Σήμερα το πρωί μπροστά από τη μονάδα χορήγησης υποκαταστατών του ΟΚΑΝΑ πραγματοποιείται συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την εγκληματικότητα στην Σταυρούπολη. Ο διοργανωτής είναι ο Δήμος. Προφανώς ο συνειρμός γίνεται με άμεσο αυτοματισμό. ΟΚΑΝΑ ίσον εγκληματικότητα, συνεπάγεται ότι οι ασθενείς και οι χρήστες που δεν συμμετέχουν στο πρόγραμμα αλλά περιφέρονται τριγύρω από το χώρο είναι εγκληματίες.
Οι εισηγούντες την συγκέντρωση διαμαρτυρίας θα ισχυριστούν την ήπια και πολύ σωστή πρόταση περί διασποράς του προγράμματος σε ακόμη περισσότερες μονάδες, κατά κύριο λόγο εντός των νοσοκομειακών μονάδων. Όλο αυτό το σχέδιο όμως σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας (διαμαρτύρομαι για τι;) θα καταποντιστεί από τις άναρθρες κραυγές του «αγανακτισμένου» πολίτη και το μόνο που θα φανεί δεν θα είναι το ΝΑΙ στη ζωή αλλά το ΟΧΙ στον ΟΚΑΝΑ.
Όταν οι πολιτικές ηγεσίες, κεντρικές και τοπικές, ξεπεράσουν το σύνδρομο του πολιτικού κόστους και καταλάβουν ότι σε μια ευνομούμενη κοινωνία, τα ελάσσονα κοινωνικά τμήματα χρειάζονται μεγαλύτερη στήριξη από τη «μανία» της πλειοψηφίας, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για σύγχρονη δημοκρατική, μα πάνω απ’ όλα ανθρώπινη κοινωνία.
Δηλώνω ότι εγώ είμαι αντίθετος προς οποιαδήποτε τέτοια συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
Ενημερωτικά και οι δύο δημοτικοί σύμβουλοι που είναι μέλη του ΣΥΝ και συμμετέχουν στη Διοίκηση καταψήφισαν (οι μόνοι στο Δημοτικό Συμβούλιο) την πρόταση για την διοργάνωση αυτής της συγκέντρωσης.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ (ο κεντρικός πυρήνας είναι ο ίδιος) αλλά και στα κατά καιρούς σχόλια και τις αντιπαραθέσεις με τον Δείμο του Πολίτη
12 σχόλια:
Οι συζητήσεις για τις πλειοψηφίες ακι τις μειοψηφίες είναι πάντα ενδιαφέρουσες. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί εν τοιαύτη περιπτώσει δεν μπορεί η πλειοψηφία να καταγγέλλει την υποχρηματοδότηση του ΟΚΑΝΑ ή ακόμα και γιατί δεν αφήνεται να εκφραστεί η διαμαρτυρία του κόσμου για την αυξανόμενη εγκληματικότητα (δηλαδή η χρήση ναρκωτικών και οι αγοραπωλησίες είναι άσχετες με τον ΟΚΑΝΑ; και αναλόγως οι αρπαγές τσαντων και κινητών από παιδιά ή και τα μαχαιρώματα από τις διάφορες ομάδες;); Και φυσικά δεν μπορεί η πλειοψηφία του κόσμου να προτείνει τη διασπορά ή τη δημιουργία ενός χώρου αναψυχής;
Δηλώνω ότι είμαι αντίθετος στη λογική της κρατικής μαστούρας (μεθαδόνη κτλ) επειδή δε λύνει το πρόβλημα. Αποδέχομαι όμως ότι αυτή η μαστούρα γεννά μία ελπίδα και αφήνει ένα 5-10% στους ασθνείς προκειμενου να γλιτώσουν. Όσο όμως βλέπεις με αρνητικό μάτι τις δικεδικήσεις που θα βελτιώσουν τις συνθήκες θεραπείας, τότε θα μιλάμε απλά για πλειοψηφίες και μειοψηφίες χωρίς αποτέλεσμα. Γιατί τελικά η λύση έρχεται μόνο μέσα από τη διεκδίκηση.
