Σήμερα είχα σκοπό να ασχοληθώ με άλλα πράγματα. Σκόπευα να γράψω για μια εξαιρετική ποιητική ανθολογία για τη Θεσσαλονίκη που έπεσε στα χέρια μου εντελώς τυχαία, καθώς και για ένα εξαιρετικό δοκίμιο του Ρίτσαρντ Ρόρτυ για την αμερικανική αριστερά. Όμως οι εξελίξεις στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα η τοποθέτηση του Αλέκου Αλαβάνου με οδηγεί στο να αναθεωρήσω τις σκέψεις μου.
Η αλήθεια είναι ότι όλοι περιμέναμε την τοποθέτηση του Αλαβάνου για τα τεκταινόμενα στην Αριστερά. Περιμέναμε δηλαδή μια αυτοκριτική τοποθέτηση με ρεαλισμό, ουσία, πολιτικά διακυβεύματα, συνθετική στάση και διάθεση για ενότητα. Αντίθετα είδαμε ένα βαθύτατα εγωκεντρικό πολιτικό με έναν χαζοχαρούμενο «αντισυστημικό» λόγο με πολλά κενά σημαινόμενα. Έναν άνθρωπο που επιτέθηκε με μανία απέναντι σε συντρόφους του που τον στηρίξανε σε όλες σχεδόν τις επιλογές του. Επιτέθηκε ακόμη και στην ίδια την μέγιστη πολιτική του επιλογή. Στάθηκε ως «συνεπής» αριστερός απέναντι στη μεταρρυθμιστική αριστερά παιανίζοντας τη σάλπιγγα του απογοητευμένου αριστεριστή. Ενδύθηκε το μανδύα του λαϊκού ηγέτη έρποντας προς τον λαϊκισμό. Κατάφερε να αυτογελοιοποιηθεί όταν κατήγγειλε τον ευρωπαϊσμό του ΣΥΝ και αυτός ήταν τόσα χρόνια ευρωβουλευτής του, όταν κατηγόρησε τους μηχανισμούς κι αυτός εκλέχτηκε στην προεδρία του ΣΥΝ στηριζόμενος σε αυτούς. Την οξύνοια του την αντικατέστησε με σαρακοφαγωμένες εφόδους στα Χειμερινά Ανάκτορα. Τις πρωτοβουλίες του τις καταβαράθρωσε στον Καιάδα της καθαρότητας. Την δημοκρατική του ευαισθησία την παρέδωσε για μια αναποτελεσματική αδιαμεσολάβητη σχέση με το λαό. Από τους ύμνους για τον αριστερό ευρωπαϊσμό και για την συμβολή και δικαίωση των ανανεωτικών ιδεών, με αποκορύφωμα τον επικήδειό του στην κηδεία του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, έφτασε στις ακραίες κατηγορίες του χθες.
Εάν κάποιους τους συνεπήρε ο λόγος του, εάν κάποιους τους ενέπνευσε με τις πράξεις του, εάν κάποιους έπεισε για την αναγκαιότητα της καθημερινής Αριστεράς τώρα ήρθε η ώρα της απομυθοποίησης. Βαθιά διχαστικός, ανθενωτικός, αντιευρωπαϊστής, λαϊκιστής. Αυτήν την εικόνα έδειξε ο σύντροφος Αλέκος Αλαβάνος.
Βαθιά μέσα μου δε ξέρω τι να πιστέψω...
ΥΓ Απόσπασμα από την ανακοίνωση της Γραμματείας του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας ΣΥΝ:
"Η Νεολαία Συνασπισμού με την καθημερινή της δράση στους κοινωνικούς χώρους και με την πολιτική της τοποθέτηση θα συνεχίσει να υπερασπίζεται κόντρα στον ανορθολογισμό και το δογματισμό την υπόθεση της ανασύνθεσης με στόχο την συγκρότηση ενός ενιαίου πολιτικού φορέα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που θα εμφορείται από την αγωνία για την ανανέωση του κομουνισμού μέσα από τη δημοκρατική και αγωνιστική ανασύνταξη των κινημάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας."
