Που βασίζεις την ευτυχία;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στα αυτοκίνητα, στα κινητά και την ψευτογκλαμουριά ή στις πλάτες του μπαμπά;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στην πλαστή την ομορφιά, στα κρυφά ενδύματα ή στα ακριβά κοσμήματα;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στα πολυκαταστήματα της Γλυφάδας ή στη νίκη μιας ποδοσφαιρικής ομάδας;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στο νόμιμο αλκοόλ, στην αφθονία ναρκωτικών, στο εμπόριο γυναικών;

Που βασίζεις την ευτυχία λοιπόν;

Στους αριθμούς που γυρνάνε σε κάποια κληρωτίδα ή σε κάποια κλειτορίδα;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στα όσα είδα και σιχάθηκα, τα ιδεολογικά τους κόπρανα ποτέ μου δεν ασπάστηκα

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στις συμβουλές που δίνονται από μηνιαία περιοδικά για θέματα καταναλωτικά;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στα πτυχία που σκίζεις προκειμένου να βγεις στο γυαλί γιατί το θεωρείς επιτυχία;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στη μοιχεία, το τζόγο, τη ρουλέτα, τα μαντεία ή μήπως στην ειδωλολατρία;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στον παπά από την ενορία ή στην ορθοδοξία; Καλά περίμενε τη Δευτέρα Παρουσία.

Που βασίζεις την ευτυχία;

Σε μία καλή βίζιτα ή στην αξιοπρέπεια σου που μένει στα αζήτητα;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Όπου τη βασίζουν και οι άλλοι; Είσαι απ’ αυτούς που ακολουθούν ότι το χαζοκούτι τους προβάλλει;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στην καρδιά σου τη μεγάλη, που περιμένεις να ‘ρθουν καλύτερες μέρες αγάλι αγάλι;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στο χάλι που ονομάζουν εκσυγχρονισμό ενώ πρόκειται για πνευματικό απαγχονισμό;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Θέλω απλά να μου δώσεις τον ορισμό. Βάζω στοίχημα ότι μεταφράζεται σε ευρώ.

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στην αστραφτερή πολυτέλεια ή στα σκατοτσιφτετέλια;

Που βασίζεις την ευτυχία;

Σε γιορτές και επετείους και ψάχνεις για γλέντι λόγους αστείους

Που βασίζεις την ευτυχία;

Στα πολλά σου τα λεφτά, τη γκόμενα σου τη ξανθιά ή στα καλά αφεντικά;

Τελικά που βασίζεις την ευτυχία;

Μίζερε Έλληνα, νικοτινομανή, καφεϊνομανή, αλκοολούχο καταναλωτή, θύμα του καπιταλισμού, των τραπεζών και των θρησκειών, θύμα του κατακτητή υλισμού που είναι σε κάθε νου με ρόλο αρχηγού.

Που βασίζεις την ευτυχία;

Σε όσα συναντάω παντού;

Τι ονομάζεις ευτυχία; Θέλω ακριβή έννοια του ορισμού. Σίγουρα υπάρχει ευτυχία σ’ αυτό που ονομάζεις ευτυχία;

Ναι, ναι σίγουρα!!

Ευτυχισμένε μαλάκα

Αγόρασες όλα τα ηλεκτρικά είδη από ένα πολυκατάστημα, ένα ακριβό αμάξι με δόσεις που θα χρωστάς για πάντα στην τράπεζα.

Ευτυχισμένε μαλάκα…

Που βασίζεις την ευτυχία;

Ανάφλεξη - Παραγωγή: Σκηνοθέτης, Στίχοι/Ερμηνεία: Ε.Άγιος

Το παραπάνω hip-hop κομμάτι υπάρχει στη συλλογή που κυκλοφορεί μαζί με το περιοδικό Sonik.

Λέει τόσα πολλά...

Φύγε τώρα!!!

Ε όχι!!! Δεν πάει άλλο!!! Επικίνδυνος, τυχοδιώκτης, συκοφάντης, εμπρηστής της κοινωνίας, δημαγωγός. Τι άλλο θα του σέρνουν κι αυτός θα μένει απαθής και άπρακτος; Τι άλλο μπορούν να κάνουν οι υφιστάμενοι του κι αυτός να το παίζει ψύχραιμος στις κάμερες; Που είναι η αξιοπρέπεια; Που είναι η τσίπα του Έλληνα; Και άντε αυτός. Οι υπόλοιποι υπουργοί που γίνονται έρμαιο των διαθέσεων του; Ο ίδιος ο πρωθυπουργός; Που είναι; Που ταξιδεύει ο λογισμός τους; Γιατί αφήνουν να ξεφτιλίζονται;

Αφήστε τα παραμύθια περί πολιτικής βούλησης. Η πολιτική δεν είναι διαθέσεις είναι πρωτίστως πράξεις . Και οι δικές σας πράξεις μας οδηγούν στα ξεπερασμένα - φανταζόμασταν - μαύρα χρόνια.

