Το στρατόπεδο Παύλου Μελά αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα σημεία αναφοράς στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Ιστορικός τόπος, χώρος μαρτυρίου και τώρα η μοναδική ελπίδα για ένα Μητροπολιτικό Πάρκο – ανάσα ζωής για όλη τη Θεσσαλονίκη. Για μια Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα της Ευρώπης στα μικροσωματίδια , με τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους και με το λιγότερο πράσινο ανά κάτοικο. Σε μια τέτοια πόλη, που ασφυκτιά κάτω από το βάρος χιλιάδων τόνων τσιμέντου και χιλιάδων αυτοκινήτων, ταυτόχρονα με τον χαρακτηρισμό της Δυτ. Θεσσαλονίκης ως την πιο υποβαθμισμένη περιοχή του πολεοδομικού συγκροτήματος, είναι αναγκαία όσο ποτέ η διαμόρφωση των τελευταίων ελάχιστων ελεύθερων χώρων, όπως τα στρατόπεδα, σε χώρους πρασίνου, αναψυχής, συνάντησης και επικοινωνίας των πολιτών.
Προς αυτήν την κατεύθυνση όλα αυτά τα χρόνια η τοπική κοινωνία αναζητεί τρόπους ανάδειξης του προβλήματος και διεκδίκησης του δίκαιου αιτήματος. Δημοτικές αρχές, σύλλογοι και φορείς της πόλης, απλοί πολίτες με συγκεκριμένες δράσεις κάνανε σαφές το μέλλον που διεκδικούν για το στρατόπεδο Παύλου Μελά. Και σ’ αυτό το μέλλον το μόνο που βλέπουν είναι το πράσινο. Πιο συγκεκριμένα απορρίπτεται η οποιαδήποτε πρόθεση τσιμεντοποίησης, οικοπεδοποίησης ή τεμαχισμός του χώρου. Σχηματικά η επιδίωξη είναι «ούτε ένα κυβικό μπετόν παραπάνω». Σε αυτό το πλαίσιο φυσικά απορρίπτεται η επιδίωξη του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης για δημιουργία οικισμού αξιωματικών, μιας και η συγκεκριμένη επιλογή θα φορτώσει το ήδη επιβαρημένο περιβάλλον με ακόμη περισσότερο τσιμέντο. Με αυτό το σκεφτικό απορρίπτεται και οποιαδήποτε άλλη δόμηση, ακόμη και κοινωνικών υπηρεσιών (π.χ. κτίριο ΙΚΑ ή Δημαρχείου). Από την άλλη πρέπει να επιδιωχθεί η ανακαίνιση και η αξιοποίηση των όποιων αξιόλογων, αρχιτεκτονικά αλλά και ιστορικά, κτιρίων υπάρχουν στο χώρο, για την ανάδειξη της ιστορικότητας του αλλά και για να δώσουν το έναυσμα για την φιλοξενία δημιουργικών και ζωντανών δράσεων στα πλαίσια του Μητροπολιτικού Πάρκου. Ταυτόχρονα, η όποια υπεραξία αποκτηθεί με τη δημιουργία του Πάρκου πρέπει να αποδοθεί στην κοινωνία και όχι σε οργανωμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Είναι γεγονός βέβαια ότι ένα τέτοιο σχέδιο απαιτεί όλες τις δυνάμεις του τόπου σε εγρήγορση. Απαιτεί πολιτική βούληση από την ηγεσία του Υπουργείου, κάτι που δεν έδειξε ότι έχει μέχρι στιγμής. Απαιτεί την κατανόηση της ευθύνης που αναλογεί σε κάθε πολιτική δύναμη της Θεσσαλονίκης. Απαιτεί ρήξεις με την κεντρική εξουσία από μεριάς Αυτοδιοίκησης. Απαιτεί υπερτοπική συνεννόηση και δράση και φυσικά ένα ζωντανό και ελπιδοφόρο κίνημα ενεργών πολιτών που θα είναι ο κινητήριος μοχλός για τη διασφάλιση του χώρου προς όφελος της τοπικής κοινωνίας.
Το όνειρο για μια αξιοβίωτη και περιβαλλοντολογικά αναβαθμισμένη Θεσσαλονίκη μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Προτάσσοντας το ανεπανάληπτο του περιβάλλοντος και στηρίζοντας την πρόταση για ένα ευρύ δίκτυο Μητροπολιτικών Πάρκων (στρατόπεδο Κόδρα, Γ’ΣΣ, στρατόπεδα Δυτ. Θεσσαλονίκης-Παύλου Μελά) είναι δυνατό η Θεσσαλονίκη να σταματήσει να είναι συνώνυμο της υποβάθμισης και της μόλυνσης.
4 σχόλια:
Από το στόμα σου και στων Υπουργών το αυτί. Το θέμα είναι εξόχως πολιτικό και οι Υπουργοί δεν ήθελαν ποτέ να δυσαρεστήσουν το Στρατό.
σ.σ. Θα δημοσίευα κι εγώ κάτι σχετικό, αλλά τώρα θα το καθυστερήσω λίγες μέρες.
Τώρα να το δημοσιεύσεις για να παραμείνει το θέμα στην επικαιρότητα. Παρεμπιπτόντως αναρωτιέμαι μήπως πρέπει όλες οι υγιειώς σκεπτόμενες δυνάμεις-πολιτικές και μη- της Σταυρούπολης, να οργανωθούν σε κοινές δράσεις;
Ποιος είπε το αντίθετο; Μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε να "πλέουμε αριστερά";
σ.σ. έχω δημοσιεύσει ένα ερωτηματολόγιο κοινωνιολογικής έρευνας για την παιδοφιλία. Αν θες έλα να ρίξεις μια ματιά.
Ποιο είναι άραγε το κρισιμότερο ερώτημα: Ποιοι διατυπώνουν και πώς το αίτημα ή σε ποιούς το διατυπώνουν;
Για να το πω κι αλλιώς, δες λίγο ποιοί διαχειρίζονται τα κάθε λογής αιτήματα.
Σε πιάνει μελαγχολία.
Από την άλλη το εύρωστο και δυναμικό κίνημα που θα μπορεί να επιβάλλει λύσεις απομακρύνεται όλο και πιο πολύ προς την κατεύθυνση των εύπεπτων επικοινωνιακών τεχνασμάτων.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση των στρατοπέδων, η καθαρή και απόλυτη πρόταση του μηδενικού κυβικού τσιμέντου, είναι άραγε και απόλυτη καθαρή θέση όλων όσων την υποστηρίζουν. Δε βολεύονται πίσω της και αδρανείς και φυγόμαχοι;
Αναρωτιέμαι και απογοητεύομαι.
Δημοσίευση σχολίου