Καμία μεμονωμένη δραστηριότητα δεν δίνει τη λύση στο μεγάλο πρόβλημα των ναρκωτικών. Έτσι ούτε μόνη της η χορήγηση υποκαταστατών μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Συμπληρωματικά, θα έλεγα, λειτουργεί σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που ξεκινά από την πρόληψη, συνεχίζει στην καταστολή και ολοκληρώνεται στο θεραπευτικό πλουραλισμό. Παράλληλα μειώνονται οι επιπτώσεις από τη συνοσηρότητα (μείωση μεταδοτικών ασθενειών, ψυχική υγεία, σταδιακή ένταξη στον κοινωνικό ιστό κλπ.)
Όταν μια θεραπευτική διαδικασία που δεν έχει ως άμεσο στόχο την απεξάρτηση αλλά την μείωση των συνεπειών στο κοινωνικό σύνολο (η απεξάρτηση άλλωστε προϋποθέτει την θέληση του χρήστη), λοιδωρείται και καταπολεμάται τότε δεν υπάρχει μέλλον.
Και για να κλείσω το σχόλιο. Μου τη δίνει πραγματικά να εξισώνεις την αύξηση της εγκληματικότητας με την ύπαρξη του ΟΚΑΝΑ. Ότι συμμετέχει και αυτό, στο μέτρο που το αναλογεί, είναι γεγονός. Αλλά δεν μπορώ να μη σκεφτώ και ότι σε άλλες περιοχές της Θεσσαλονίκης που δεν έχει ΟΚΑΝΑ γιατί υπάρχει αύξηση της εγκληματικότητας; Μήπως η "αύρα" της ύπαρξης του ΟΚΑΝΑ στη Σταυρούπολη επηρεάζει όλες τις Δυτικές συνοικίες;
Και δεν αναφέρομαι στις πλειοψηφίες και τις μειοψηφίες με έναν αριθμητικό ύφος αλλά με την ευθύνη της κοινωνίας απέναντι σε αυτά τα παιδιά. Κι όταν αναφέρομαι στην κοινωνία δεν μιλάω για το κράτος αλλά για εμάς. Για εμάς που όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο σταματάνε στην κλειδαριά της πόρτας μας.
Παρακολουθώντας από την Αθήνα την κουβέντα, συμμερίζομαι Αντώνη τον προβληματισμό σου -και για λόγους αρχής και επειδή έχω σαφή εικόνα παραβατικών ή και εγκληματικών συμπεριφορών τόσο σε γειτονιές χωρίς αντίστοιχες μονάδες όσο και στη δική μου όπου υπάρχει τέτοια μονάδα.
Σκέφτηκες ότι πρέπει να σου τη δώσει που όλη η Σταυρούπολη έχει μόνο ένα περιπολικό; Υπέθεσες ότι πρέπει να αναζητήσουμε αστυνόμευση; Ή απλά εθελοτυφλούμε ότι δεν υπάρχει αύξηση της εγκληματικότητας στην περιοχή του ΨΝΘ και όχι τέτοια ένταση σε άλλες γειτονιές;
Και γιατί η κίνηση ενός Δήμου που αναζητά χρηματοδότηση, πρόληψη, ενίσχυση της αστυνόμευσης γενικότερα και διασπορά των μονάδων με παράλληλη ενίσχυση της χρηματοδότησης, είναι περιοσμένη και μεμονωμένη; Θα περιμένουμε δηλαδή να ζητήσουν τα παραπάνω όλοι οι άλλοι και μετά εμείς; Ή θα μένουμε με τα χέρια σταυρωμένα όταν οι πολίτες διαμαρτύρονται;
Επειδή κάθε πρότασή σου στο προηγούμενο σχόλιο είναι και μια ερώτηση θα προσπαθήσω να απαντήσω σε όλες.
