Ο ριζοσπαστισμός του Giddens

Να που και ο Anthony Giddens μιλάει για ριζοσπαστισμό. Συγκεκριμένα προτείνει ο νέος αρχηγός των Εργατικών να είναι ο Μπράουν και αναφέρεται στα χαρακτηριστικά που πρέπει να προσλάβει ο υποψήφιος πρωθυπουργός, αλλά και ο λόγος των Εργατικών. Έτσι λοιπόν σταχυολογώ ότι ο Μπράουν πρέπει να γίνει πράσινος, να προωθηθεί ως μοντέλο ανάπτυξης της Μεγάλης Βρετανίας το σκανδιναβικό σύστημα, να αποχωρήσουν τα βρετανικά στρατεύματα από το Ιράκ και ότι "καμία Εργατική κυβέρνηση στο μέλλον δεν θα πρέπει να επιτραπεί να είναι τόσο στενός σύμμαχος με ένα δεξιό αμερικανικό καθεστώς". Γενικότερα καταθέτει ότι είναι αναγκαία μια στροφή σε σοσιαλδημοκρατικές σταθερές, χωρίς όμως να υποστηρίζει την επιστροφή στο παρελθόν.
Όλο το άρθρο υπάρχει εδώ.

Επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά, το μεγάλο πρόβλημα της προσωπικότητας της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Οι αντιφάσεις που διέπουν το κοινωνικό προφίλ με την νεοφιλελεύθερη πρακτική των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, είναι τόσο έντονες που ακόμη και ο Giddens οδηγείται σε ένα ξεκαθάρισμα του τοπίου. Ο ίδιος άνθρωπος που υποστήριξε τον Blair στην επέμβαση στο Ιράκ, τώρα προτείνει (φυσικά κάτω από άλλες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες) την αποδέσμευση της Βρετανίας από τον πόλεμο. Με εξοργίζει όμως το γεγονός ότι όλη αυτή η πρόταση κατατίθεται με απώτερο σκοπό (όπως λέει και ο ίδιος) την επανεκλογή των Εργατικών στη διακυβέρνηση της χώρας. Δηλαδή προεκλογικά είναι καλό για τους Εργατικούς να στηρίξουν ένα τέτοιο πρόγραμμα. Μετεκλογικά όμως;

Το επόμενο που μου έρχεται στο μυαλό έχει να κάνει με τους όρους που χρησιμοποιούνται πλέον ευρέως και φυσικά με την αμφισημία τους. "Ριζοσπαστισμός" είναι ένας απ' αυτούς. Τον όρο τον χρησιμοποιεί και ένα κομμάτι της ελληνικής Αριστεράς, ορίζοντας μ' αυτόν τον τρόπο το πεδίο δράσης και ιδεολογικής σύγκρουσης. Βλέπουμε όμως ότι και ο Giddens χρησιμοποιώντας τον παραπάνω όρο σηματοδοτεί μια κατεύθυνση που είναι όμως διαφορετική από την αριστερή (ή αριστερίστικη) σκοπιά. Ριζοσπαστισμός για τον Giddens είναι η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων που υιοθέτησε η κυβέρνηση Blair σε σχέση με τη μείωση του κοινωνικού κράτους.

Πάντως για να μη μειώσω τη σημασία της γνώμης του Giddens, θεωρώ ότι εάν ακολουθηθούν αυτές οι προτάσεις θα είναι μια θετική εξέλιξη για τα ευρωπαϊκά πολιτικά δρώμενα. Ανεξάρτητα από το ότι για τα θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αναφέρει ούτε μία λέξη.

Φτάνει πια!

Εμείς οι Έλληνες πολίτες ζούμε, σε καθημερινή πλέον βάση, μια απαξίωση σε βάρος μας. Σε κανέναν άλλο τομέα της Διοίκησης της χώρας μας η απαξίωση αυτή δεν είναι πιο έντονη απ' ότι στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που παίρνει τη μορφή τυφλής βίας εναντίον συμπολιτών μας.

Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, όταν αυτή εκδηλώνεται με την συγκάλυψη της έκνομης δράσης μερικών αστυνομικών.

Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που αποτελεί η αδιανόητη ταλαιπωρία για την έκδοση διαβατηρίου και ταυτότητας.

Φτάνει πιά! Ζητούμε τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για να σταματήσει η απαξίωση σε βάρος των Ελλήνων πολιτών. Ζητούμε:

• Τον απόλυτο σεβασμό προς την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των πολιτών.
• Την αποκατάσταση, με έργα και πράξεις, της αξιοπιστίας της Ελληνικής Αστυνομίας στην οποία έχει ανατεθεί η τήρηση της έννομης τάξης.
• Τον άμεσο εξορθολογισμό διαδικασιών για την έκδοση διαβατηρίων και ταυτοτήτων.

Ζητούμε αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα σε μια δημοκρατική κοινωνία στον 21ο αιώνα.

Μια πρωτοβουλία των ιστολογίων: Αμπελοφιλοσοφίες, αναΜορφωση - ιστολογιο, ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ, Ελεύθερος Σκοπευτής, Ιστολόγιον, ΚΑΙ βλέπω ΚΑΙ ακούω ΚΑΙ μιλάω, Καλτσόβρακο, Λαπούτα, Λευκός Θόρυβοςλ:ηρ, Μαργαριταρένια, Με Νταούλια και Ζουρνάδες, Στέφανος Ν. Παπανώτας, το χέρι, Ψιλικατζού, ANARRIMA, Digital Era, divaynne, doncat, eidisis-sxolia, Fairy Smoke, fastbackwards, Gravity & the Wind, GreekUniversityReform, Non-Linear Complexity, Nylon, oraelladas, RealityTape, taparaponasas stoMIXER, vrypan|net|weblog, We are not alone

Επίκαιρα

Η επικαιρότητα τρέχει. Τα γεγονότα μας προσπερνούν χωρίς τις περισσότερες φορές να προλαβαίνουμε να τα καταλάβουμε. Οι ειδήσεις γίνονται πλέον τόσο σημαντικές ώστε δεν αντέχουμε μπροστά στη σημαντικότητα της στιγμής να εκφράσουμε, όχι μόνο διαφωνία ή αντίρρηση, αλλά ούτε καν κριτική. Έτσι εγκλωβιζόμαστε σε μια στείρα συνθηματολογία, που πια, είναι γεγονός, ότι περνάει και μέσα απ΄ τα blogs. Ως εκ τούτου, παρασυρόμενος κι εγώ θα προσπαθήσω να σχολιάσω μερικά θέματα της επικαιρότητας, χωρίς εντούτοις να στοχεύω σε μια πλήρη ανάλυση των γεγονότων.

• Η Ευρωπαϊκή Αριστερά έχει πλέον ένα σαφές κείμενο για τις κατευθυντήριες γραμμές μιας Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης. Το Μνημόνιο για μια Ευρωπαϊκή Ένωση της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Κοινωνικής Προστασίας και της υπεράσπισης της Ειρήνης δημιουργήθηκε από το PDS-WASG και έχει ως υπότιτλο «για να βγάλουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση από το αδιέξοδο». Το συγκεκριμένο κείμενο δίνει μια προοπτική για την οικοδόμηση μιας άλλης ΕΕ. Χωρίς να ακυρώνει τα πολλά θετικά βήματα, επανατοποθετεί το ζήτημα της Ευρώπης μέσα από μια κριτική ματιά και μια διάθεση υπεράσπισης βασικών δημοκρατικών και θεμελιωδών δικαιωμάτων. Είναι μια πολύ καλή βάση για συζήτηση για όλη την Αριστερά.

• Στον ΣΥΝ μετά και το Διαρκές Συνέδριο, έχει εδραιωθεί η άποψη περί συνεργασίας μέσω του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ. Ανεξάρτητα από τις όποιες αντιρρήσεις μου, τις οποίες έχω εκφράσει κατά καιρούς, θεωρώ ότι είναι αναγκαία η συνέχιση αυτού του πολύ καλού κλίματος που υπάρχει στην κοινωνία για τον ΣΥΝ. Η εκλογική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι τέτοια ώστε να μην αποκλείει κανέναν αριστερό πολίτη ο οποίος έχει όραμα μια ανανεωτική, ριζοσπαστική μα πάνω απ’ όλα ρεαλιστική αριστερά.

• Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να ξαναδημιουργήσει το οργανωτικό υποκείμενο της νεολαίας του. Αν εξαιρέσουμε το ότι συνήθως αυτά τα υποκείμενα λειτουργούν ως κράχτες των ηγετών των κομμάτων, χωρίς αυτόνομη διάθεση και χωρίς ανεξάρτητη φωνή, υπάρχουν έντονες ενστάσεις για το πώς γίνεται αυτή τη προσπάθεια. Ως είθισται σ’ αυτές τις περιπτώσεις έπεσαν τα κοράκια από τα βουλευτικά γραφεία και προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα μέγεθος, μια ομάδα πίεσης για τον κάθε βουλευτή. Σε μια προεκλογική περίοδο, αυτές οι διαδικασίες λειτουργούν ως παιδομάζωμα υπέρ βουλευτών και πολιτευτών, χωρίς αρχές και ιδανικά.

• Την προηγούμενη βδομάδα, στην οδό Β. Ηρακλείου προκλήθηκε έκρηξη σε υποσταθμό της ΔΕΗ ο οποίος στεγαζόταν σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Η ΔΕΗ υποστηρίζει ότι «επρόκειτο για βραχυκύκλωμα που δεν είναι επικίνδυνο για την υγεία των ενοίκων. Τέτοιοι υποσταθμοί υπάρχουν περίπου 1300 σε όλη την πόλη και η απομάκρυνσή τους είναι τεχνικά αδύνατο». Οι δε κάτοικοι είχαν προσπαθήσει επανειλημμένως να απομακρύνουν τον σταθμό, αλλά «η ΔΕΗ είναι κράτος και κάνει ότι θέλει». Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Από τη μια προσπάθειες για απομάκρυνση επικίνδυνων υποσταθμών, και από την άλλη η διαβεβαίωση ότι αυτό είναι αδύνατο. Αν κι εγώ δεν γνωρίζω βραχυκύκλωμα που να μην είναι επικίνδυνο (εκτός κι αν γίνεται με γνώση), εντούτοις θα ήθελα να μου πει κάποιος γιατί το συγκεκριμένο βραχυκύκλωμα δεν επιφέρει καμία επικινδυνότητα. Και δεν μπορώ να μην αναφέρω και να εκφράσω τη βαθιά μου ανησυχία για το κέντρο υψηλής τάσης που στήθηκε πια στην περιοχή μας, μέσα στο Στρατόπεδο του Παύλου Μελά (που παρεμπιπτόντως όλες οι εξουσίες και οι τοπικοί φορείς το θέλουν Μητροπολιτικό Πάρκο).

• Και μια που μιλάω για το στρατόπεδο Παύλου Μελά, να σημειώσω το εξής: Στις 24 Μαρτίου ξεκινά μια εμπορική έκθεση μέσα στο χώρο του στρατοπέδου. Τα στρατόπεδα της Δυτ. Θεσσαλονίκης υπήρξαν ευθύς εξαρχής μύχιος πόθος για όλες τις τοπικές κοινωνίες. Εξαγγελίες για την απόδοση στους δήμους, χρονοδιαγράμματα και μελέτες έχουν δει τη δημοσιότητα κατά καιρούς, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ειδικότερα για το στρατόπεδο Παύλου Μελά στόχος όλων όσων εμπλάκηκαν με αυτό ήταν η δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου. Στην πράξη αυτή τη στιγμή έχουμε από μεριάς Υπουργείου την απαίτηση για χρήσεις εντός του χώρου που δε συνάδουν με την προοπτική του Μητροπολιτικού Πάρκου. Περιττό δε να πω ότι είμαι ενάντια σε οποιαδήποτε τσιμεντοποίηση ή εμπορική εκμετάλλευση προς όφελος λίγων. Τη στιγμή που συζητείται πλέον έντονα η απομάκρυνση της ΔΕΘ από τον συγκεκριμένο χώρο στο κέντρο του πολεοδομικού συγκροτήματος (υπάρχει άλλωστε πρόσφατη κατατεθειμένη πρόταση από το ΑΠΘ για επέκταση της πανεπιστημιούπολης στην ΔΕΘ), εμείς δημιουργούμε Κερκόπορτα για επιχειρηματική εκμετάλλευση του Μητροπολιτικού Πάρκου με τη μορφή έκθεσης. Τώρα για ποιες υποδομές μιλάμε στην παρούσα φάση; Να λάβουμε υπόψη μας μόνο ότι η συγκεκριμένη έκθεση γίνεται σε ένα τσαντήρι – κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά, χωρίς καμία πρόβλεψη για την ασφάλεια των επισκεπτών. Από αισθητική άποψη πληγώνει τους οφθαλμούς μας. Κύριοι αν είναι να κάνετε εκθεσιακό κέντρο εντός του στρατοπέδου, τουλάχιστον κάντε το καλά