Ορίστε;;;
30 Νοεμβρίου 2009
26 Νοεμβρίου 2009
Απόσπασμα
Απόσπασμα από το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο"
«Όλες οι παμπάλαιες εθνικές βιομηχανίες έχουν εξολοθρευτεί και εξακολουθούν να εξολοθρεύονται. Εκτοπίζονται από νέες βιομηχανίες, η εισαγωγή των οποίων γίνεται ζήτημα ζωής ή θανάτου για όλα τα πολιτισμένα έθνη, από βιομηχανίες που δεν επεξεργάζονται πια εγχώριες πρώτες ύλες, αλλά πρώτες ύλες αντλημένες από τις πλέον απόμακρες ζώνες, τα προϊόντα των οποίων δεν καταναλώνονται μοναχά στην ίδια τη χώρα αλλά σε όλα τα σημεία του πλανήτη. Στη θέση των παλιών αναγκών, που τις κάλυπταν τα εγχώρια προϊόντα, βρίσκουμε νέες ανάγκες, η ικανοποίηση των οποίων απαιτεί προϊόντα από τις πιο μακρινές χώρες, από τα πιο διαφορετικά κλίματα. Στη θέση της παλιάς τοπικής και εθνικής αυτάρκειας και αποκλειστικότητας, έχουμε συναλλαγές από και προς κάθε κατεύθυνση, μια καθολική αλληλεξάρτηση των εθνών. Και αυτό τόσο στην υλική όσο και στην πνευματική παραγωγή. Τα πνευματικά προϊόντα κάθε μεμονωμένου έθνους γίνονται κοινό κτήμα. Η εθνική μονομέρεια και αποκλειστικότητα γίνονται ολοένα και πιο ανέφικτες, και από τις πολυάριθμες εθνικές και τοπικές φιλολογίες αναδύεται μια φιλολογία παγκόσμια.»
Σπάνια ο μαρξισμός επέδειξε τέτοιο διορατικό πνεύμα.
«Όλες οι παμπάλαιες εθνικές βιομηχανίες έχουν εξολοθρευτεί και εξακολουθούν να εξολοθρεύονται. Εκτοπίζονται από νέες βιομηχανίες, η εισαγωγή των οποίων γίνεται ζήτημα ζωής ή θανάτου για όλα τα πολιτισμένα έθνη, από βιομηχανίες που δεν επεξεργάζονται πια εγχώριες πρώτες ύλες, αλλά πρώτες ύλες αντλημένες από τις πλέον απόμακρες ζώνες, τα προϊόντα των οποίων δεν καταναλώνονται μοναχά στην ίδια τη χώρα αλλά σε όλα τα σημεία του πλανήτη. Στη θέση των παλιών αναγκών, που τις κάλυπταν τα εγχώρια προϊόντα, βρίσκουμε νέες ανάγκες, η ικανοποίηση των οποίων απαιτεί προϊόντα από τις πιο μακρινές χώρες, από τα πιο διαφορετικά κλίματα. Στη θέση της παλιάς τοπικής και εθνικής αυτάρκειας και αποκλειστικότητας, έχουμε συναλλαγές από και προς κάθε κατεύθυνση, μια καθολική αλληλεξάρτηση των εθνών. Και αυτό τόσο στην υλική όσο και στην πνευματική παραγωγή. Τα πνευματικά προϊόντα κάθε μεμονωμένου έθνους γίνονται κοινό κτήμα. Η εθνική μονομέρεια και αποκλειστικότητα γίνονται ολοένα και πιο ανέφικτες, και από τις πολυάριθμες εθνικές και τοπικές φιλολογίες αναδύεται μια φιλολογία παγκόσμια.»
Σπάνια ο μαρξισμός επέδειξε τέτοιο διορατικό πνεύμα.
