Ο υποσταθμός απειλεί τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας

Επί της οδού Λαγκαδά, δίπλα ακριβώς από το στρατόπεδο Παύλου Μελά, υπάρχει εδώ και χρόνια ένα μπλοκ πολυκατοικιών και καταστημάτων. Άνθρωποι που με προσπάθεια μιας ζωής μπορέσανε και αγοράσανε ένα διαμέρισμα ώστε να βάλουν το κεφαλάκι τους κάτω από δικά τους «κεραμίδια». Καταστηματάρχες που εναγωνίως πολεμάνε την καθημερινότητα και τις δυσκολίες της αγοράς.

Σ’αυτό το μπλοκ, υπάρχει κι ένα μαύρο πανό κρεμασμένο. Μαύρο σαν τη ζωή που ζούμε ή σαν αυτή που επιφυλάσσεται στα παιδιά μας. Τα γράμματα γραμμένα με σπρέι και όχι καλλιτεχνικά και ορθολογιστικά στημένα. Το μαύρο πανό υπήρχε και πριν τις δημοτικές εκλογές. Όταν γείτονες κρεμούσανε τα δικά τους συνθήματα, υπερασπιζόμενοι τον εκλεκτό τους, το μαύρο πανό, ως αιρετικό, διατύπωνε ένα χρόνιο αίτημα των περίοικων, χωρίς να υποστηρίζει κανέναν. Απλώς ήθελε να δώσουν σημασία στην ύπαρξη του, οι περαστικοί και οι κάτοικοι.

Η αγωνιστικότητα πολλών κάμφθηκε με το χρόνο. Είδαν κι απόειδαν ότι με το κράτος και το μονοπώλιο της ΔΕΗ δεν μπορεί κανείς να τα βγάλει πέρα. Κι ας είχαν μαζέψει μερικοί στοιχεία που δείχνουν την επικινδυνότητα του υποσταθμού. Κι ας είχαν βγάλει φωτογραφίες με την εξέλιξη του έργου. Κι ας φοβήθηκε η ΔΕΗ και έβαλε ιδιωτική security να φυλάει το χώρο, μήπως κι έρθουν οι σύγχρονοι σαμποτέρ οικογενειάρχες και παιδιά.

Όλον αυτό τον καιρό η ΔΕΗ δούλευε στο εργοτάξιο. Ταμπέλα που να λέει τι σόι έργο είναι αυτό δεν είδανε ποτέ. Σαν να μην υφίσταται πουθενά. Φοβούνται, τρέμουν, απαξιούν; Δεν γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι το μαύρο πανό θα μείνει εκεί, να συντροφεύει εφιάλτες και να προμηνύει θύελλες.

ΥΓ. Στον Παρθένη και σε μερικούς ρομαντικούς που ακόμη επιμένουν.

Το πλοίο της ανυπαρξίας

Το ατύχημα του κρουαζιερόπλοιου Sea Diamond στη Σαντορίνη και η βύθισή του δημιουργεί τόσα πολλά ερωτηματικά, που στην πραγματικότητα θα μείνουν αναπάντητα κάτω από το βάρος του –πιο πιθανού σεναρίου- πνιγμού δύο ανθρώπων. Πέρα από το δυσβάσταχτο ανθρώπινο κόστος καταρρέει και ο μύθος περί ασφαλών περιηγήσεων με κρουαζιερόπλοιο. Η κατάρρευση δε, έγινε με τον πιο παταγώδη τρόπο, μέσα στα νερά της Καλντέρας. Το υπέροχο, αλλά τόσο τρομακτικό τοπίο, έδεσε με το φόβο των τουριστών και με την ανυπαρξία μηχανισμού αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών. Σε μια χώρα όπου οι κρατούντες υπερηφανεύονται για το θαλάσσιο στόλο και την πολυθρύλητη μεν, αμφισβητούμενη δε, επάρκεια ασφαλιστικών δικλείδων, έρχεται το ναυάγιο να βάλει ταφόπλακα στα υπέροχα αλλά στομφώδη λόγια. Η πραγματικότητα είναι η εξής: ακραίος ανταγωνισμός των εταιριών, χαριστικές ρυθμίσεις, ανυπαρξία δυνατότητας υποδοχής και ασφάλειας των λιμανιών.

Είναι αναγκαίο παρά ποτέ να εξεταστούν σοβαρά οι δυνατότητες υποδοχής των λιμανιών για τέτοια κρουαζιερόπλοια, να δοθεί ο απαραίτητος τεχνολογικός εξοπλισμός σε όλα τα λιμεναρχεία, να υπάρξουν έλεγχοι ως προς την προσέγγιση των πλοίων στις αποβάθρες.