Απείρου κάλλους σκοτάδια

Νύχτα ονειρική, που τις σκέψεις μας ζωντανεύεις
Κάνεις ένα σαξόφωνο να παίξει
και χιλιάδες πουλιά να πετάξουν ψηλά
Σα να 'θελες να γίνουν μόρια
να αντιδράσουν και να δώσουν λουλούδια
πολύχρωμα, φανταχτερά, τραγουδιστά.

Η πορνογραφία είναι η πολυτέλεια του αυνανισμού
κι εσύ Νύχτα, μην τρομάζεις τους ερωτευμένους.
Δώσε τους ένα κονάκι
για να ζήσουν τον έρωτά τους.
Κι ύστερα πάλι να τους πληγώσεις,
σα κακιά μητριά,
να τους κλειδώσεις στη ντουλάπα.

Νύχτα φλογερή, αγέρωχη. Στυγνή Νύχτα.
Όλα αυτά τα διαφορετικά επίθετα, εσένα μόνο,
θα μπορούσαν να συνθέσουν.
Εσένα... κι Αυτήν.

Τι είναι η ανανέωση;

Το τελευταίο διάστημα πολύς λόγος γίνεται για την περίφημη ανανέωση. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις που είναι αναγκαία η περιγραφή μιας διαφορετικής κατάστασης από την υπάρχουσα. Θεωρώντας ότι η εδραιωμένη συμπεριφορά προσώπων και κοινωνικών θεσμών δεν ταυτίζεται με σύγχρονες αντιλήψεις, προβάλλεται από πολλούς, ως η μόνη λύση για το ξεπέρασμα της κρίσης. Με αυτόν τον τρόπο υπάρχουν αντιλήψεις που σχετίζονται με την ανανέωση του πολιτικού σκηνικού, με την ανανέωση προσώπων, ιδεών, πολιτικού λόγου, κουλτούρας. Στις περισσότερες των περιπτώσεων βέβαια η εφαρμογή της διαδικασίας ανανέωσης περιλαμβάνει πολλά επίπεδα, παρόλο που οι εκάστοτε κυρίαρχες αντιλήψεις επιδιώκουν μία συγκεκριμένη και επικοινωνιακά επιτυχής ανανεωτική διαδικασία.

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται πολλές φορές η βαλτώδης κατάσταση του πολιτικού σκηνικού. Κόμματα παλαιάς κοπής, αρχηγικές εμφανίσεις, πλήρης απαξίωση των ιδεών, οικογενειοκρατία, ψηφοθηρία μέχρι λεηλασίας, δημιουργία απλώς εντυπώσεων χωρίς ουσία. Αυτό που προτείνεται τις περισσότερες φορές είναι η δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα, ο οποίος θα υπερβεί τις συγκρούσεις ιδεών, θα έχει πραγματιστικό χαρακτήρα και θα κατακλύζεται από τη «σύγχρονη» λογική περί πολιτικών σχηματισμών (think tanks, ΜΚΟ κ.α.). Τα παραδείγματα είναι αρκετά φρέσκα (Φιλελεύθερη Συμμαχία, Δημοκρατική Αναγέννηση). Και οι δύο καινούργιοι πολιτικοί φορείς, μπορεί να προτείνονται από πολλούς ως λύση, αλλά στην πράξη δεν παράγουν νέες ιδέες, ούτε καν ανανεώνουν παλιότερες. Απλώς προσπαθούν να κάνουν κάποιας μορφής αντιγραφή ιδεολογημάτων και πρακτικών αντίστοιχων πολιτικών υποκειμένων του εξωτερικού. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν εμφανίζονται νέα πρόσωπα, δεν παράγεται πολύτιμος πολιτικός και ιδεολογικός πλούτος και δεν έχουμε την εφαρμογή μιας άλλης διαλογικής πολιτικής κουλτούρας που να οδηγεί και σε μια πραγματική ανανέωση του πολιτικού λόγου.