24 Νοεμβρίου 2009
Οικολογικό έγκλημα
Το οικολογικό έγκλημα της εκτροπής του Αχελώου φαίνεται ότι δεν σταματάει ακόμη κι αν έχεις θεσμοθετημένο Υπουργείο Περιβάλλοντος. Ο κ. Ρέππας στην απάντησή του σε ερώτηση βουλευτή του ΚΚΕ δηλώνει ότι «αν δεν υπάρξει δικαστική εμπλοκή, το έργο της εκτροπής του Αχελώου θα τελειώσει σε δυόμισι, τρία χρόνια το πολύ». Περισσότερα εδώ.
Παρά τις προειδοποιήσεις της Κομισιόν, τη μη χρηματοδότησή του και τις αλλεπάλληλες αρνητικές εισηγήσεις προς το ΣτΕ, οι κυβερνώντες, πρώην και νυν, επιμένουν σε ένα αντι-οικολογικό, καταστροφικό και συνάμα υπερφίαλο έργο κάκιστης διαχείρισης του υδροφόρου ορίζοντα.
Δεν θα μπορούσε να τα πει άλλος καλύτερα από τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη:
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ Μ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ ΓΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΝΕΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ
Λειψυδρία και τα μέτρα της αντιμετώπισής της:
Η τελευταία ομιλία του Μιχάλη Παπαγιαννάκη δείγμα υψηλού ήθους, συγκροτημένης θέσης για την διαχείριση των νερών και ξεκάθαρης άποψης για την εκτροπή του Αχελώου στο Κοινοβούλιο στις 3-11-2008
Κύριε Πρόεδρε,
όταν έγιναν οι προγραμματικές δηλώσεις της Κυβερνήσεως πριν από ένα χρόνο, είχαμε αφιερώσει πολλά – το μεγαλύτερο ίσως κομμάτι των παρεμβάσεών μας- σε θέματα οικολογικής προστασίας και αειφορίας. Και το μεγαλύτερο κομμάτι από αυτά το είχαμε αφιερώσει στα θέματα του νερού, της λειψυδρίας, της κακής διαχείρισής του κ.λπ. Έκτοτε δεν έχει γίνει τίποτα.
Τα ξαναπαίρνουμε αυτά τα θέματα, τα ξαναβάζουμε όλα στην επερώτηση που υποβάλαμε προς την Κυβέρνηση. Δεν θα τα ξαναπιάσω και εγώ. Είναι γραμμένα, τα είπε ο κ. Τσούκαλης, θα τα πουν και οι άλλοι συνάδελφοι. Θέλω, όμως, να τονίσω μερικά από αυτά, γιατί νομίζω ότι πρέπει να σκεφθούμε λιγάκι και με όρους πλέον συνθηματικούς, για να συνεννοούμαστε.Πρώτος όρος: Το οικολογικό αποτύπωμα της χώρας. Θα είδατε όλοι αυτά που δημοσίευσε η WWF πρόσφατα. Η Ελλάδα είναι ενδέκατη, στη χειρότερη θέση στον κόσμο, ως προς το γενικό της οικολογικό αποτύπωμα και δεύτερη στον κόσμο ως προς την κατανάλωση και τη διαχείριση του νερού. Μάλιστα, είναι δεύτερη μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Βλέπω ότι εκεί έχουμε καλή παρέα και είμαστε στις χώρες που έχουν τα κακά ρεκόρ.
Έχουμε, λοιπόν, προφανώς πρόβλημα κατανάλωσης και σπατάλης νερού. Η υπερεντατικοποιημένη γεωργία μας καταναλίσκει το 80% με 87% του νερού που έχουμε, ένα ποσοστό που δεν γνωρίζει καμία άλλη χώρα.