Στόχος μου είναι μια κοινωνία που δεν θα έχει ανάγκη την αστυνόμευση. Ουτοπικό; Ναι! Αλλά αυτός είναι ο στόχος. Επί του πρακτέου όμως το αίτημα για περισσότερη αστυνόμευση και η πιθανή εφαρμογή του δεν σημαίνει μείωση της εγκληματικότητας. Αυτό προϋποθέτει πολλά περισσότερα πράγματα. Ξεκινάει από την Παιδεία (όχι ως σύστημα αλλά ως κουλτούρα) και καταλήγει στη διαμόρφωση τέτοιων κοινωνικών αναφορών που η εγκληματικότητα θα είναι μη νομιμοποιημένη (με όρους κοινωνιολογικούς). Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάς ότι η μεγάλη αύξηση των δυνάμεων καταστολής δεν οδήγησε σε μείωση αλλά σε αύξηση της εγκληματικότητας. Θα μου ήμουνα πολύ πιο ζεστός υπέρ του αιτήματος για περισσότερη αστυνόμευση, εάν το αίτημα για ενίσχυση του τοπικού αστυνομικού τμήματος με αστυνομικούς συνδεόταν και με το αίτημα για ύπαρξη στο τμήμα ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών γιατί όχι και ιατρών.
Με ρωτάς αν εθελοτυφλώ για την αύξηση της εγκληματικότητας στην περιοχή του ΨΝΘ. Και σου απαντώ όχι. Αλλά προσπαθώ να το εντάξω σε ένα γενικότερο πλαίσιο και να σου δώσω να καταλάβεις ότι η ταμπελοποίηση οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θέλεις. Άλλες γειτονιές έχουν παρόμοια προβλήματα (πχ Κορδελιό) αλλά δεν το απέδωσαν αλλού (πχ στους παλλινοστούντες).
Μεμονωμένη δεν χαρακτήρισα την κίνηση του δήμου αλλά την προσπάθεια που γίνεται για επίλυση του προβλήματος των ναρκωτικών μέσω των μονάδων υποκαταστατών. Και λέω ότι μόνη της αυτή η προσπάθεια δεν δίνει την λύση αλλά πρέπει να εντάσσεται σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στο οποίο θα συμμετέχουν οι φορείς, οι θεσμοί και οι πολίτες (με την ενεργητική έννοια του όρου) όλης της κοινωνίας. Κι αυτό το υποστηρίζω στηριζόμενος στην ειρωνική, κατά την άποψή μου, έκφραση της αφίσας προπαγάνδισης της συγκέντρωσης "Αφού η μεθαδόνη είναι η λύση...". Δεν είναι η μεθαδόνη η λύση. Κατέχει όμως ένα σημαντικό μέρος στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης μέσω ενός ολοκληρωμένου σχεδίου (θεραπευτικός πλουραλισμός).
Εμείς όλα αυτά μπορούσαμε να τα ζητήσουμε χωρίς να αναπτύξουμε τα φοβικά ένστικτα ενός κοινωνικού συντηρητισμού που είναι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, δομικό στοιχείο της κοινωνίας μας, και ιδιαίτερα της τοπικής.
Και για να κλείσω με μια πρόταση. Αφού ο δήμος έχει σχέσεις με το σύλλογο των συμμετεχόντων στο πρόγραμμα ασθενών, ας πάρουμε αυτά τα παιδιά κι ας πάμε στο ΥΜΑΘ ή στο Υπουργείο Υγείας να κάνουμε μια συμβολική κατάληψη. Μαζί όμως με τα παιδιά κι όχι αντιπαραθετικά.
ΥΓ. Και μην αναφέρεις ξανά τον όρο κρατική μαστούρα γιατί μου θυμίζει άλλους όρους περί ρατσισμού που δεν τους συμμερίζομαι (τουλάχιστον στην παρούσα φάση).
Εν αρχή αποτελεί πολιτικό ατόπημα να ισχυρίζεσαι ότι η μεγάλη αύξηση της αστυνόμευσης οδηγεί σε αύξηση της εγκληματικότητας, και τούτο επειδή η αστυνόμευση χρησιμοποιείται μέχρι τώρα μόνο για τον περιορισμό του λαϊκού κινήματος και την επιβολή αντιδραστικών κι αντιδημοκρατικών κυβερνητικών θέσεων.