Το ΠΑΣΟΚ και πιο συγκεκριμένα ο Γ.Α.Παπανδρέου προσπάθησαν να κάνουν την περίφημη ανανέωση μέσω της οργανωτικής αναδιάρθρωσης και της εισαγωγής νέων όρων στο πολιτικό παιχνίδι (συμμετοχική δημοκρατία, δίκαιη κοινωνία). Είναι γνωστό τοις πάση ότι η οργανωτική αναδιάρθρωση απέτυχε, δημιουργώντας τρομερή δυσκινησία, ενώ η χρήση των νέων όρων ήταν ένα απλώς πυροτέχνημα σε προεκλογικές περιόδους. Ως συμπέρασμα απ’ αυτή την διαδικασία μπορούμε να πούμε ότι έγινε προσπάθεια για αλλάγή του πολιτκού λόγου και της κουλτούρας χωρίς αποτελέσματα, ενώ δεν επιχειρήθηκε σχεδόν καθόλου η ανανέωση στα πρόσωπα (όπου έγινε, έγινε με καθαρά προσωπικές πρωτοβουλίες του Παπανδρέου) και στις ιδέες. Επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά το πόσο εδραιωμένη είναι η αντίληψη για την υπέρτατη αρχή του αρχηγού κόμματος όπως και η λαγνεία των εντυπώσεων για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους.

Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, και πιο συγκεκριμένα στην Αθήνα, είχαμε το φαινόμενο, όπως αποκαλέστηκε από ΜΜΕ και άλλους, Τσίπρα. Ένας νέος με χαρισματικό προφίλ και πολλούς νέους συνεργάτες, ο οποίος σε συνδυασμό με την διακηρυγμένη άποψη από τις δημοσκοπήσεις περί κυριαρχίας του Κακλαμάνη, οδήγησε την παράταξή του σε μια πολύ καλή εμφάνιση. Είναι αρκετό όμως ένα νέο πρόσωπο για την ανανέωση της πολιτικής σκηνής; Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε ποσοτικούς παράγοντες, αλλά σε κατά βάση ποιοτικούς. Μπορεί δηλαδή ο συνομήλικός μου Αλέξης να δημιουργήσει εκείνες τις προϋποθέσεις για αλλαγή του σκηνικού, κρατώντας και εκφέροντας εν πολλοίς έναν λόγο που δεν μπορεί να γίνει ηγεμονικός στη σημερινή κοινωνία; Κατά την προσωπική μου εκτίμηση όχι.

Η ανανέωση είτε στην κεντρική πολιτική σκηνή, είτε σε πολιτικά κόμματα, είτε σε ευρύτερα πολιτικά και ιδεολογικά στρώματα δεν επιτυγχάνεται με σπασμωδικές κινήσεις. Δεν επιτυγχάνεται μόνο με αλλαγή προσώπων αν δεν έχει προϋπάρξει διάλογος, πάνω σε συγκεκριμένη βάση προς μια νέα θεώρηση των πραγμάτων. Εάν δεν έχει γίνει καταγραφή της αντικειμενικής πραγματικότητας με τα εργαλεία ανάλυσης που διαθέτει ο καθένας, Εάν τέλος δεν υφίσταται πολιτική βούληση προς αυτή την κατεύθυνση. Η ανανέωση δεν είναι μια παροδική διαδικασία. Δεν έχει προγραμματισμένη αρχή και τέλος. Και δεν είναι, προφανώς, κεκτημένο κανενός. Είναι όμως μια διαρκή σύγκρουση με τον εαυτό σου. Είναι μια συνεχής ρήξη με το παρελθόν, χωρίς όμως να απεμπολής βασικά χαρακτηριστικά σου. Προϋποθέτει διαρκή αναζήτηση, απομυθοποίηση ιδεολογικών συμβόλων, κατάρρευση στερεοτύπων, πίστη στη διαδικασία και όχι σε θέσφατα. Η διαρκής ανανέωση είναι το ζητούμενο. Ανανέωση προσώπων, πολιτικού λόγου, κουλτούρας, αλλά κυρίως ανανέωση και επαναπροσδιορισμός τακτικών και ιδεών.