Αυτές οι ποσότητες οφείλονται, κυρίως, στο ότι βρίσκουν οι αγρότες μας, ή γενικά όσοι ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα, «εύκολα», χωρίς ελέγχους και χωρίς αποτρεπτικό κόστος το νερό, όπου μπορούν, σε όσο βάθος πάνε. Και επομένως, πάλι οδηγούν σε κατασπατάληση του πόρου και επίσης σε απώλειες, κατά τη μεταφορά του νερού και κατά τη χρήση του. Και μάλιστα, χρησιμοποιώντας απαρχαιωμένες μεθόδους άρδευσης και ακατάλληλα εργαλεία, αντί των σύγχρονων μεθόδων, όπως είναι η στάγδην άρδευση, η υπόγεια άρδευση, η ανακύκλωση αστικών υδάτων, η κατασκευή μικρών φραγμάτων κ.λπ., οδηγούν επίσης σε κατασπατάληση του πόρου του νερού.
Οι άλλοι τρόποι κατανάλωσης νερού καταναλίσκουν λιγότερο. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ντε και καλά ότι συμβάλλουν λίγο στα προβλήματά μας. Στα μεν αστικά δίκτυα ξέρουμε ότι τα δίκτυα ύδρευσης χάνουν, 35% έως 60%, του νερού κατά τη μεταφορά. Στις τουριστικές δραστηριότητες ξέρουμε, ότι με τη μεγάλη κατανάλωση που υπάρχει το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες -εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα και γίνεται οξύ- γίνεται η κατάσταση όλο και χειρότερη με αυτά τα απίστευτα σχέδια επενδύσεων, σε γήπεδα και σε γκολφ, τα οποία είναι ιδιαίτερα ενεργοβόρα και ιδιαίτερα υδροβόρα. Και βεβαίως ο βιομηχανικός τομέας, ο οποίος καταναλίσκει το μικρότερο ποσοστό, ίσως κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά, διότι αυτός επηρεάζει κυρίως, όχι την ποσότητα, αλλά την ποιότητα του διαθέσιμου νερού, με όλες αυτές τις ρυπάνσεις και τις αποβολές αποβλήτων σε ποτάμια και σε υδροφόρους ορίζοντες που γνωρίζουμε αυτόν τον καιρό.
Όλα αυτά δημιουργούν εφιαλτικές καταστάσεις και προοπτικές. Υπάρχουν λίμνες που εξαφανίστηκαν, η λίμνη Κορώνεια, άλλες που κινδυνεύουν, η Δοϊράνη, η Βεγορίτιδα, ο Πηνειός ποταμός πνέει τα λοίσθια. Στις αρνητικές προοπτικές σε περιφέρειες της χώρας, αναφέρθηκε ο κ. Τσούκαλης.
Νομίζω, λοιπόν, ότι τα μέτρα που μας προτάθηκε να πάρουμε για να λύσουμε αυτά τα ζητήματα απεδείχθησαν αναποτελεσματικά και αρνητικά. Ούτε οι γεωτρήσεις – κατ’ εκτίμηση είναι διακόσιες χιλιάδες και με τις παράνομες, ίσως να διπλασιάζονται- έλυσαν το πρόβλημα – ίσα-ίσα επέτειναν το πρόβλημα – ούτε τα μεγάλα Φαραωνικά έργα, όπως οι εκτροπές ποταμών, Αχελώος αλλά και Μόρνος, αλλά και Εύηνος και παλαιότερα σχέδια και ένωσης λιμνών, έδωσαν καμία οριστική και βιώσιμη λύση στο πρόβλημα. Αντιθέτως.
Επομένως, εγώ θα έλεγα να επιμείνουμε να επανέλθουν στο όλο ζήτημα και αντί να πιάσουμε τη γενική θεωρία, θα σας ζητούσα εντελώς έτσι συνθηματικά, όπως είπα και στην αρχή της ομιλίας μου, εμβληματικά, μερικές πράξεις, μερικές δράσεις.
Πείτε οριστικά «όχι» στις εκτροπές ποταμών. Ακυρώστε τον Αχελώο.