Έργα και ημέρες.

Placebo live

Οκ! Ο χώρος ήταν μάπα. Αποπνικτικός από την κάπνα, υγρός από τον ιδρώτα, διπλός και τριπλός πολλές φορές από τη σχεδόν κακή ακουστική - παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, πρέπει να ομολογήσω των ηχοληπτών - μικρή έξοδος για σχεδόν 5000 ανθρώπους. Περιττό δε να πω ότι για να πάρεις μια μπύρα ή θα πλακωνόσουν ή στην καλύτερη περίπτωση θα έχανες το live. Όλα αυτά ήταν γεγονός. Γεγονός ήταν όμως ότι οι Placebo ήταν εξαιρετικοί. Δεμένοι, γεμάτοι, απεγκλωβισμένοι από τα ταμπού της επιβεβαίωσης, φτύσανε με ορμή σχεδόν όλο το Meds και τον ήχο τους στα ταλαιπωρημένα από τα σαβουροτράγουδα της Πάνια αυτιά μας. Η φωνή του Molko ίδια και απαράλλαχτη. Το light show επαγγελματικό μακριά από ερασιτεχνισμούς της συμφοράς. Ωφέλιμος χρόνος ακοής περί τα 100 λεπτά. Όχι κι άσχημα.

Συμπέρασμα: Οι Placebo σεβάστηκαν το κοινό και τον εαυτό τους. Οι διοργανωτές σεβάστηκαν μόνο την τσέπη τους.

Ελληνικό...

Οι πολιτικές πράξεις οδηγούν σε σημαντικά γεγονότα ή τα γεγονότα αναγκάζουν τους πολιτικούς να πράττουν; Αυτό το ερώτημα γεννήθηκε στο μυαλό μου με αφορμή την απεργία πείνας του Δημάρχου Ελληνικού Χρ. Γκορτζίδη. Είναι γνωστή στο πανελλήνιο η προσπάθεια του Δημάρχου για ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στις ακτές της Αττικής. Το είχε υποσχεθεί, απ’ όσο γνωρίζω, προεκλογικά και με τις πράξεις του δείχνει να το παλεύει μέχρι κεραίας. Ταυτόχρονα με αυτή τη μεγάλη κινητοποίηση στην Αθήνα, εδώ στη Θεσσαλονίκη ο δήμος Εχεδώρου στέλνει λυματολάσπη συσκευασμένη σε κονσέρβες στον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ (που περισσότερο ΧΩΔΕ είναι παρά ΠΕ) για να τονίσει την υπολειτουργία του βιολογικού της Θεσσαλονίκης. Δεν μπορώ επίσης να μην αναφέρω και την παρέλαση των βαρελιών των τοξικών από το εργοστάσιο της ΔΙΑΝΑ στο κέντρο της πόλης με πρωτοβουλία της Greenpeace και του Δήμου Σταυρούπολης πριν από μερικά χρόνια.

Όλα αυτά δημιούργησαν και δημιουργούν εξελίξεις. Πέρα όμως από τις αποχρώσεις του καθενός, σε όλα αυτά υπάρχει μια κοινή συνισταμένη. Ότι όταν η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν ρέπει σε φθηνούς εντυπωσιασμούς, αλλά τολμά να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά, όταν δεν είναι σε ένα συνεχές αλισβερίσι με το πρόσχημα του συμβιβασμού με την κεντρική εξουσία αλλά κάνει τις ρήξεις της χωρίς να σκεφτεί πολιτικά κόστη, όταν ακόμη σταματά να καπελώνεται από κομματικούς μηχανισμούς αλλά αφουγκράζεται τον παλμό των πολιτών τότε μπορεί να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για πραγματική συμμετοχή, για επίλυση των προβλημάτων προς όφελος των πολλών.

Αποδεικνύεται ότι αυτό που κάποτε ήταν ουτοπία και «ψευτοεπαναστατισμός» μπορεί πλέον να είναι πραγματικότητα και ρεαλιστικό. Να που η ουτοπία δεν είναι μακριά αρκεί να έχεις ουτοπικές διαθέσεις και ρεαλιστικές πρακτικές. Όσο αφορά τους πολιτικούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής ας ασχολούνται με τις δημοσκοπήσεις και την ωραιοποίηση της εικόνας τους. Τα προβλήματα είναι αλλού, η ίδια η κοινωνία είναι αλλού.

Για την Αμαλία

Σήμερα ακολουθώ την πρωτοβουλία πολλών άλλων blogger. Συνεισφέρω με ότι μπορώ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.


Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ



ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ


ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