ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Μετανάστευση και «λαθρο»μετανάστευση, ναρκωπαραβατικότητα και θεραπευτικά προγράμματα (με προτίμηση σ' αυτά του ΟΚΑΝΑ) συγχέονται συχνά μέσα από αφόρητες γενικεύσεις. Μέτρα πρόληψης, μέτρα επιτήρησης, ανεπάρκεια των αντιδράσεων υποβαθμίζονται ως θέματα, τα ανθρωπιστικά επιχειρήματα συνθλίβονται κάτω από το μέγεθος του προβλήματος και ασφυκτιούν μέσα στο μέτρο που θέτει η εφαρμοσμένη τέχνη του εφικτού.
Τα «ναρκωτικά» είναι ένα πρόβλημα που προκαλεί από μόνο του κοινωνική ανησυχία και δυσφορία. Η δυσφορία αυτή στις μέρες μας δεν μπορεί παρά να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, δεν μπορεί όμως και να αποτελεί το αποκλειστικό κριτήριο για τον χώρο και τον τρόπο λειτουργίας των υπηρεσιών για τους εξαρτημένους. Ο ΟΚΑΝΑ, ο οποίος προβάλλεται ως μέρος του προβλήματος και κινδυνεύει να ταυτιστεί με τις πιάτσες, είναι ένας εθνικός οργανισμός, που ιδρύθηκε με διακομματική συναίνεση, για να συντονίζει την εθνική πολιτική για τα ναρκωτικά, για να συστηματοποιήσει την πρόληψη (και διαθέτει ήδη σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση πάνω από 70 Κέντρα Πρόληψης σε όλη τη χώρα), να εισάγει και νέες θεραπευτικές μεθόδους στην Ελλάδα (και διαθέτει ήδη πάνω από 25 θεραπευτικές μονάδες ανά την επικράτεια, στεγνές και υποκαταστάτων).
Οι πάνω από 4.500 χρήστες ουσιών που περιθάλπονται καθημερινά από τα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ και οι υπερδιπλάσιοι τουλάχιστον που αναμένουν την εισδοχή τους σ’ αυτά αποτελούν ένα καθαρά δικό μας πρόβλημα, δεν μπορούμε να το «προωθήσουμε» ή να το «επαναπροωθήσουμε» πουθενά.
Όποια ευρωπαϊκή πόλη και να επισκεφθεί κανείς θα δει διάσπαρτες στο κέντρο και την περιφέρεια μονάδες για εξαρτημένους και κυρίως μονάδες υποκαταστάτων γιατί αυτή είναι η θεραπεία με την μεγαλύτερη ζήτηση. Οι μονάδες αυτές υποστηρίζονται από συστηματική δουλειά στις πιάτσες των τοξικομανών, από ελεγχόμενα στέκια τοξικομανών, χώρους ασφαλέστερης χρήσης και προγράμματα ανταλλαγής συριγγών, που χωροθετούνται και λειτουργούν έτσι ώστε να διασπούν και να μετακινούν τους πληθυσμούς των εξαρτημένων. Οι μονάδες φροντίζουν να μειώνεται, στο μέτρο του θεραπευτικά εφικτού, η συχνότητα επισκέψεων των χρηστών στις μονάδες, χορηγώντας «δόσεις για το σπίτι». Η συνταγογράφηση των υποκαταστάτων μειώνει τους πληθυσμούς χρηστών που προσέρχονται στα κέντρα, η αστυνόμευση των χώρων είναι διαρκής και η σταθερή προσπάθεια για την πάταξη της εγκληματικότητας αυτονόητη. Τα αποτελέσματα που παράγονται και στο επίπεδο της θεραπείας, αλλά και στο επίπεδο της βελτίωσης της ποιότητας της ζωής, χρηστών και περιοίκων, είναι θετικά και μετρήσιμα.
Πρώτος στόχος όλων των σύγχρονων θεραπευτικών πολιτικών είναι η ένταξη του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού χρηστών σε θεραπευτικά προγράμματα.