Δεν κατάλαβα τι σημαίνει αύξηση των ψυχολόγων κτλ. Δηλαδή η δημιουργία κι άλλων μονάδων (θυμίζω τη σχετική διαφωνία μου, αλλά ζώντας σε ένα "δημοκρατικό" σύστημα αναγκαστικά τις αποδέχομαι) δεν θα φέρει αύξηση σχετικών γιατρών;
Απλά προσωπικά έμαθα να λέω τα πράγματα με το αληθινό τους όνομα και όχι με υπεκφυγές ούτε να τα στολίζω αποδεχόμενος την κατάσταση ως έχουσα. Αντίθετα διεκδικώ, ακόμα και αν ο Βασίλης Βενιζέλος με χαρακτηρίζουν ρατσιστή (χωρίς όμως ποτέ του να δεχτεί να απαντήσει σε ερωτήσεις που του τέθηκαν, ούτε καν να διαβάσει τις θέσεις της δημοτικής αρχής). Διεκδικώ και ονομάζω τους υπεύθυνους είτε είναι πρώην Δήμαρχοι είτε κυβερνητικά -πρώην και νυν- στελέχη.
Την κριτική περί πρόληψης την αποδέχομαι, απλά με τον όρο ότι χρειάζεται ακόμα πολύ δουλειά. Ο αθλητισμός (βάλε και το κολυμβητήριο) τα σχολικά προγράμματα και η εκεί παρουσία ψυχολόγων -1 με 2 φορές την εβδομάδα- και κοινωνιολόγων του δήμου είναι λίγες κινήσεις μπροστά στο πρόβλημα. Ωστόσο, και η σχετική τοποθέτηση του Δημάρχου αναφέρεται στην πρόληψη όπως και στην παραβατικότητα.
Ωστόσο, συγκροτημένη πρόταση μέχρι τώρα για την επίλυση του προβλήματος στη γειτονιά μας δεν είδα. Μόνο κριτικές βλέπω, αλλά καμία προσπάθεια συγκροτημένης παράθεσης προτάσεων με σχεδιάγραμμα, ώστε και οι πολίτες να ηρεμήσουν και οι ασθενείς να θεραπευτούν. Και μιλώ για λύσεις σε τοπικό επίπεδο, που να είναι ρεαλιστικές.
Δεν μπορεί να υπάρχουν λύσεις σε τοπικό επίπεδο. Είναι σαν να προσπαθείς να λύσεις το πρόβλημα των καρκινοπαθών μόνο στη Σταυρούπολη.
Ρεαλισμός δεν σημαίνει αποδοχή κοινωνικά συντηρητικών ενστίκτων.
Για τους ψυχολόγους αναφέρομαι στην ενίσχυση του αστυνομικού τμήματος με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς.
Είναι πολιτικό ατόπημα η καταγραφή της πραγματικότητας; Πολιτικό ατόπημα θα ήταν να μην την ερμηνεύουμε. Κι επειδή η βασική έννοια στην ιδεολογία του συντηρητισμού είναι το κράτος ασφάλειας, σκέψου σε παρακαλώ ότι τους συνοριοφύλακες δεν τους πήραν για να επιβάλουν αντιδραστικές κι αντιδημοκρατικές κυβερνητικές θέσεις. Αλλά για να ελέγχουν την εγκληματικότητα και τη λαθρομετανάστευση. Πες μου αν το πέτυχαν.
Αυτά που θέλεις να πεις για τον Βενιζέλο μπορείς να του τα γράψεις. Εγώ δεν μπορώ να απαντήσω αντί γι' αυτόν.
Τώρα ή εγώ είμαι χαζός ή εσύ δε γίνεσαι καθόλου συγκεκριμένος: πού είναι ιο συντηρητισμός; Στην ανάδειξη υπαρχόντων προβλημάτων και στη στόχευση προστασίας των επωφελουμένων του προγράμματος και είσοδο κι άλλων ασθενών σ' αυτό (και αν είναι δυνατό δίπλα στο σπίτι τους -αν δεν τους έχουν αποκληρώσει/διώξει οι γονείς βέβαια); Δεν το βλέπω ως συντηρητισμό. Απλά ακόμα διαβλέπω το φόβο σου μήπως κάποιοι στραφούν κατά των τοξικομανών.