Ζητήστε αμέσως πλήρη και επίσημη απογραφή όλων των γεωτρήσεων που υπάρχουν στη χώρα. Υπάρχουν υπηρεσίες, να το κάνετε. Απογραφή τους και επαναξιολόγησή τους και επανέγκρισή τους και επομένως και κλείσιμο πολλών απ’ αυτές.
Προωθήστε τα νέα προγράμματα καλλιεργειών. Όπου έγιναν προσπάθειες, έδωσαν αποτελέσματα.Τις νέες μεθόδους μεταφοράς νερών και άρδευσης και δώστε και τα σχετικά κίνητρα. Πρόγραμμα για την αλλαγή όλων των υδρευτικών δικτύων των πόλεων, ιδιαίτερα της Αθήνας που φαίνεται ότι είναι από τα χειρότερα.
Μελετήστε τις μεθόδους και τις τεχνικές μέτρησης και παροχής του νερού, ώστε να μπορεί να εξορθολογιστεί η διανομή του και η τιμολόγησή του. Να γίνει σε όλη την Ελλάδα, ό,τι γίνεται στις πόλεις.
Να μετριέται το νερό, ώστε να μπορούμε να ξέρουμε τι καταναλίσκει ο καθένας και πώς μπορούμε με τις τιμές, όχι να φτιάξουμε λεφτά για το ταμείο, αλλά να οδηγήσουμε σε αποτρεπτικές του χρήσεις σε εξοικονόμηση του νερού. Πάρτε ένα από τα καλύτερα παραδείγματα που μπορείτε να πάρετε. Φτιάξτε το βιολογικό καθαρισμό. Φτιάξαμε το βιολογικό καθαρισμό στην Ψυτάλλεια, πάρτε το νερό της Ψυτάλλειας και ποτίστε το Ποικίλο Όρος. Θα ήταν κάτι το εντελώς εμβληματικό και πάρα πολύ χρήσιμο για όλη τη χώρα.
Πάρτε μέτρα, ένα πρόγραμμα για την αποκατάσταση των λιμνών και ιδιαίτερα της Κορώνειας για την οποία υπάρχουν και πόροι, αλλά υπάρχουν ανάξιες τοπικές αρχές. Βάλτε μπροστά πραγματικά ένα γενναίο πρόγραμμα αφαλάτωσης για όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα φυσικά τα νησιά που το έχουν ανάγκη.
Το κόστος της μικραίνει συνεχώς, ιδίως δε, αν τη συνδυάσουμε και με νέους μεθόδους χρήσεως ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, θα μπορούμε να έχουμε πολλαπλό όφελος.Και τέλος, ενσωματώστε μέσα στην πολιτική μας αυστηρές προδιαγραφές για τις εγκαταστάσεις των γκολφ, εγώ θα έλεγα να απαγορευτούν – και άλλων τέτοιων εγκαταστάσεων ενεργοβόρων και μια γενική αποτρεπτική τιμολόγηση των χρήσεων του νερού, ώστε πάνω από την κανονική χρήση μιας κανονικής οικογένειας με άνεση, η υπόλοιπη κατανάλωση – πισίνες και άλλα διάφορα τέτοια πράγματα – να τιμολογούνται σε πολλαπλές τιμές και αποτρεπτικά και εγώ θα έλεγα και σε κάποιο σημείο και εμβληματικά για την υπόλοιπη κοινωνία.
Παρά τις προειδοποιήσεις της Κομισιόν, τη μη χρηματοδότησή του και τις αλλεπάλληλες αρνητικές εισηγήσεις προς το ΣτΕ, οι κυβερνώντες, πρώην και νυν, επιμένουν σε ένα αντι-οικολογικό, καταστροφικό και συνάμα υπερφίαλο έργο κάκιστης διαχείρισης του υδροφόρου ορίζοντα.
