Για τα αποτελέσματα των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών πολλά λέγονται, ακόμα περισσότερα εννοούνται, λίγα όμως στην πραγματικότητα γίνονται. Ας τα πάρουμε με τη σειρά έτσι ώστε να μπορούμε να κρίνουμε πιο εύκολα.
Στο νομό Θεσσαλονίκης επιβεβαιώθηκε η παντοδυναμία Ψωμιάδη. Η λαϊκίστικη, «μαυρογιαλουρίστικη» άσκηση της πολιτικής έδειξε πως μπορείς να υποτάξεις το κοινό αίσθημα, και να το οδηγήσεις εκεί που θέλεις. Ο βρεγμένος Ψωμιάδης με τις μπότες γεμάτο λάσπη, ο γιαουρτωμένος Ψωμιάδης που μπορεί παρά τη στεναχώρια του να τραγουδάει Καζαντζίδη, ο αίλουρος Ψωμιάδης που κατεβαίνει στα θεμέλια νεόκτιστων σχολείων (για να ελέγξει – και καλά – ο ίδιος τα έργα), ο παντοτινός φίλος Ψωμιάδης που δεν πουλάει τους φίλους του (να τους χαίρεται), ο Ξανθόπουλος της πολιτικής. Όλα αυτά δείχνουν έναν απατεωνίσκο της πολιτικής, από την άλλη όμως φανερώνουν και την ικανότητα του συγκεκριμένου στην εκμετάλλευση των ΜΜΕ προς όφελός του.
Σ’ αυτές τις εκλογές δεν κρίθηκε η ανυπαρξία της Νομαρχίας στα μεγάλα θέματα του Νομού. Δεν κρίθηκε το στυγνό έγκλημα της Κορώνειας. Δεν αποτιμήθηκε η τραγωδία των Ταγαράδων. Δεν καταδικάστηκε η ανάλγητη συμπεριφορά του Νομάρχη απέναντι στους οικονομικούς μετανάστες και τον ΟΚΑΝΑ. Δεν σχολιάστηκε αρνητικά η αναπτυξιακή στασιμότητα του Νομού. Δεν κρίθηκαν οι λύσεις και τα οράματα.
Είναι αλήθεια ότι το μόνο που παίχτηκε είναι η αντιπαλότητα Αθήνας – Θεσσαλονίκης. Μια αντιπαλότητα που τη γεννήσανε οι λογικές Ψωμιάδη. Αυτήν την εικονική πραγματικότητα, την καλλιεργούν χρόνια τώρα, κύκλοι συντηρητικοί, οπισθοδρομικοί, ανεύθυνοι. Επιχειρηματικοί, θρησκευτικοί, πολιτικοί παράγοντες αναδεικνύονται από τη Θεσσαλονίκη, με κύριο «προσόν» τους τον τσαμπουκά τους απέναντι στο «κατεστημένο» των Αθηνών.
Από την άλλη όλα τα κόμματα εγκλωβισμένα στη λογική της κομματικής καταγραφής οδηγήθηκαν σε λάθος, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα, στρατηγικές. Χωρίς να έχουν βάλει συγκεκριμένους στόχους αλλά με τη γενικότητα περί αλλαγής πολιτικής στο Νομό, κατέληξαν σε ιδιαίτερα κακές επιλογές. Το χειρότερο βέβαια είναι ότι κανένας μα κανένας δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος της αποτυχίας του.
Το ΠΑΣΟΚ εγκλωβισμένο στους μηχανισμούς εξουσίας και στα παραμάγαζα των βουλευτών δεν απομόνωσε το βαρύ κυβερνητικό παρελθόν του, δεν μπήκε καν στο κόπο να τονώσει τα τοπικά χαρακτηριστά των αυτοδιοικητικών εκλογών. Με την εντολή – διαταγή του ηγέτη χρισματοδότησε μια επιεικώς ανύπαρκτη πολιτικά προσωπικότητα. Αυτό προφανώς και δεν είναι το κόμμα του 21ου αι. που διακηρύσσει τη συμμετοχικότητα, την αξιοκρατία μπλα, μπλα. Περισσότερο για κόμμα του περασμένου αιώνα φάνηκε με τις επιλογές του. Που είναι η κοινωνία των πολιτών; Που είναι η αυτοδιοικητική λογική;
Για την Αριστερά επιφυλάσσομαι κάποια άλλη φορά..
Πέρα από τη φιλολογία που αναπτύσσεται γύρω από τα επεισόδια στο ΑΠΘ κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου, και σε συνάρτηση με τον άγριο ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή. Η επιστολή του κ.Μάργαρη στην Ελευθεροτυπία είναι απολύτως κατατοπιστική. Βλέπε 