Είναι περιττό να πούμε ότι η περιβαλλοντική βόμβα που βρίσκεται στα βάθη της Καλντέρας απειλεί με αφανισμό το οικοσύστημα της Σαντορίνης. Απειλεί με αφανισμό τον τουρισμό και την οικονομία του νησιού. Γιατί ένας τουρίστας μπορεί να ανεχθεί όλες τις ιδιοτροπίες του οικοδεσπότη του. Αυτό που δεν θα μπορέσει ποτέ να δεχθεί είναι η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος από την αμέλεια των ιθυνόντων.

Η κυβέρνηση απλώς απειλεί με πρόστιμο την εταιρεία. Αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει είναι ότι η εταιρεία έχει την άμεση ευθύνη αποκατάστασης του περιβάλλοντος όπως ήταν πριν το ατύχημα. Όλο το κόστος, σύμφωνα με τις σύγχρονες περιβαλλοντικές πρακτικές, πρέπει να το επωμιστεί η ίδια.

Τίθεται πλέον επί τάπητος το ζήτημα που έθεσαν πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις, αλλά και πολιτικοί φορείς , που έχει σχέση με τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Η διέλευση τανκερς θα αυξηθεί. Ο κίνδυνος θα μεγιστοποιηθεί. Δεν είναι δυνατόν να οραματιζόμαστε τη μελλοντική Ελλάδα κάτω από πετρελαιοκηλίδες και τόνους μαζούτ. Είναι επιτακτική η επανεξέταση των εφαρμοζόμενων πολιτικών.

Ανθολόγιο 9

W.B. Yeats - Οι τέσσερις ηλικίες του ανθρώπου

Με το κορμί του άρχισε τον αγώνα
Και κέρδισε το σώμα. Όρθιος περπατά.

Ύστερα αγωνίστηκε με την καρδιά
Χάθηκαν ηρεμία και αθωότητα.

Με το μυαλό κατόπιν πάλεψε
Άφησε πίσω την περήφανη καρδιά του

Τώρα με το Θεό ανοίγει πόλεμο
Μόλις σημάνουνε μεσάνυχτα ο Θεός νικάει.

Enough! A socialist bites back.

«Χωρίς μια ανάλυση εμπλουτισμένη με θεμελιώδεις καθοδηγητικές αξίες, χωρίς ένα όραμα του πως πρέπει να είναι μια δημοκρατική κοινωνία ή χωρίς ιδέες για το πώς τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά ή καλύτερα, κάθε πολιτικό κόμμα στο τέλος θα απολέσει το στόχο του, τον ίδιο το λόγο ύπαρξής του. Υπό αυτές τις συνθήκες τα κόμματα εκφυλίζονται σε κυνικές λέσχες θεσιθηρών, στις οποίες η γλώσσα των μέσων και οι καταλλήλως ενδεδυμένοι διευθυντές δημοσίων σχέσεων και οι διαφημιστές αντικαθιστούν την ιδεολογική συζήτηση, εκμεταλλευόμενοι τα μέσα και τις αυταπάτες του συρμού, τις επιφανειακά εντυπωσιακές μεγαλοστομίες και το «φαίνεσθαι», που κερδίζει κατά κράτος τη σοβαρή ανάλυση και τη συνέπεια των θέσεων.»

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο του προέδρου του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ολλανδίας Jan Marijnissen με τίτλο «Αρκετά! Ο σοσιαλισμός αντεπιτίθεται». Ένα βιβλίο που χαρακτηρίστηκε από τον γνωστό ακτιβιστή Tony Benn ως το καλύτερο βιβλίο για το σοσιαλισμό της τελευταίας δεκαετίας. Εκδόθηκε στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Αντίλογος και το Monthly Review πραγματοποίησε δύο πολύ καλές εκδηλώσεις-παρουσιάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Είναι από τα λίγα πονήματα που επανατοποθετούν τη συζήτηση για την Αριστερά και την προοπτική της στο κέντρο του πολιτικού διαλόγου. Συνιστάται ανεπιφύλακτα, ακόμη κι αν διαφωνεί κάποιος με το ιδεολογικό πρόσταγμα του βιβλίου.

Περισσότερες πληροφορίες για το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ολλανδίας εδώ και εδώ.

Το βιβλίο σε ηλεκτρονική PDF μορφή (Αγγλικά)

Το blog του Jan Marijnissen (αν γνωρίζετε ολλανδικά μπορείτε να μεταφράσετε και σε μένα)

Καλό Πάσχα και καλή ανάγνωση.

Η Ευρώπη βρήκε τρόπο να ξεπεράσει το παρελθόν της!!