Και σου λέω ότι όντω αυτό γίνεται. Γίνεται επειδή κανείς δεν είχε τολμήσει να αναδείξει το πρόβλημα στην ουσία του (ίδρυση κι άλλων μονάδων, χρηματοδότηση του ΟΚΑΝΑ και δημιουργία νέων δομών πρόληψης και αποθεραπείας και υποβοήθησης). Ξέρεις πολύ καλά ότι αν δεν κινηθεί η τοπική αρχή -που δέχεται και τα παράπονα των ακτοίκων- τότε όχι μόνο δε θα γίνει τίποτα, αλλά χωρίς την πρότασή της ο κόσμος θα στραφεί άμεσα κατά των ασθενών (κάτι που δυστυχώς επετεύχθει με την αποδοχή της κατάστασης).
Δεκτό για τους ψυχολόγους στην αστυνομία (δεν το είχα σκεφτεί είναι η αλήθεια).
Για την αστυνόμευση έχω άλλο σκεπτικό. Οι συνοριοφύλακες από την αρχή με βρήκαν αντίθετο, επειδή ακριβώς είχε φανεί πολύ νωρίς ποιος θα ήταν ο ρόλος τους και ο τρόπος εισαγωγής τους (εκτός πανεπιστημίου, αφού είναι πολύ ακριβό η συντήρηση και η δημιουργία νέων οργανωμένων ιδρυμάτων αστυφυλάκων κτλ). Μία αστυνόμευση όμως που στηρίζεται στην πεζή περιπολία και όχι στην περαιτέρω γραφειοκρατικοποίηση της ΕΛΑΣ και την προστασία "δημοκρατικών" συμφερόντων είναι απόλυτα αποδεκτή. Στο χέρι μας είναι κινηματικά να λύσουμε μία κατάσταση και όχι να την αποδεχόμαστε στο όνομα του ρατσισμού. Αν είναι να λυθεί το πρόβλημα, δέχομαι κάθε χαρακτηρισμό (αρκεί να λυθεί προς όφελος όλων, και τέτοια ήταν η πρότασή μου από την αρχή και ποτέ δεν την έκρυψα). Η αστυνομία μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο προστατεύοντας και τους επωφελούμενους και τους ασθενείς ακι τους κατοίκους. Είναι απλά θέμα κυβερνητικής βούλησης.
Θα σημειώσω, χάριν του δημοσίου διαλόγου, ότι τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα είμαι στον ΟΚΑΝΑ και συνομιλώ με το νεοσύστατο σύλλογο "Ελπίδα" και με ασθενείς εκτός προγράμματος. Θα συμπληρώσω ότι όχι μόνο αποδέχονται όσα προτείνουμε, αλλά και οι ίδιοι προτείνουν κάθε τόσο λύσεις που μας βρίσκουν σε κάθε περίπτωση σύμφωνους.
σ.σ. Για το Βενιζέλο, δεν σου έκανα κριτική, απλά το ανέφερα γιατί έγραψε κάτι σχετικό. Βέβαια ποτέ δε μου απάντησε.
δείμο
δεν πήρα θέση εως τα τώρα παρά διαβάζα τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς.
Λοιπόν ,Θα συμφωνήσω με τον Αντώνη σχεδόν στο σύνολο των απόψεων του!
Δεν δευτερολόγησα( στις ενστάσεις σου περί μαντρώματος που έγραψα) στο δικό σου ποστ γιατί δεν είχα καθόλου χρόνο.
Στο μόνο σημείο που θα σταθώ στις εδώ αιτιάσεις σου είναι στο :
"ώστε και οι πολίτες να ηρεμήσουν και οι ασθενείς να θεραπευτούν"
τοποθέτηση που δείχνει
α. την διαφορετική τελείως αντίληψη και αντιμετώπιση της δημοτικής αρχής στο πρόβλημα το οποίο προσπαθεί να λύσει με –μικρο-πολιτικό και μόνο γνώμονα.
Οι πολίτες δεν έχουν από κάτι να ηρεμήσουν με την απομάκρυνση του ΟΚΑΝΑ και κακώς , κάκιστα, αφήσατε να υποθέσουν κάτι τέτοιο.