Δεν θα μπορούσε να τα πει άλλος καλύτερα από τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη:
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ Μ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ ΓΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΝΕΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ
Λειψυδρία και τα μέτρα της αντιμετώπισής της:
Η τελευταία ομιλία του Μιχάλη Παπαγιαννάκη δείγμα υψηλού ήθους, συγκροτημένης θέσης για την διαχείριση των νερών και ξεκάθαρης άποψης για την εκτροπή του Αχελώου στο Κοινοβούλιο στις 3-11-2008
Κύριε Πρόεδρε,
όταν έγιναν οι προγραμματικές δηλώσεις της Κυβερνήσεως πριν από ένα χρόνο, είχαμε αφιερώσει πολλά – το μεγαλύτερο ίσως κομμάτι των παρεμβάσεών μας- σε θέματα οικολογικής προστασίας και αειφορίας. Και το μεγαλύτερο κομμάτι από αυτά το είχαμε αφιερώσει στα θέματα του νερού, της λειψυδρίας, της κακής διαχείρισής του κ.λπ. Έκτοτε δεν έχει γίνει τίποτα.
Τα ξαναπαίρνουμε αυτά τα θέματα, τα ξαναβάζουμε όλα στην επερώτηση που υποβάλαμε προς την Κυβέρνηση. Δεν θα τα ξαναπιάσω και εγώ. Είναι γραμμένα, τα είπε ο κ. Τσούκαλης, θα τα πουν και οι άλλοι συνάδελφοι. Θέλω, όμως, να τονίσω μερικά από αυτά, γιατί νομίζω ότι πρέπει να σκεφθούμε λιγάκι και με όρους πλέον συνθηματικούς, για να συνεννοούμαστε.Πρώτος όρος: Το οικολογικό αποτύπωμα της χώρας. Θα είδατε όλοι αυτά που δημοσίευσε η WWF πρόσφατα. Η Ελλάδα είναι ενδέκατη, στη χειρότερη θέση στον κόσμο, ως προς το γενικό της οικολογικό αποτύπωμα και δεύτερη στον κόσμο ως προς την κατανάλωση και τη διαχείριση του νερού. Μάλιστα, είναι δεύτερη μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Βλέπω ότι εκεί έχουμε καλή παρέα και είμαστε στις χώρες που έχουν τα κακά ρεκόρ.
Έχουμε, λοιπόν, προφανώς πρόβλημα κατανάλωσης και σπατάλης νερού. Η υπερεντατικοποιημένη γεωργία μας καταναλίσκει το 80% με 87% του νερού που έχουμε, ένα ποσοστό που δεν γνωρίζει καμία άλλη χώρα.
Αυτές οι ποσότητες οφείλονται, κυρίως, στο ότι βρίσκουν οι αγρότες μας, ή γενικά όσοι ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα, «εύκολα», χωρίς ελέγχους και χωρίς αποτρεπτικό κόστος το νερό, όπου μπορούν, σε όσο βάθος πάνε. Και επομένως, πάλι οδηγούν σε κατασπατάληση του πόρου και επίσης σε απώλειες, κατά τη μεταφορά του νερού και κατά τη χρήση του. Και μάλιστα, χρησιμοποιώντας απαρχαιωμένες μεθόδους άρδευσης και ακατάλληλα εργαλεία, αντί των σύγχρονων μεθόδων, όπως είναι η στάγδην άρδευση, η υπόγεια άρδευση, η ανακύκλωση αστικών υδάτων, η κατασκευή μικρών φραγμάτων κ.λπ., οδηγούν επίσης σε κατασπατάληση του πόρου του νερού.