Η ηγεμονία των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων είναι πια γεγονός. Σε μια εποχή όπου δεν υπάρχουν πια βεβαιότητες, υπάρχουν όμως άνθρωποι και πολιτικά υποκείμενα που τις ψάχνουν, έρχονται με βασανιστικό για πολλούς τρόπο φαντάσματα που ξεπηδούν από τις στάχτες του παρελθόντος. Έτσι μετά το αντικομμουνιστικό μνημόνιο που προσπάθησε να ψηφίσει η ΕΕ, έρχεται η κυβέρνηση της Πολωνίας να στιγματίσει τους Πολωνούς που πολέμησαν με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες κατά του Φράνκο, χαρακτηρίζοντάς τους ως προδότες. Η διαγραφή του παρελθόντος και η νέα γραφή της Ιστορίας, όπως βολεύει κατά κύριο λόγο τους πολιτικούς άρχοντες κάθε χώρας, πρέπει να καταδικαστεί με κάθε τρόπο. Έτσι αναδημοσιεύω από τα Λεξίδια και το Μαύρο Πρόβατο την έκκληση των "Φίλων των μαχητών στη Δημοκρατική Ισπανία", προκαλώντας τους δημοκρατικούς πολίτες να συνεισφέρουν με την υπογραφή τους.

Αξίζει λοιπόν να βάλουμε την υπογραφή μας εδώ.
Επίσης ως link το κείμενο του Μιχάλη Μήτσου.

Το κείμενο της έκκλησης:

"Η κυβέρνηση της Πολωνίας λαμβάνει αυτές τις ημέρες σειρά μέτρων που αποσκοπούν στο να εξοβελιστεί από την ιστορία της χώρας η μνήμη των πολωνών που πολέμησαν με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες για την υπεράσπιση της ισπανικής δημοκρατίας ενάντια στη συνδυασμένη επίθεση των Φράνκο, Χίτλερ, Μουσσολίνι, Σαλαζάρ. Οι μπριγαδίστες χαρακτηρίζονται από τις πολωνικές αρχές «προδότες και εγκληματίες».
Ενάντια στα μέλη των ταξιαρχιών, η κυβέρνηση επεξεργάζεται ένα νομοσχέδιο και πλήθος διατάξεων που προβλέπουν μεταξύ άλλων κατάργηση σύνταξης αντιστασιακού, αλλαγή ονομασίας ενός δρόμου και ενός σχολείου της Βαρσοβίας με τις οποίες τιμάται η μνήμη των παλιών πολεμιστών της ταξιαρχίας Ντομπρόφσκι. Για την πολωνική κυβέρνηση, οι μπριγαδίστες ήσαν «προδότες» διότι πήγαν να πολεμήσουν στην Ισπανία για να «οικοδομήσουν τον κομμουνισμόν» κι έτσι συνέβαλαν «εις την κατίσχυσιν του ολοκληρωτικού καθεστώτος» σχηματίζοντας «μιαν ομάδα επιρροής» στα πλαίσια του πολωνικού κομμουνιστικού κόμματος.
Οι πολωνικές αρχές έχουν ήδη σβήσει από το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη στη Βαρσοβία τα ονόματα των κυριοτέρων μαχών (Έβρος, Μπρουνέτα, Χάραμα) στις οποίες συμμετείχαν οι πολωνοί πολεμιστές στις διεθνείς ταξιαρχίες στην Ισπανία.
Μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ισπανία, πολυάριθμοι πολωνοί κομμουνιστές και μη κατετάγησαν στις διεθνείς ταξιαρχίες. Η δική τους ταξιαρχία [τάγμα] έφερε το όνομα του Νρομπρόφσκι. Πολλές εκατοντάδες, έπεσαν νεκροί στη μάχη και η πλειοψηφία όσων επιβίωσαν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αντίσταση κατά της ναζιστικής κατοχής. Η Πολωνία εξαλείφει από την Ιστορία τους μπριγαδίστες ενώ στην Εσθονία αποδίδονται επανειλημμένα επίσημες τιμές στα παλιά μέλη των SS. Χωρίς καμμία αντίδραση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ οι δύο χώρες είναι ανάμεσα στα 27 μέλη της.
Τα μέτρα που ανακοίνωσε η Βαρσοβία προκαλούν έντονες αντιδράσεις στην Ισπανία. Στο Παρίσι, η Ένωση φίλων των αγωνιστών υπέρ της δημοκρατικής Ισπανίας σας καλούν να υπογράψετε αυτό το κείμενο διαμαρτυρίας, που θα απευθυνθεί στην πολωνική κυβέρνηση."

Ανθολόγιο 8

Γιάννης Ρίτσος - Η σονάτα του σεληνόφωτος

Α, φεύγεις; Καληνύχτα. Όχι δε θάρθω. Καληνύχτα.
Εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί, επιτέλους, πρέπει
να βγω απ' αυτό το τσακισμένο σπίτι.
Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία,-όχι, όχι το φεγγάρι-
την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου,
την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της
την πολιτεία που όλους μας αντέχει στη ράχη της
με τις μικρότητές μας, τις κακίες μας, τις έχτρες μας,
με τις φιλοδοξίες μας, την άγνοιά μας και τα γηρατειά μας,-
ν' ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας,
να μην ακούω πια τα βήματά σου
μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.