Θα τους αφήσουμε;

Αυτή η κυβέρνηση λες και βαρέθηκε να βρίσκεται στην εξουσία. Τρία χρόνια θεωρούν ότι είναι αρκετά. Ψάχνω να βρω τις περίφημες "μεταρρυθμίσεις" και παντού βλέπω μια από τα ίδια ή και χειρότερα. Μίλησαν για μείωση της ανεργίας στο 6,5%, είναι στο 8,8%. Μίλησαν για μείωση των κρατικών δαπανών, έχουμε αύξηση κατά 5,8%. Υποσχέθηκαν τη μείωση του αριθμού των υπουργείων, τελικά καταργήθηκαν μόνο οι "ολυμπιακοί" υφυπουργοί. Χώρια που ιδρύθηκαν Ειδικές Υπηρεσίες και Γενικές Διευθύνσεις. Μίλησαν για καταπολέμηση της διαφθοράς, κι εδώ γελάμε!! Θα καθιερωνόταν οικογενειακός γιατρός, αλλά ακόμη περιμένουν φαίνεται να αποφοιτήσουν από τις σχολές. Μίλησαν για μείωση του ΦΠΑ στα γεωργικά προϊόντα από 18% σε 8%. Στην πραγματικότητα είχαμε αύξηση στο 19%. Ο Καραμανλής δεσμεύτηκε προσωπικά ότι θα είναι παρών στις κοινοτικές μάχες για την ΚΑΠ. Δεν πήγε σε κανένα συμβούλιο υπουργών στις Βρυξέλλες. Και άλλα πολλά...

Ταυτόχρονα όλα όσα διατυμπανίζουν ως τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις έχουν ως απώτερο στόχο τη νεολαία.
Αναθεώρηση του άρθρου 16 και νέος νόμος-πλαίσιο. Παρακολουθείται όλοι την αναταραχή που υπάρχει.
Βγήκε ο Αναλυτής και μίλησε για νέα όρια συνταξιοδότησης για τους νεοασφαλισμένους
.
Τώρα το Υπουργείο Άμυνας μελετάει την υποχρεωτική στράτευση στα 18. Μάλιστα ο Μεϊμαράκης είναι θετικά προσκείμενος. Δηλαδή πρώτα να μάθουν τα παιδιά να υπακούν σε εντολές, να υπακούν στον ανώτερο (ή τον αρχαιότερο), να μάθουν να τραγουδούν φιλοπατριωτικά τραγουδάκια, να τους ταράξουν στα καψόνια, να πυροβολήσουν και μετά η γνώση και παίδευση. Πρώτα η πειθαρχία, η αγγαρεία και η ισοπέδωση και μετά η κρίση, η γνώση η ελευθερία.

Ο Τεγόπουλος στην Ελευθεροτυπία το λέει πολύ καλά: "Στρατοκρατική νεοδημοκρατική ιεράρχηση των αξιών". Το θέμα τίθεται πλέον επί τάπητος. Κάποιοι θέλουν να ηγεμονεύσουν ιδεολογικά εις βάρος των δημοκρατικών αξιών. Θα τους αφήσουμε;

Να το παληκάρι

«Οι Παραδόσεις του Γένους, η Ορθοδοξία και το σύνολο των Αξιών Ζωής που συγκροτούν την ταυτότητα των Ελλήνων και εγγυώνται την κοινωνική συνοχή τους υποβαθμίζονται και θυσιάζονται στο βωμό της νεωτερικότητας και του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού».