Οι άλλοι τρόποι κατανάλωσης νερού καταναλίσκουν λιγότερο. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ντε και καλά ότι συμβάλλουν λίγο στα προβλήματά μας. Στα μεν αστικά δίκτυα ξέρουμε ότι τα δίκτυα ύδρευσης χάνουν, 35% έως 60%, του νερού κατά τη μεταφορά. Στις τουριστικές δραστηριότητες ξέρουμε, ότι με τη μεγάλη κατανάλωση που υπάρχει το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες -εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα και γίνεται οξύ- γίνεται η κατάσταση όλο και χειρότερη με αυτά τα απίστευτα σχέδια επενδύσεων, σε γήπεδα και σε γκολφ, τα οποία είναι ιδιαίτερα ενεργοβόρα και ιδιαίτερα υδροβόρα. Και βεβαίως ο βιομηχανικός τομέας, ο οποίος καταναλίσκει το μικρότερο ποσοστό, ίσως κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά, διότι αυτός επηρεάζει κυρίως, όχι την ποσότητα, αλλά την ποιότητα του διαθέσιμου νερού, με όλες αυτές τις ρυπάνσεις και τις αποβολές αποβλήτων σε ποτάμια και σε υδροφόρους ορίζοντες που γνωρίζουμε αυτόν τον καιρό.
Όλα αυτά δημιουργούν εφιαλτικές καταστάσεις και προοπτικές. Υπάρχουν λίμνες που εξαφανίστηκαν, η λίμνη Κορώνεια, άλλες που κινδυνεύουν, η Δοϊράνη, η Βεγορίτιδα, ο Πηνειός ποταμός πνέει τα λοίσθια. Στις αρνητικές προοπτικές σε περιφέρειες της χώρας, αναφέρθηκε ο κ. Τσούκαλης.
Νομίζω, λοιπόν, ότι τα μέτρα που μας προτάθηκε να πάρουμε για να λύσουμε αυτά τα ζητήματα απεδείχθησαν αναποτελεσματικά και αρνητικά. Ούτε οι γεωτρήσεις – κατ’ εκτίμηση είναι διακόσιες χιλιάδες και με τις παράνομες, ίσως να διπλασιάζονται- έλυσαν το πρόβλημα – ίσα-ίσα επέτειναν το πρόβλημα – ούτε τα μεγάλα Φαραωνικά έργα, όπως οι εκτροπές ποταμών, Αχελώος αλλά και Μόρνος, αλλά και Εύηνος και παλαιότερα σχέδια και ένωσης λιμνών, έδωσαν καμία οριστική και βιώσιμη λύση στο πρόβλημα. Αντιθέτως.
Επομένως, εγώ θα έλεγα να επιμείνουμε να επανέλθουν στο όλο ζήτημα και αντί να πιάσουμε τη γενική θεωρία, θα σας ζητούσα εντελώς έτσι συνθηματικά, όπως είπα και στην αρχή της ομιλίας μου, εμβληματικά, μερικές πράξεις, μερικές δράσεις.
Πείτε οριστικά «όχι» στις εκτροπές ποταμών. Ακυρώστε τον Αχελώο.
Ζητήστε αμέσως πλήρη και επίσημη απογραφή όλων των γεωτρήσεων που υπάρχουν στη χώρα. Υπάρχουν υπηρεσίες, να το κάνετε. Απογραφή τους και επαναξιολόγησή τους και επανέγκρισή τους και επομένως και κλείσιμο πολλών απ’ αυτές.
Προωθήστε τα νέα προγράμματα καλλιεργειών. Όπου έγιναν προσπάθειες, έδωσαν αποτελέσματα.Τις νέες μεθόδους μεταφοράς νερών και άρδευσης και δώστε και τα σχετικά κίνητρα. Πρόγραμμα για την αλλαγή όλων των υδρευτικών δικτύων των πόλεων, ιδιαίτερα της Αθήνας που φαίνεται ότι είναι από τα χειρότερα.
Μελετήστε τις μεθόδους και τις τεχνικές μέτρησης και παροχής του νερού, ώστε να μπορεί να εξορθολογιστεί η διανομή του και η τιμολόγησή του. Να γίνει σε όλη την Ελλάδα, ό,τι γίνεται στις πόλεις.