β οι ασθενείς δεν θεραπεύονται από τέτοιες μεθοδεύσεις!
Η ασθένεια τους οφείλεται σε ένα μεγάλο βαθμό στην κάκιστη σχέση τους με την ίδια την κοινωνία και τον μικρόκοσμο τους.
Ε ,ο περιορισμός τους σε μαντρότοιχους ( έστω και για όσο διαρκεί η χορήγηση της μεθαδόνης ) και η θέση της τοπικής κοινωνίας απέναντι τους στο πρόβλημα και όχι δίπλα τους, στο μόνο που ΔΕΝ συμβάλει είναι να διορθώσει αυτήν την σχέση.
Δεν ξέρω τι σας λένε οι ίδιοι και ποιοι είναι αυτοί που σας τα λένε.
Αυτό που εγώ προσωπικά γνωρίζω είναι την άμεση ανάγκη( πέραν της θεραπείας τους) αυτών των ανθρώπων να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο και στην αγορά εργασίας.
Η χρήση της αστυνομίας( σε εντατικότερους ρυθμούς) ακόμη και ως σκέψη μου προκαλεί διάφορα ( αρνητικά )συναισθήματα.
Αλλά ας μην τα αναλύσω αυτήν την ώρα.
Γεια σου Αντώνη :)
Καπετάνιε, δεν είχα δει το σχόλιό σου νωρίτερα. Δεν αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει "μαντρότοιχους". Δηλαδή τώρα που πάνω στη Λαγκαδά αναμένουν την ελπίδα εισαγωγής ή περιμένουν να πιουν μεθαδόνη είναι καλύτερα για τους ασθενείς; Δεν είναι προτιμότερη μία αίθουσα αναμονής-ψυχαγωγίας; Είναι καλύτερη η έκθεση στις καιρικές συνθήκες;
Ποια είναι όμως η μεθόδευση, ακόμα δεν κατάλαβα. Εκτός αν μεθόδευση εννοείς, την παραμονή της μονάδας στη Σταυρούπολη όπως προτείνουμε, με ενισχυμένη αστυνόμευση στη λογική προστασίας (όπως έγραψα και ζητάει η δημοτική αρχή) και ανθρώπινο περιβάλλον για τους επωφελούμενους. Πάντως τις επίσημες θέσεις διαχρονικά μπορείς να τις δεις, αν έχεις χρόνο.
Η τοπική κοινωνία πρόβλημα έχει. Είναι φανερό και γνωστό. Μέχρι την επανειλημμένη διατύπωση της θέσης της δημοτικής αρχής στρέφονταν εναντίον κάθε τοξικομανούς (πρώην χρήστη και νυν χρήστη). Σήμερα κάποιοι άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι αυτό που τους τρομάζει είναι η εξαθλιωμένη εικόνα των χρηστών και όχι τόσο των επωφελουμένων των προγραμμάτων του ΟΚΑΝΑ. Τώρα βλέπουν κάποιοι (και σιγά-σιγά αυξάνονται) ότι μία λύση είναι η εισαγωγή των χρηστών που το επιθυμούν σε προγράμματα.
Το πρόβλημα της περιοχής όμως δεν είναι η εικόνα της εξαθλίωσης, των "σπασμένων κορμιών", αλλά η χρήση ουσιών κάθε στιγμή σε κάθε τόπο, οι πεταμένες σύριγγες, οι αυξημένες κλοπές. Αυτά αγανάκτησαν τον κόσμο, όταν οι προηγούμενες δημοτικές αρχές απλά μιλούσαν κι άφηναν την κατάσταση να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Η ένταξη είναι ένα σοβαρό ζήτημα, που ορθώς το θέτεις. Οι θέσεις μου διατυπώθηκαν πολλάκις, όπως και -πρωτίστως- η ανάγκη αναζήτησης μεθόδων πρόληψης. Όμως αυτά δε θα επέλθουν, αφήνοντας την κατάσταση ως έχει, μιλώντας γενικά κι αόριστα. Απαιτούνται συγκεκριμένες προτάσεις και όχι θεωρητικολογίες (ήδη έχω θέσει τις δικές μου, αλλά εγώ κινούμαι σε άλλο πνεύμα). Οι διαφωνούντες ως τώρα όμως δεν έθεσαν κάτι συγκεκριμένο, εθελοτυφλώντας στο υπάρχον πρόβλημα.