Αυτό απαιτεί τη δημιουργία ενός δικτύου συνεργαζόμενων θεραπευτικών υπηρεσιών, στο οποίο τα προγράμματα υποκαταστάτων αποτελούν, και θα αποτέλουν για το ορατό μέλλον, το πιο μαζικό και ελκυστικό τμήμα. Όλες αυτές οι θεραπευτικές υπηρεσίες για να λειτουργήσουν πρέπει κάπου να εγκατασταθούν και η χωροθέτηση είναι πολύ σημαντική για την αποτελεσματικότητά τους. Σφάλματα στη μέχρι τώρα χωροθέτηση των μονάδων φυσικά δεν αποκλείονται και γι αυτό είναι θεμιτή η επανεξέτασή της, είναι όμως λαθεμένη και μονόπλευρη η αντίληψη περί εξοστρακισμού όλων των μονάδων υποκαταστάτων από τα κέντρα των πόλεων. Ζητούμενο πρέπει να είναι (μεταξύ πολλών άλλων) η αύξηση των χρηστών που συμμετέχουν στα θεραπευτικά προγράμματα χωρίς να δημιουργούνται μονάδες μαμούθ, η πλαισίωση των θεραπευτικών μονάδων με δράσεις μείωσης της βλάβης, η συστηματική και σύμφωνη με τον θεσμικό πολιτισμό μας αστυνόμευση μαζί με πολιτικές άρσης των αποκλεισμών.
Με βάση όλα τα παραπάνω , εκφράζουμε τη διαφωνία μας για την κινητοποίηση στις 15-7, όπως και σε κάθε προηγούμενη. Πιστεύουμε ότι τέτοιου είδους κινητοποιήσεις προσφέρονται μόνο για επικοινωνιακούς λόγους και συμβάλουν με έναν ιδιαίτερα αρνητικό τρόπο στον προσχηματικό διαχωρισμό της τοπικής κοινωνίας. Το κλείσιμο της μονάδας υποκατάστατων του ΟΚΑΝΑ μόνο κακό στους ασθενείς μπορεί να προκαλέσει. Προτείνουμε:
1) Τη στήριξη του ΟΚΑΝΑ από την κεντρική εξουσία (οικονομικά, θεσμικά, ενίσχυση σε ειδικευμένο προσωπικό).
2) Να εφαρμοστεί επιτέλους το αρχικό σχέδιο του ΟΚΑΝΑ που μιλούσε για τη δημιουργία επτά μονάδων μέσα στο οικιστικό ιστό της πόλης και των περιφερειακών δήμων.
3) Αποσυμφόρηση των υπαρχόντων μονάδων με διασπορά πολλών μικρών αντίστοιχων μονάδων στα νοσοκομεία που είναι επιστημονικώς τεκμηριωμένα ότι μπορούν να φιλοξενήσουν τέτοια προγράμματα.
4) Ενίσχυση του έργου του τοπικού αστυνομικού τμήματος με την ύπαρξη επαγγελματιών κοινωνικού προσανατολισμού (κοινωνιολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι).
5) Επέκταση του προγράμματος υποκατάστασης σε όλους τους νομούς της χώρας
6) Ενίσχυση του θεραπευτικού πλουραλισμού έτσι ώστε ο χρήστης – ασθενής να επιλέγει το πρόγραμμα απεξάρτησης που μπορεί να ακολουθήσει.
Παρά του ότι ο φόβος και η ανασφάλεια είναι από τα ισχυρότερα συναισθήματα του ανθρώπου, εντούτοις πιστεύουμε ότι η τοπική μας κοινωνία κρίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τις ομάδες των ανθρώπων που μειονεκτούν. Και η πλειοψηφία των κατοίκων της Σταυρούπολης έχει αποδείξει την ευαισθησία που τη διέπει και από την αποδοχή της λειτουργίας του ΨΝΘ αλλά και από τη σημαντική ενσωμάτωση των κατά καιρών προσφύγων.
Π.Κ. Σταυρούπολης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