Τι είναι αυτό ρε παιδιά; Πότε γράφτηκε; Πότε ειπώθηκε; Τι κεραυνός εν αιθρία ήταν αυτός; Ψάχνοντας λίγο παρακάτω βρήκα τις απαντήσεις. Απόσπασμα από την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος Παπαθεμελή. «Το σύνολο των Αξιών Ζωής»… Ποιες αξίες ζωής δηλαδή συγκροτούν την ταυτότητα των Ελλήνων και ιδιαίτερα των νεοελλήνων; Ο πατριωτισμός; Μα καλά οι πολίτες άλλων χωρών δεν είναι πατριώτες για τη χώρα τους; Η ηθική; Δεν γνωρίζει ο κ. Παπαθεμελής ότι οι ηθικές αξίες διαμορφώνονται ανάλογα της κοινωνίας και της εποχής; Υπάρχουν διαφορετικές αξίες ζωής στους Έλληνες και στους άλλους λαούς της υφηλίου; Έχει ακούσει ποτέ για τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Μα τη λογική είναι αυτή; Τη μία μιλάει για την Ορθοδοξία και την άλλη εκφωνεί λόγους για τον ειδωλολάτρη Μέγα Στρατηλάτη-Εκπολιτιστή της Μακεδονίας Αλέξανδρο. Τη μια ρίχνει βολές ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και την άλλη στηρίζει και στηρίζεται από τη ΝΔ, το κατ’ εξοχήν πολιτικό κόμμα υπεράσπισης του νεοφιλελευθερισμού. Κλέβει τσιτάτα του Τσόμσκι, του Ραμονέ, του Σεν και μετά μιλάει για τα «παραδοσιακά κοινωνικά μας πρότυπα και τα συστήματα αξιών του ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας». Δεν μπορεί τη μια να κατηγορεί τους «ρεαλιστές» και μετά να ζητάει «εθνική συνεννόηση».

Τώρα θέλει να κάνει κόμμα. Με μεγάλη εκλογική βάση στα κατηχητικά και στην Εκκλησία. Άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια εκλέγεται από αυτές τις εκλογικές βάσεις. Να κάνει. Αλλά να είναι χρήσιμο στην ελληνική κοινωνία. Να προσφέρει νέες ιδέες και όχι να αναμασάει λόγια περί πατριωτισμού και ελληνικότητας.

Θλίβομαι γιατί η Θεσσαλονίκη είναι προπομπός κακών μαντάτων για την ελληνική κοινωνία. Άνθιμος, Καρατζαφέρης, Ψωμιάδης, Παπαγεωργόπουλος, Παπαθεμελής. Όλοι αυτοί βρίσκονται και δρουν στον μικρόκοσμο της Θεσσαλονίκης. Αναζωπυρώνουν έχθρητες και μίση με τους γείτονες. Προτείνουν στον αλυτρωτισμό και στον εθνικισμό κάποιων από τις όμορες χώρες, μία ελληνική μισαλλοδοξία, μία καινούρια Κόκκινη Μηλιά, μία στρατοκρατούμενη και σιδερόφρακτη Ελλάδα. Και άσε τους Ταγαράδες να καίγονται και τη λίμνη του Λαγκαδά να βαλτώνει. Και άσε το Καλοχώρι και το δάσος του Σέιχ Σου στη μοίρα τους. Και άσε τους παλιννοστούντες Πόντιους να γκετοποιούνται ακόμη περισσότερο.

Πολλοί απ’ αυτούς όμως χρησιμοποιούν και αριστερή φρασεολογία και άλλοθι. Κι εδώ είναι που θλίβομαι περισσότερο.

ΥΓ. Και μη μου πουν κάποιοι Πασόκοι ότι είναι τιμή που θα παρευρεθεί σε οποιαδήποτε εκδήλωση του Δήμου Σταυρούπολης ο Παπαθεμελής, γιατί θα πάρω πραγματικές ανάποδες.