Συγνώμη κύριε Μιχαλάκη αλλα στις εκλογές του 2006 εσείς και οι δύο εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβούλοι του Συνασπισμού δέν είχατε κοινό πρόγραμμα με την διοίκηση? δέν είσασταν υπέρ της λεγόμενης κινηματικής λογικής?,φτάσατε σε ένα κρίσιμο θέμα για τον τόπο και την διοίκηση, να καταψηφίζετε την εν λόγω πρωτοβουλία μέσα στο Δ.Σ κάνοντας την "νεκρή" πλέον μείζονα αντιπολίτευση να σηκώνει κάθε λογής μπαιράκια! και να διαλαλεί πως η παράταξη Σερασίδη διαλύεται!.. μήπως αυτή η κίνηση δεν ήταν παρα μόνο η αρχή και άλλων τέτοιων διασπαστικών-αυτονομιστικών κινήσεων απο μεριάς Συνασπισμού? μήπως τα πρόσκαιρα δημοσκοπικά ποσοστά που σας δίνουν τα Μ.Μ.Ε, σας φούσκωσαν τα μυαλά και στον τόπο μας?,μην ξεχνάμε οτι στις πρόσφατες εθνικές εκλογές σας ξεπέρασε ακόμα και το ΛΑΟΣ του πολύ.. κυρίου Καρατζαφέρη!!!
Φιλικά. Γεωργία
Αγαπητή Γεωργία προσπαθώ να απαντήσω στο σχόλιό σου εδώ και και καιρό αλλά ο δαίμονας του Google δε μου το επιτρέπει. Καταρχήν να σε καλωσορίσω στο blog. Θα μου επιτρέψεις μερικές διευκρινίσεις στις ούτως ή άλλως δικαιολογημένες σου απορίες.
Για αρχή θα ήθελα να σου τονίσω ότι στο πρόγραμμα των εκλογών του 2006 πουθενά δεν αναφέρει στο πως θα διεκδικήσουμε την επίλυση του προβλήματος του ΟΚΑΝΑ. Δεν λέμε δλδ ότι θα προβούμε σε δυναμικές κινητοποιήσεις, που ειρήσθω εν παρόδω, δυναμιτίζουν την ήδη επιβαρημένη κοινωνική συνοχή, οδηγούν σε ακραίες εκφράσεις και χαντακώνουν τις ήπιες φωνές. Λέμε όμως ότι πρέπει να κινηθούμε προς μια λύση που ξεπερνάει τοπικές αντιλήψεις και περιστρέφεται γύρω από την αποσυμφόρηση των υπαρχόντων μονάδων με την ίδρυση νέων. Δλδ όσο περισσότερες μονάδες, τόσο καλύτερα για όλους τους εμπλεκόμενους. Μία λύση πχ θα ήταν η συνεννόηση σε διαδημοτικό επίπεδο (ΤΕΔΚ ή όμοροι δήμοι) ώστε να υπάρξει ένα δίκτυο τέτοιων μονάδων κατάλληλα εξοπλισμένων και φυσικά χρηματοδοτημένων.
Την λογική των κινημάτων ένας πολιτικός σχηματισμός δεν πρέπει να τη δέχεται άκριτα. Θα πρέπει δλδ να αξιολογεί κάθε φορά τις αντικειμενικές συνθήκες και το προς τα πού οδεύει το κάθε κίνημα. Θέλω να πω δλδ ότι είναι αναγκαίο να ορίζουμε πότε ένα κίνημα είναι προοδευτικό και πότε αντιδραστικό, όχι απαραίτητα με μια παλαιο-αριστερή λογική, αλλά με το αν προωθούνται τα συμφέροντα μιας ευνομούμενης, δημοκρατικής κοινωνίας ή μας οδηγεί σε χαλεπούς καιρούς έντονης συντηρητικοποίησης.
