ΑΛΛΑΓΗ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ

Στο διαλυτικό πολιτικό περιβάλλον που πραγματοποιούνται αυτές οι εκλογές – εξπρές, η αναζήτηση πολιτικών αρχών, αξιοπρέπειας και ορθολογισμού φαντάζει σαν την αναζήτηση της Χαμένης Ατλαντίδας. Η πόλωση και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα αποθαρρύνουν την συζήτηση από τα μεγάλα και την οδηγούν στα ασήμαντα, τα μικρά. Μεταγραφές, κατάργηση οποιουδήποτε αξιακού κώδικα, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, ανυπαρξία οποιουδήποτε ισότιμου διαλόγου είναι ακόμη μερικά από τα χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου.

Το Μέγαρο Μαξίμου μιλάει για σύγκρουση δύο κόσμων, προτάσσοντας μία επιχειρηματολογία περί αλήθειας που πολύ δύσκολα μπορεί να πείσει. Γιατί το success story της χώρας δεν προϋποθέτει εθνικό διχασμό αλλά συνεννόηση στο δημοκρατικό πλαίσιο και σύγκρουση αλλά πολιτική. Γιατί το success story της χώρας δεν προϋποθέτει απλά μία σταθερότητα που θα εκφράζεται με την κομματική αντίληψη της ΝΔ, αλλά εμπιστοσύνη στους δημοκρατικούς θεσμούς, αυτογνωσία, σχέδιο και ρεαλισμό. Γιατί το success story σημαίνει κοινωνική πολιτική σε καιρούς κρίσης. Σημαίνει καταπολέμηση του λαθρεμπορίου χωρίς παραθυράκια, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας χωρίς το κλείσιμο του ματιού προς ημετέρους, προστασία του περιβάλλοντος χωρίς εκπτώσεις.  Η αλήθεια τελικά στη σημερινή κρίσιμη στιγμή της χώρας ταυτίζεται με το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ελπίδας και της αλλαγής.

Η Κουμουνδούρου μετατρέπει το αίτημα της Αλλαγής σε κακοφορμισμένες κινήσεις για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων, υποσχεσιολογία και σε ανεδαφικές διακηρύξεις σε ότι αφορά τις σχέσεις μας με τους ευρωπαίους εταίρους. Η προεκλογική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ κάνει αδύνατη την πλουραλιστική προοδευτική πλειοψηφία στο όνομα μιας πλαστής αυτοδυναμίας, χρησιμοποιώντας τις ίδιες τεχνικές που χρησιμοποίησαν και αυτοί που μας έφεραν στο σημείο που είμαστε, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ: μπόνους των 50 εδρών, ρητορική περί χαμένης ψήφου, μάνατζερ της ελπίδας. Η αντιμετώπιση των μεγάλων θεμάτων της χώρας με αυτό τον τρόπο από τον ΣΥΡΙΖΑ, σκιαγραφεί το μέλλον της διακυβέρνησης του. 

Κι εδώ είναι και το μεγάλο δίλημμα των εκλογών: Προοδευτική διακυβέρνηση μακράς πνοής με μεταρρυθμίσεις και ευρωπαϊκή πορεία για αλλαγή των συσχετισμών ή αριστερή παρένθεση λαϊκισμού, πειραμάτων, απογοήτευσης και αβεβαιότητας;

Οι Πράσινοι – Δημοκρατική Αριστερά συμμετέχουν στις εκλογές με αξιοπρέπεια, υπερβαίνοντας τα λάθη τους και αναζητούν τον κοινό βηματισμό των πολιτικών ρευμάτων της πολιτικής οικολογίας, της δημοκρατικής, μεταρρυθμιστικής  αριστεράς και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας. Επιδιώκουν την Πολιτική Αλλαγή με Ρεαλισμό και Όραμα. Προωθούν την Προοδευτική Διακυβέρνηση μέσα από μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Δεν προτίθενται να είναι ο μπαλαντέρ της πολιτικής ζωής, και με τον έναν και με τον άλλον. Απέναντι στα μεταπολιτικά θολώματα των καιρών έχουν ξεκάθαρη στάση. Η κυβερνητική εμπειρία της «Αριστεράς που τόλμησε» είναι σημαντική πολιτική παρακαταθήκη. Η παρουσία της συμπαράταξης «ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» στη Βουλή είναι αναγκαία για τη χώρα, τη δημοκρατία, τον πολιτισμό, το πολιτικό ήθος, τον πλουραλισμό. Είναι αναγκαία γιατί Αλλαγή δεν γίνεται μόνο με ένα κόμμα.

Charlie Hebdo και παγκόσμιες αξίες

Οι εκδηλώσεις συμπαράστασης στα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στο Charlie Ebdo έδειξε πως το σύνολο σχεδόν των πολιτικών ηγεσιών των κρατών αλλά και πολλοί αναλυτές αναγνωρίζουν ή δέχονται ως κοινές, αξίες όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, κάποια έννοια δημοκρατίας και κάποια έννοια ελευθερίας και ισότητας. Θα μπορούσαμε επίσης να μιλήσουμε και για την ειρήνη ή τη φιλική σχέση με το περιβάλλον, τη βιώσιμη ανάπτυξη κ.α.

Το ότι αυτό το σύνολο των αξιών είναι υπαρκτό και το αποδέχεται μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου, δεν σημαίνει ότι αυτές οι αξίες υπηρετούνται και εφαρμόζονται στην καθημερινή πολιτική πρακτική, κάθε άλλο μάλιστα. Αποτελούν όμως σημείο αναφοράς για πολλούς καθημερινούς αγώνες, για πολλές κοινωνικές συγκρούσεις, ιδιαίτερα σε μέρη του κόσμου που στερούνται δικαιώματα και ελευθερίες. Αποτελούν δηλαδή μια κατάκτηση του σύγχρονου κόσμου σε αντιπαράθεση με τον προσδιορισμό του μέλλοντος μόνο από την οικονομική σφαίρα. Η υπεράσπιση αυτού του συνόλου αξιών, ακόμη κι αν σε αυτήν συμμετέχουν υποκριτικά ή όχι μεγαλοσχήμονες ηγέτες, υπερβαίνει αλλά και επανασημασιοδοτεί την έννοια των «παγκόσμιων» αξιών. 

Στην κοινή πορεία του κόσμου, με ανισότητες και αντιφάσεις, οι λαοί εμπλέκονται μεταξύ τους. Οι διακηρύξεις αξιών παγκόσμιας εμβέλειας συνδέονται με την ιστορική εμπειρία κάθε κοινωνίας. Συνεπώς κάθε ταυτοτική διακήρυξη δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζει τη διαλεκτική ανάμεσα στην ιστορία και την κοινωνία. Όπως και κάθε πολιτική παράταξη δεν μπορεί να απογυμνώνεται από αξίες που συνθέτουν την ολότητα της. Η αποϊδεολογικοποίηση και η απαξίωση βασικών όρων πολιτικής και κοινωνικής δημοκρατικής συμβίωσης δεν μπορεί να γιγαντώνονται από εκείνους που θα έπρεπε να κρατάνε ψηλά τη σημαία των «παγκόσμιων» αξιών.