Βλέπω τα SUV (ή 4Χ4 ή τζιπ ή off road ή όπως αλλιώς τα λένε) να αυξάνονται και να πληθύνονται στους ελληνικούς δρόμους. Μέχρι τώρα θεωρούσαμε ως τζιπ κανένα Niva, κανένα ανακατασκευασμένο στρατιωτικό από τον ΟΔΔΥ, άντε το πολύ πολύ κανένα Vitara. Αυτή τη στιγμή και τι δεν βλέπουμε. BMW, Mercedes, Wrangler, VW, Audi, μέχρι και Porsche. Θηριώδη αυτοκίνητα, άχρηστα για την ελληνική επικράτεια, χρήσιμα όμως για να τονιστεί το κοινωνικό status του κατόχου. Κάπου διάβασα ότι είμαστε η χώρα με τις περισσότερες ταξινομήσεις Porsche ανά κάτοικο σε όλη την Ευρώπη. Με την τιμή της βενζίνης κολλημένη στο 1 ευρώ, μήπως είναι πολυτέλεια να μιλούμε για όλον αυτό το στόλο των SUV; Και τέλος πάντων ποιοι είναι αυτοί που δεν τους γνωρίζουμε και έχουν τη δυνατότητα όχι μόνο να αγοράσουν ένα τέτοιο αυτοκίνητο αλλά και να το συντηρήσουν; Μα θα μου πείτε, κοίτα λίγο γύρω σου. Κι εγώ κοιτάζω. Και βλέπω εκτός από τα παλικάρια και τις κοπέλες που συντηρούν οικογένειες με 700 ευρώ το μήνα, να είναι γεμάτα τα σκυλάδικα. Να γίνονται επαύλεις και βίλες στο Πανόραμα, στη Χαλκιδική, στα βόρεια προάστια των Αθηνών. Βλέπω τα νέα παιδιά να έχουν ως πρότυπο τα καλοβαλμένα πρόσωπα της τηλεόρασης. Και αναφέρομαι στα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν σε κάποιο ανώτατο ίδρυμα αλλά μπαίνουν (ή προσπαθούν να μπουν) από πολύ νωρίς στην αγορά εργασίας. Απλώς ως ανειδίκευτοι εργάτες, να παίρνουν ένα μεροκάματο της συμφοράς και ταυτόχρονα να προσπαθούν να κάνουν τη ζωή που τους δείχνουν τα κανάλια. Βλέπω δηλαδή, να υπάρχει μια σαφώς οριοθετημένη γραμμή, ταξικής πλέον αναφοράς. Εάν κάποτε υποστηρίζαμε ότι στις νέες κοινωνίες που διαμορφώνονται από τη τεχνολογική ανάπτυξη, οι τάξεις σταματούνε να έχουν υπόσταση και αναφορά στην κοινωνία, είναι τώρα πλέον γεγονός ότι αυτό δεν ισχύει. Υπάρχουν οι τάξεις αλλά έχουν αλλάξει. Έχουν αλλάξει τρόπο συμπεριφοράς απέναντι στα κοινωνικά δρώμενα, έχουν αλλάξει οι όροι δημιουργίας τους. Στην ουσία τους όμως παραμένουν ίδιες. Μπορεί να μην είναι τόσο άμεση η σχέση τους με τα μέσα παραγωγής, αλλά έχουν άμεση σχέση με τον πλούτο, την παραγωγή του και την κατοχή του.
Από την άλλη αναρωτιέμαι: αφού κυκλοφορούν τόσα πολλά ακριβά αυτοκίνητα μήπως οι έχοντες και κατέχοντες είναι περισσότεροι από τους λιμοκτονούντες; Μήπως τελικά είμαστε ένα πλούσιο κράτος και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι; Μήπως τελικά ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα είναι ο παράδεισος; Αλήθεια, τότε γιατί εγώ δεν μπορώ να πάρω ένα τζιπ; Έστω και χωρίς ρόδες ρε παιδιά!!