Έχω την εντύπωση ότι καταρχήν τις πρώτες «κινητοποιήσεις» ενάντια στον ΟΚΑΝΑ τις έκανε η προηγούμενη διοίκηση, τώρα μείζονα αντιπολίτευση. Είναι αυτή δε που σε κάθε δημοτικό συμβούλιο επαναφέρει το θέμα με πίεση προς τη διοίκηση για ανάληψη «δυναμικών» πρωτοβουλιών. Φοβάμαι μήπως αυτό σημαίνει ότι η σημερινή διοίκηση «σύρεται» πίσω από έναν φθηνό λαϊκισμό, με φόβο το πιθανό πολιτικό κόστος. Οι διαφορετικές αντιλήψεις δεν νεκρανασταίνουν πολιτικά «πτώματα». Η προχειρότητα, η έλλειψη συγκεκριμένων πολιτικών πρωτοβουλιών και το περίφημο πολιτικό κόστος ανασταίνει.
Τώρα το δύσκολο κομμάτι. Και είναι δύσκολο γιατί δύσκολα μπορώ να μπω στην αντίληψή σου. Θα προσπαθήσω όμως να σου εκφράσω την προσωπική μου άποψη κι αν θέλεις μπορούμε να συνεχίσουμε το διάλογο.
Ο ΣΥΝ είναι αυτόνομο πολιτικό κόμμα. Δεν απεμπολεί την οργανωτική του αυτονομία, ούτε οπισθοχωρεί από βασικές ιδεολογικές και προγραμματικές του κατευθύνσεις με μια στήριξη ενός αυτοδιοικητικού σχήματος ή με τη συμμετοχή μελών του στη διοίκηση ενός δήμου. Διαθέτει κάθε βαθμό ελευθερίας ώστε ως πολιτικός φορέας να διαφωνήσει, και να εκφράσει αυτή τη διαφωνία με κάθε τρόπο θεωρεί πρόσφορο, σε συγκεκριμένες πολιτικές που εφαρμόζονται. Ακόμη κι αν αυτές οι πολιτικές προέρχονται από διοικήσεις που συμμετέχουν μέλη του ΣΥΝ. Φαντάζομαι ότι το ίδιο ισχύει και για όλα τα πολιτικά κόμματα.
Το δεύτερο επίπεδο το οποίο αξίζει να συζητήσουμε είναι ο βαθμός αυτονομίας του κάθε δημοτικού συμβούλου. Ο δημοτικός σύμβουλος εκλέγεται – νομιμοποιείται δλδ- με σταυροδότηση μέσω μιας συγκεκριμένης παράταξης. Έχει, σε ένα μεγάλο βαθμό, την «έγκριση» μιας μερίδας συμπολιτών μας να υπερασπιστεί το συμφέρον του δήμου σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια και όπως αυτά τα έχει εκφράσει πρωτύτερα. Τίθεται δλδ πάρα πολύ έντονα το ηθικής τάξης και συνείδησης του ατόμου απέναντι σε συγκεκριμένες πολιτικές. Διαφωνίες σε πολλά ζητήματα τέθηκαν και άλλες φορές, από άλλους δημοτικούς συμβούλους. Δεν χαρακτηρίσθηκαν ποτέ ως «διασπαστικές» κινήσεις.
Σε διαβεβαιώ ότι δε φούσκωσε τίποτα. Για το θέμα του ΟΚΑΝΑ πχ, τα ίδια υποστηρίζαμε και όταν τα δημοσκοπικά ποσοστά ήταν στο 3% (δες το link που έχω στο post). Δεν χαράζουμε πολιτική σύμφωνα με τις έρευνες της κοινής γνώμης. Βασικό μας κριτήριο στη χάραξη πολιτικής παραμένει η υπεράσπιση των ελασσόνων τμημάτων της κοινωνίας, η υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, η αυτονομία του αυτοδιοικητικού κινήματος και η μελέτη των ιδιαιτεροτήτων κάθε περιοχής αλλά και κάθε ζητήματος.
Ελπίζω στη συνέχεια του διαλόγου.
Δημοσίευση σχολίου