε καλή τροφή, νερό, στέγη και καύσιμα σε λογικό κόστος
• Κάθε πολίτης έχει την ευκαιρία να αποκτήσει μια εργασία που τον ικανοποιεί
• Η πρόσβαση σε υπηρεσίες, εγκαταστάσεις και αγαθά δεν επιτυγχάνεται σε βάρος του περιβάλλοντος
• Κάθε πολίτης έχει πρόσβαση στις δεξιότητες, γνώση, και πληροφόρηση που είναι απαραίτητες.
• Όλες οι ομάδες των πολιτών έχουν την δυνατότητα να συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων
• Οι οικισμοί έχουν ανθρώπινες διαστάσεις όσον αφορά το μέγεθος και τον τύπο τους. Το μέγεθος του οικισμού δεν πρέπει να υπερβαίνει τη φέρουσα ικανότητα των φυσικών οικοσυστημάτων.

Είναι προφανές ότι τα παραπάνω χαρακτηριστικά ουδεμία σχέση έχουν με την καθημερινότητα που βιώνουμε στους δήμους της Βορειοδυτικής Θεσσαλονίκης. Ειδικότερα στη Σταυρούπολη όπου οι ενδείξεις δείχνουν, ότι η ανάγκη για εκπλήρωση προσωπικών δεσμεύσεων των δημοτικών αρχόντων προς συγκεκριμένα συμφέροντα ξεπερνάει πολύ το παρόν και το μέλλον αυτής της πόλης.

Τα στοιχεία, οι ορισμοί, και συγκεκριμένες διατυπώσεις πάρθηκαν από το βιβλίο του Γεώργιου Α. Δαουτόπουλου "7 Απλά Μαθήματα Ανάπτυξης" των Εκδόσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 2002.