Να μετριέται το νερό, ώστε να μπορούμε να ξέρουμε τι καταναλίσκει ο καθένας και πώς μπορούμε με τις τιμές, όχι να φτιάξουμε λεφτά για το ταμείο, αλλά να οδηγήσουμε σε αποτρεπτικές του χρήσεις σε εξοικονόμηση του νερού. Πάρτε ένα από τα καλύτερα παραδείγματα που μπορείτε να πάρετε. Φτιάξτε το βιολογικό καθαρισμό. Φτιάξαμε το βιολογικό καθαρισμό στην Ψυτάλλεια, πάρτε το νερό της Ψυτάλλειας και ποτίστε το Ποικίλο Όρος. Θα ήταν κάτι το εντελώς εμβληματικό και πάρα πολύ χρήσιμο για όλη τη χώρα.
Πάρτε μέτρα, ένα πρόγραμμα για την αποκατάσταση των λιμνών και ιδιαίτερα της Κορώνειας για την οποία υπάρχουν και πόροι, αλλά υπάρχουν ανάξιες τοπικές αρχές. Βάλτε μπροστά πραγματικά ένα γενναίο πρόγραμμα αφαλάτωσης για όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα φυσικά τα νησιά που το έχουν ανάγκη.
Το κόστος της μικραίνει συνεχώς, ιδίως δε, αν τη συνδυάσουμε και με νέους μεθόδους χρήσεως ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, θα μπορούμε να έχουμε πολλαπλό όφελος.Και τέλος, ενσωματώστε μέσα στην πολιτική μας αυστηρές προδιαγραφές για τις εγκαταστάσεις των γκολφ, εγώ θα έλεγα να απαγορευτούν – και άλλων τέτοιων εγκαταστάσεων ενεργοβόρων και μια γενική αποτρεπτική τιμολόγηση των χρήσεων του νερού, ώστε πάνω από την κανονική χρήση μιας κανονικής οικογένειας με άνεση, η υπόλοιπη κατανάλωση – πισίνες και άλλα διάφορα τέτοια πράγματα – να τιμολογούνται σε πολλαπλές τιμές και αποτρεπτικά και εγώ θα έλεγα και σε κάποιο σημείο και εμβληματικά για την υπόλοιπη κοινωνία.
16 Νοεμβρίου 2009
Μόνος σου...
Και ξαφνικά καταλαβαίνεις ότι στο χώρο σου είσαι μόνος. Ότι όσες προσπάθειες έκανες για κοινό βήμα αποδείχτηκαν άσκοπες. Ότι η μοναξιά σε διαπερνάει. Αναδύεται καθώς περνάς μέσα από τις συμπληγάδες της αγωνίας. Ξαναμοιράζεται η τράπουλα αλλά κανένα φύλλο για σένα. Δεν είσαι στο παιχνίδι. Δεν πούλησες και δεν πουλήθηκες. Αντίθετα αγωνίστηκες με γνώμονα την συντροφικότητα, την αλήθεια, το ρίσκο, την έκπληξη, το παρελθόν αλλά για το μέλλον. Σε μια τέτοια κατάσταση απογοήτευσης και αδράνειας υπάρχουν δύο λύσεις. Η μία είναι ο αναχωρητισμός. Η λογική του «δεν με ενδιαφέρει πια», του μικρόκοσμου και της αποχής από τα τεκταινόμενα. Της πλήρης απαλοιφής από τη σκέψη και τη πράξη της έννοιας «δημόσιος λόγος». Της απόστασης από το διάλογο και την εισροή-εγκλωβισμό σε ατέρμονους μονολόγους επιβεβαίωσης της δικής σου αλήθειας. Η δεύτερη λύση είναι η αλλαγή του συστήματος αναφοράς. Αλλαγή ή διεύρυνση του χώρου σου. Τούτο σημαίνει πρωτοβουλίες, άνοιγμα, εξωστρέφεια, επικοινωνία, διάθεση. Όταν στο χώρο σου νοιώθεις μόνος τότε το μόνο εποικοδομητικό που μπορείς να κάνεις είναι να αλλάξεις το χώρο σου ή να δημιουργήσεις έναν καινούργιο. Και κανείς δε ξέρει πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό.
Φωτο: Γιάννης Στεφανίδης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)